สวัสดีค่ะ คือหนูรู้สึกอึดอัดใจไม่รู้จะปรึกษาใครดี เพราะเป็นเรื่องเกี่ยวกับคนในครอบครัว เลยทำให้หนูลำบากใจที่จะปรึกษากับคนใกล้ตัวค่ะ เพราะเขาก็จะว่าคิดแบบนี้มันบาปนะ เป็นลูกเนรคุณพ่อแม่ ทำอะไรจะไม่เจริญ...
ขอเล่าเรื่องเลยนะคะ... ตอนหนูยังเด็กๆ ครอบครัวของหนูอยู่กันอย่างมีความสุข ไม่ค่อยมีเรื่องทะเลาะกันเท่าไหร่ (แต่ถ้าทะเลาะกันก็เพราะพ่อตีหนูโดยใช้ไม้แขวนเสื้อตี ก้านมะพร้าวแห้งบ้าง ไม้กวาดบ้าง เลยทำให้แม่พลอยโกรธไปด้วย) แต่พอหนูโตขึ้นหนูกลับรู้สึกว่าครอบครัวไม่ใช่ครอบครัวอีกต่อไปแล้ว เพราะว่าหนูจะปรึกษาปัญหากับคนในครอบครัวไม่ได้เลยค่ะ เนื่องจากเวลาพูดอะไรไปพ่อ(ผู้เป็นเสาหลักของครอบครัว)ก็ไม่สามารถช่วยให้คำปรึกษาหนูได้เลย ทุกๆอย่างหนูต้องตัดสินใจเอง ทำเองทุกอย่าง ตอนเรียนมหาลัย พ่อเริ่มเปลี่ยนไป หนูไม่รู้ว่าเป็นเพราะอารมณ์ของคนวัยทองหรือนิสัยโมโหร้ายของพ่อเองนะคะ พ่อพูดไม่เพราะ ชอบพูดกับกู เอาแต่ใจตัวเอง ไม่มีเหตุผล พูดนิดๆหน่อยๆ ไม่ได้ โกรธง่าย พอพูดไปก็ว่าเราเถียง "กูเป็นพ่อนะ อย่ามาเถียงกู" พ่อมักจะพูดคำนี้เสมอ ซึ่งหนูคิดว่าสมัยนี้อะไรๆก็เปลี่ยนไป คนเป็นพ่อก็ใช่ว่าจะถูกเสมอไป...
เหตุการณ์ที่ทำให้หนูเริ่มเกลียดพ่อมันเริ่มมาจากวันนั้น วันที่พ่อไปกินเหล้ากับเพื่อน พ่อกลับบ้านมาประมาณทุ่มนิดๆ แล้วตอนนั้นหนูกับแม่ก็ซักเสื้อผ้าอยู่ แล้วพ่อเมาเหล้าก็บอกว่าเอาเสื้อยีนส์ไปซักให้กูด้วย (ทั้งที่พวกหนูก็ซักและตากเสร็จแล้ว) หนูเลยบอกว่าวันนี้มันค่ำแล้ว วันหลังค่อยซัก หลังจากนั้นพ่อเริ่มโมโหแล้วอาละวาดหนูและเอามือชี้หน้าหนูว่า "จะซักให้กูหรือไม่ซัก" หนูก็เลยบอกว่า "เดี๋ยวค่อยซักวันนี้มันดึกแล้ว" จากนั้นพ่อก็โยนเสื้อยีนส์ใส่หนูและก็ด่าหนูว่า "จะซักหรือไม่ซัก กูบอกดีๆ อย่ามาขัดใจกู กูบอกอะไรต้องทำ ไม่งั้นกูจะไม่ไปกรุงเทพกับ" หนูก็เลยว่า "ไม่ไปก็ไม่ต้องไป เดี๋ยวหนูไปเองคนเดียวก็ได้" จากนั้นพ่อเดินเข้ามาจะมาตีหนู แม่ก็เลยห้ามไว้ก่อน แล้วบอกหนูเอาเสื้อไปซักให้พ่อ หนูทั้งซักผ้าทั้งร้องไห้ไปด้วย มันเลยทำให้หนูไม่ชอบพ่อมากๆ เพราะทำตัวเหมือนเด็กที่อยากได้ของเล่นที่ตัวเองไม่ได้ แล้วพอไม่ได้จะมาทำร้ายร่างกายคนอื่น
