กาลครั้งหนึ่ง ณ องค์กรเอกชน
พี่ M เป็นหนึ่งใน เจ้าหน้าที่บริหารทรัพยากรบุคคลอาวุโส ของบริษัท ซึ่งอยู่กับบริษัทมาเป็นเวลาเนิ่นนานมากแล้ว
พี่ M เป็น ฝ่ายบุคคลที่ พนักงานทุกคนรักใคร่เป็นอย่างมาก เพราะพี่ M จะเป็นกันเอง กับพนักงานในทุกระดับ และชอบเปิดโอกาสให้พูดคุยสื่อสารได้ทุกเรื่องถ้าพี่ M มีเวลาว่างหรือไม่ยุ่งกับงานจนมากเกินไป
พี่ M จะเป็นคนที่ชอบช่วยเหลือผู้อื่นอยู่เสมอ หากได้รับการร้องขอ ...
พี่ M เป็นผู้ที่ได้รับความไว้วางใจจากฝ่ายบริหาร และมีอำนาจในการรักษาความลับใน"ทุกๆมิติ"ของฝ่ายบริหารเอาไว้ . (ซึ่งก็น่าจะเป็น JD ของ HR อยู่แล้ว )
เรียกได้ว่า เป็น HR คู่บุญที่อยู่กับองค์กรมานานก็ว่าได้
ด้วยคุณลักษณะของพี่ M จึงทำให้พนักงานและทุกคนในองค์กร รักใคร่ และจดจำ พี่ M ในฐานะ เจ้าหน้าที่ทรัพยากรบุคคล ทรงคุณค่า ของบริษัท และไม่มีใครคาดคิดเลยว่า พี่ M จะเป็นผู้ทำเรื่องที่ไม่ดีอะไรในองค์กรขึ้นมาได้ ...
และแล้ว วันหนึ่งก็มาถึง .... ในแผนกทรัพยากรบุคคล มีตำแหน่งงานว่าง จึงทำให้มีการจ้างพนักงานใหม่เข้ามาทำงาน ซึ่งในที่นี้ ขอเรียกเขาว่า น้อง K
น้อง K เป็นเด็กรุ่นใหม่ไฟแรง มีประสบการณ์ในด้าน HR มาแค่ ปีกว่าๆ และเข้าทำงานในบริษัทนี้ เป็นแห่งที่ 2 ในชีวิต ..
วันหนึ่ง น้อง K ได้ไปรู้เรื่องการทุจริตในด้านงบประมาณ ของบริษัทเข้า ซึ่งหลักฐานบ่งชี้ไปว่า พี่ M ... เป็นผู้มีส่วนรู้เห็นและบงการ ต่อการกระบวนการทุจริตดังกล่าวนี้
น้อง K อาจจะมองพี่ M ต่างจากพนักงานคนอื่นๆ เนื่องจากเป็นเด็กใหม่ จึงอาจจะมีความสัมพันธ์ที่ยังไม่ผูกพันธ์ กับ พี่ M เท่าใดนัก ..
น้อง K พยายามผลักดันเรื่องนี้ ให้มีการสอบสวนพี่ M กับ ระดับผู้จัดการ แต่ก็ไม่ได้รับการใส่ใจให้มีการเดินหน้าเท่าที่ควร .. โดยถูกอ้างว่าเพราะพี่ M เป็นเหมือนหัวใจขององค์กรแห่งนี้ อยู่นาน ... กุมอะไรหลายๆอย่างไว้ ถ้ามีปัญหาขึ้นมาองค์กรอาจเสียหายได้ สิ่งที่เกิดขึ้นเป็นแค่ความเสียหายเล็กน้อย ..
(คำถามอาจเกิดขึ้นว่า ... ทำไม เด็กใหม่ เข้ามาจ้องจะถอนโคน คนเก่า >>> เพราะน้อง K รู้ว่า ความเสียหายที่เกิดขึ้นจากการทุจริตนั้น วันหนึ่งมันจะย้อนมาทำให้งานที่ตนรับผิดชอบนั้น ต้องเดือดร้อนไปด้วย ...)
