สวัสดีค่ะทุกคนที่เข้ามาอ่าน  หนูคบกับสามีมาจะ4ปีแล้วค่ะ
มีลูกสาว1คนอายุ2ขวบ สามีอายุ19ปี หนูอายุ17ปี
ทุกคนกำลังคิดเหมือนกันหมดใช่ไหมค่ะว่าหนูมีลูกเร็วเกินไป  
ใช่ค่ะหนูมีลูกเร็วแต่มันไม่ได้เกิดจากความตั้งใจและความพร้อมใดๆเลยค่ะ งั้นขอเข้าเรื่องเลยแล้วกันนะคะ
ย้อนกลับไปเมื่อ3ปีก่อน หนูตั้งท้องลูกได้4เดือนค่ะ สามีรู้แต่ยังไม่มีใครรู้เลยค่ะ  ตอนนั้นเรายังเรียนทั้งคู่ค่ะ  แต่สามีจบไปเรียนปวช.แล้ว จนเรามาจับได้ว่าเขาแอบคุยกับผู้หญิงคนนึงที่เรียนอยู่วิทลัยเดียวกัน เรื่องก็ไม่มีอะไรค่ะ หลังจากนั้นเราก็แต่งกันและก็มาใช้ชีวิตครอบครัวที่บ้านของสามี  เราจับได้มาตลอดค่ะแต่ยังไม่มีหลักฐานครบขนาดนี้  จับได้บ่อยมากเลยนะคะแต่เราก็ยังให้อภัย แต่มาครั้งนี้เราบังคับเขาให้เอารหัสเฟสที่เขาแอบสร้างไว้คุยกับผู้หญิงคนนี้ให้เรา จนเราเปิดไปเจอความจริงทุกอย่าง
ผู้หญิงคนนี้ด่าเราสารพัด(เพราะนางรู้อยู่แล้วว่าสามีมีเราและลูก)
จนมาถึงข้อความนึงส่งมาบอกว่า ตัวเองเมนเค้าไม่มา แต่ตัวเองไม่ต้องสนใจเค้าหรอกนะ เค้าจะอยู่กับลูก2คนเงียบๆ  
สามีเราตอบกลับไปว่า ไม่เอาตัวเอง ตัวเองกับลูกสำคัญกับเค้าที่สุดนะ ประโยคนี้ทำให้เราช้ำใจมาก มากถึงมากที่สุด
แต่สามีเราทำงานก่อสร้างหาเลี้ยงเรากับลูก ตั้งแต่เรียนจบมาประมานเกือบครึ่งปี และตลอด3ปีตั้งแต่ท้องจนลูกโตเราคิดว่าเขาก็ดีกับเราดีไปหมดทุกอย่างเลยค่ะ งานบ้านงานเรือนเขาก็เป็นคนทำ เรามีหน้าที่เลี้ยงลูก และช่วยเก็บผ้าพับผ้าทุกวันแค่นั้น
เรื่องเงินเขาก็ให้เราบริหารค่ะ ตามใจเราทุกอย่าง
ตลอดที่ผ่านมาเกือบ4ปีไม่เคยทำร้ายร่างกายเราแม้แต่ครั้งเดียว 
ครั้งนี้เขาขอให้เราอภัยให้เขาเป็นครั้งสุดท้าย 
เราอภัยให้ค่ะแต่เรายังทำใจไม่ได้เพราะเราอคติกับเรื่องนอกกายเรามากๆ เราร้องไห้ทุกวันเขาก็ขอโทษเราทุกครั้ง เขาบอกว่ายิ่งเราร้องเขาก็ยิ่งรู้สึกแย่มากกว่าเดิม ทุกคนคิดว่าเราให้อภัยเขาแต่เราต้องมานั่งเจ็บช้ำมันดีแล้วใช่ไหมค่ะ หรือมันจะเป็นแค่ช่วงแรกๆ และถ้าช่วงแรกๆมันจะนานแค่ไหนค่ะ (ใจก็ยังรักเขาอยู่แต่ก็เจ็บค่ะ)
อีกเรื่องนึงนะคะ
พี่สามีรู้เห็นเป็นใจ ส่งรูปลูกเราให้อีผู้หญิงดูทุกวัน(และมันก็ส่งมาหาสามีเราว่าอยากได้จัง) ด่าเราให้อีผู้หญิงฟังว่าเราชอบตีลูก(เราตีจริงค่ะแต่ตีแค่เพราะเขาดื้อแค่นั้นเรารักลูกเรามากค่ะ)
แต่ก่อนหน้านี้เขาก็รับผิดกับเราแล้วว่าเคยคุยกับผู้หญิงคนนี้ 
เราพอเข้าใจค่ะแต่เราไม่นึกว่ามันจะมากมายขนาดนี้ 
เราโกธรเขามาก เราควรให้อภัยเขาไหม (แต่เขาไม่เคยเอ่ยปากขอโทษเราแม้แต่ครั้งเดียวนะคะ)