แล้วที่ชอบทะเลาะกันบ่อยๆ 3วันดีสี่วันไข้ก็เพราะพ่อชอบสูบบุหรี่ เวลาสูบบุหรี่ทีไรจะชอบมาสูบใกล้ๆ พวกหนู สูบทุกที่หน้าทีวีบ้าง ในห้องน้ำบ้าง บางครั้งสูบในมุ้งก็มีคิดดูดิ มีวันนึงแม่ป่วยไม่สบาย ไปหาหมอ แล้วหมอก็บอกว่าเป็นเพราะควันจากบุหรี่ ซึ่งแม่ก็บอกพ่อแล้ว ซึ่งเวลาสูบพ่อก็จะไม่มาใกล้แม่ เพราะกลัวแม่ตาย แต่พอหลังจากนั้นแม่อาการดีขึ้นพ่อก็กลับมาสูบใกล้พวกเราใหม่ พอหนูว่าพ่อถ้าจะสูบบุหรี่ไปที่อื่นได้ไหม มันเหม็น พ่อก็จะโกรธแล้วก็ว่า "นี่เนอะ สันดานไม่ดี" แล้วก็บ่นนั่นบ่นนี่ไปทั้งที่หนูบอกแค่เรื่องสูบบุหรี่แค่เรื่องเดียว แต่พ่อบ่นมาหมดตั้งแต่สากกะเบือยันเรือรบอ่ะ แล้วเวลาไปทำงานพ่อก็จะชอบเอาเรื่องของหนูกับแม่ไปเล่าให้คนอื่นฟังในทางที่ไม่ดี ว่าพวกเราเป็นอย่างนั้นอย่างนี้ ถ้าไม่มีกูพวกก็อดตาย แล้วเวลาเงินเดือนพ่อกับแม่ออก แม่ก็ให้พ่อเป็นคนเก็บเงิน เวลาจะไปซื้อกับข้าวแม่ถึงจะขอ แล้วเวลาเงินหมด พ่อก็จะชอบบ่นว่าใช้จ่ายเงินอย่าง C8-C9 ทั้งที่พวกหนูแค่ขอเงินไปซื้อกับข้าว บ่นแล้วถึงจะให้ทุกครั้งเลย เป็นอะไรที่น่าเบื่อและน่ารำคาญมากอ่ะ แล้วเวลาเงินอยู่กับพ่อ พ่ออยากได้อะไรพ่อซื้อหมด พวกหนูใช้วันละ100พ่อบ่น แต่พ่อซื้อของครั้งละ500+อัพ พ่อไม่ว่าอะไร เงินหมดแล้วหาใช้ใหม่เอา
อีกเรื่องนึงคือพ่อเป็นคนมือหนัก พ่อเป็นช่าง ทำเป็นทุกอย่างแต่ทำอะไรก็ทำพังทุกอย่าง พอพังเสร็จแล้วก็จะโทษหนูว่าหนูทำพังอย่างนั้นทำพังอย่างนี้ ไม่เคยโทษตัวเองเลย
ทั้งหมดที่หนูเล่ามามันเป็นแค่ส่วนหนึ่งที่หนูได้ระบายออกมา แต่ที่จริงมันเยอะกว่านี้ หนูเจอแบบนี้ทุกวันมันเลยทำให้หนูรู้สึกว่าเบื่อ หนูไม่อยากอยู่บ้านแล้ว อยู่ไปหนูก็ไม่มีความสุข เสียสุขภาพจิต ถ้าพ่อยังเป็นแบบนี้อยู่หนูไม่อยากกลับบ้าน อยากเอาแม่ไปอยู่ด้วย แล้วทิ้งให้พ่ออยู่คนเดียว เพราะบางครั้งถ้าพ่อได้อยู่คนเดียวเผื่อพ่อจะคิดได้บ้างว่าถ้าไม่มีพวกหนูจะรู้สึกยังไง
อยากทราบเรื่องราวของเพื่อนๆ ในพันทิปค่ะ ว่ามีพ่อใครเป็นแบบนี้บ้างไหม แล้วเพื่อนๆจัดการยังไงกับท่านคะ ช่วยแนะนำด้วยค่ะ