เมื่อน้อง K รู้ตัวแล้วว่า คงทำอะไรพี่ M ไม่ได้ง่ายๆ จึงข้ามสายการบังคับบัญชา ขึ้นไปรายงานโดยตรงกับ ฝ่ายบริหาร เมื่อเรื่องแดงขึ้น จึงเกิดการตั้งคณะกรรมการสอบสวน ... ซึ่งจากพยานหลักฐานที่ น้อง K รวบรวมได้นั้น ทำเอาทุกฝ่ายถึงกับช็อคไปตามๆกัน เพราะในท้ายที่สุดของกระบวนการแล้ว มันถูกสรุปว่า พี่ M นั้นได้กระทำการทุจริตต่อองค์กรขึ้นมาจริงๆ มาเป็นระยะเวลานานแล้ว ซึ่งเป็นความเสียหายแบบสะสม(ทีละเล็กน้อย ..จนรวมเป็นความเสียหายขนาดใหญ่) ท้ายที่สุด พี่ M ถูกเลิกจ้าง...
เรื่องดังกล่าวถูกแพร่กระจายไปในองค์กร ... พนักงานถูกแบ่งออกเป็นสองฝ่าย ..
1. ผู้ที่รู้จักพี่ M มาเป็นเวลานาน ไม่มีใครเชื่อเรื่องราวที่เกิดขึ้น พี่ M ไม่ได้เป็นคนแบบนั้น
2. ผู้ที่เชื่อในกระบวนการสอบสวนขององค์กร
ผลกระทบที่เกิดขึ้น พนักงานฝ่ายแรก รวมกันกลั่นแกล้งแบนน้อง K โดยมองว่า น้องK นั้นไปยุ่งเรื่องที่ไม่ใช่เรื่องของตัวเอง ทำให้พี่ M ต้องถูกเลิกจ้าง และเกิดความขัดแย้งขึ้นในองค์กร .. ซึ่งผลกระทบดังกล่าวในท้ายที่สุด ทำให้น้อง K นั้นไม่อาจอยู่ในองค์กรต่อไปได้ จนต้องลาออกตามไปในท้ายที่สุด
คำถามใหญ่ที่ชวนให้คิด จากนิทานเรื่องนี้ ... ท่านผู้อ่านคิดว่า น้อง K ทำในสิ่งที่ถูกต้องหรือไม่อย่างไร
หรือน้อง K ควรทำเอาหูไปนาเอาตาไปไร่เสีย แต่ทีแรก ตนเองจะได้ไม่เดือดร้อน ...
ขอแบ่งปัน เล่านิทานเรื่องนึงให้พี่ๆเพื่อนๆฟัง พี่ๆคิดว่านิทานเรื่องนี้จบสวยหรือไม่ ...
พี่ M เป็นหนึ่งใน เจ้าหน้าที่บริหารทรัพยากรบุคคลอาวุโส ของบริษัท ซึ่งอยู่กับบริษัทมาเป็นเวลาเนิ่นนานมากแล้ว
พี่ M เป็น ฝ่ายบุคคลที่ พนักงานทุกคนรักใคร่เป็นอย่างมาก เพราะพี่ M จะเป็นกันเอง กับพนักงานในทุกระดับ และชอบเปิดโอกาสให้พูดคุยสื่อสารได้ทุกเรื่องถ้าพี่ M มีเวลาว่างหรือไม่ยุ่งกับงานจนมากเกินไป
พี่ M จะเป็นคนที่ชอบช่วยเหลือผู้อื่นอยู่เสมอ หากได้รับการร้องขอ ...
พี่ M เป็นผู้ที่ได้รับความไว้วางใจจากฝ่ายบริหาร และมีอำนาจในการรักษาความลับใน"ทุกๆมิติ"ของฝ่ายบริหารเอาไว้ . (ซึ่งก็น่าจะเป็น JD ของ HR อยู่แล้ว )
เรียกได้ว่า เป็น HR คู่บุญที่อยู่กับองค์กรมานานก็ว่าได้
ด้วยคุณลักษณะของพี่ M จึงทำให้พนักงานและทุกคนในองค์กร รักใคร่ และจดจำ พี่ M ในฐานะ เจ้าหน้าที่ทรัพยากรบุคคล ทรงคุณค่า ของบริษัท และไม่มีใครคาดคิดเลยว่า พี่ M จะเป็นผู้ทำเรื่องที่ไม่ดีอะไรในองค์กรขึ้นมาได้ ...
และแล้ว วันหนึ่งก็มาถึง .... ในแผนกทรัพยากรบุคคล มีตำแหน่งงานว่าง จึงทำให้มีการจ้างพนักงานใหม่เข้ามาทำงาน ซึ่งในที่นี้ ขอเรียกเขาว่า น้อง K
น้อง K เป็นเด็กรุ่นใหม่ไฟแรง มีประสบการณ์ในด้าน HR มาแค่ ปีกว่าๆ และเข้าทำงานในบริษัทนี้ เป็นแห่งที่ 2 ในชีวิต ..
วันหนึ่ง น้อง K ได้ไปรู้เรื่องการทุจริตในด้านงบประมาณ ของบริษัทเข้า ซึ่งหลักฐานบ่งชี้ไปว่า พี่ M ... เป็นผู้มีส่วนรู้เห็นและบงการ ต่อการกระบวนการทุจริตดังกล่าวนี้
น้อง K อาจจะมองพี่ M ต่างจากพนักงานคนอื่นๆ เนื่องจากเป็นเด็กใหม่ จึงอาจจะมีความสัมพันธ์ที่ยังไม่ผูกพันธ์ กับ พี่ M เท่าใดนัก ..
น้อง K พยายามผลักดันเรื่องนี้ ให้มีการสอบสวนพี่ M กับ ระดับผู้จัดการ แต่ก็ไม่ได้รับการใส่ใจให้มีการเดินหน้าเท่าที่ควร .. โดยถูกอ้างว่าเพราะพี่ M เป็นเหมือนหัวใจขององค์กรแห่งนี้ อยู่นาน ... กุมอะไรหลายๆอย่างไว้ ถ้ามีปัญหาขึ้นมาองค์กรอาจเสียหายได้ สิ่งที่เกิดขึ้นเป็นแค่ความเสียหายเล็กน้อย ..
(คำถามอาจเกิดขึ้นว่า ... ทำไม เด็กใหม่ เข้ามาจ้องจะถอนโคน คนเก่า >>> เพราะน้อง K รู้ว่า ความเสียหายที่เกิดขึ้นจากการทุจริตนั้น วันหนึ่งมันจะย้อนมาทำให้งานที่ตนรับผิดชอบนั้น ต้องเดือดร้อนไปด้วย ...)
เมื่อน้อง K รู้ตัวแล้วว่า คงทำอะไรพี่ M ไม่ได้ง่ายๆ จึงข้ามสายการบังคับบัญชา ขึ้นไปรายงานโดยตรงกับ ฝ่ายบริหาร เมื่อเรื่องแดงขึ้น จึงเกิดการตั้งคณะกรรมการสอบสวน ... ซึ่งจากพยานหลักฐานที่ น้อง K รวบรวมได้นั้น ทำเอาทุกฝ่ายถึงกับช็อคไปตามๆกัน เพราะในท้ายที่สุดของกระบวนการแล้ว มันถูกสรุปว่า พี่ M นั้นได้กระทำการทุจริตต่อองค์กรขึ้นมาจริงๆ มาเป็นระยะเวลานานแล้ว ซึ่งเป็นความเสียหายแบบสะสม(ทีละเล็กน้อย ..จนรวมเป็นความเสียหายขนาดใหญ่) ท้ายที่สุด พี่ M ถูกเลิกจ้าง...
เรื่องดังกล่าวถูกแพร่กระจายไปในองค์กร ... พนักงานถูกแบ่งออกเป็นสองฝ่าย ..
1. ผู้ที่รู้จักพี่ M มาเป็นเวลานาน ไม่มีใครเชื่อเรื่องราวที่เกิดขึ้น พี่ M ไม่ได้เป็นคนแบบนั้น
2. ผู้ที่เชื่อในกระบวนการสอบสวนขององค์กร
ผลกระทบที่เกิดขึ้น พนักงานฝ่ายแรก รวมกันกลั่นแกล้งแบนน้อง K โดยมองว่า น้องK นั้นไปยุ่งเรื่องที่ไม่ใช่เรื่องของตัวเอง ทำให้พี่ M ต้องถูกเลิกจ้าง และเกิดความขัดแย้งขึ้นในองค์กร .. ซึ่งผลกระทบดังกล่าวในท้ายที่สุด ทำให้น้อง K นั้นไม่อาจอยู่ในองค์กรต่อไปได้ จนต้องลาออกตามไปในท้ายที่สุด
คำถามใหญ่ที่ชวนให้คิด จากนิทานเรื่องนี้ ... ท่านผู้อ่านคิดว่า น้อง K ทำในสิ่งที่ถูกต้องหรือไม่อย่างไร
หรือน้อง K ควรทำเอาหูไปนาเอาตาไปไร่เสีย แต่ทีแรก ตนเองจะได้ไม่เดือดร้อน ...