***เรื่องราวอาจจะวกไปวนมาเพราะกระทู้นี้เป็นกระทู้แรก ผิดพลาดยังไงก็ขออภัยล่วงหน้านะคะ
มีใครรู้สึกเกลียดพ่อตัวเองเหมือนหนูบ้างคะ
ขอเล่าเรื่องเลยนะคะ... ตอนหนูยังเด็กๆ ครอบครัวของหนูอยู่กันอย่างมีความสุข ไม่ค่อยมีเรื่องทะเลาะกันเท่าไหร่ (แต่ถ้าทะเลาะกันก็เพราะพ่อตีหนูโดยใช้ไม้แขวนเสื้อตี ก้านมะพร้าวแห้งบ้าง ไม้กวาดบ้าง เลยทำให้แม่พลอยโกรธไปด้วย) แต่พอหนูโตขึ้นหนูกลับรู้สึกว่าครอบครัวไม่ใช่ครอบครัวอีกต่อไปแล้ว เพราะว่าหนูจะปรึกษาปัญหากับคนในครอบครัวไม่ได้เลยค่ะ เนื่องจากเวลาพูดอะไรไปพ่อ(ผู้เป็นเสาหลักของครอบครัว)ก็ไม่สามารถช่วยให้คำปรึกษาหนูได้เลย ทุกๆอย่างหนูต้องตัดสินใจเอง ทำเองทุกอย่าง ตอนเรียนมหาลัย พ่อเริ่มเปลี่ยนไป หนูไม่รู้ว่าเป็นเพราะอารมณ์ของคนวัยทองหรือนิสัยโมโหร้ายของพ่อเองนะคะ พ่อพูดไม่เพราะ ชอบพูดกับกู เอาแต่ใจตัวเอง ไม่มีเหตุผล พูดนิดๆหน่อยๆ ไม่ได้ โกรธง่าย พอพูดไปก็ว่าเราเถียง "กูเป็นพ่อนะ อย่ามาเถียงกู" พ่อมักจะพูดคำนี้เสมอ ซึ่งหนูคิดว่าสมัยนี้อะไรๆก็เปลี่ยนไป คนเป็นพ่อก็ใช่ว่าจะถูกเสมอไป...
เหตุการณ์ที่ทำให้หนูเริ่มเกลียดพ่อมันเริ่มมาจากวันนั้น วันที่พ่อไปกินเหล้ากับเพื่อน พ่อกลับบ้านมาประมาณทุ่มนิดๆ แล้วตอนนั้นหนูกับแม่ก็ซักเสื้อผ้าอยู่ แล้วพ่อเมาเหล้าก็บอกว่าเอาเสื้อยีนส์ไปซักให้กูด้วย (ทั้งที่พวกหนูก็ซักและตากเสร็จแล้ว) หนูเลยบอกว่าวันนี้มันค่ำแล้ว วันหลังค่อยซัก หลังจากนั้นพ่อเริ่มโมโหแล้วอาละวาดหนูและเอามือชี้หน้าหนูว่า "จะซักให้กูหรือไม่ซัก" หนูก็เลยบอกว่า "เดี๋ยวค่อยซักวันนี้มันดึกแล้ว" จากนั้นพ่อก็โยนเสื้อยีนส์ใส่หนูและก็ด่าหนูว่า "จะซักหรือไม่ซัก กูบอกดีๆ อย่ามาขัดใจกู กูบอกอะไรต้องทำ ไม่งั้นกูจะไม่ไปกรุงเทพกับ" หนูก็เลยว่า "ไม่ไปก็ไม่ต้องไป เดี๋ยวหนูไปเองคนเดียวก็ได้" จากนั้นพ่อเดินเข้ามาจะมาตีหนู แม่ก็เลยห้ามไว้ก่อน แล้วบอกหนูเอาเสื้อไปซักให้พ่อ หนูทั้งซักผ้าทั้งร้องไห้ไปด้วย มันเลยทำให้หนูไม่ชอบพ่อมากๆ เพราะทำตัวเหมือนเด็กที่อยากได้ของเล่นที่ตัวเองไม่ได้ แล้วพอไม่ได้จะมาทำร้ายร่างกายคนอื่น
แล้วที่ชอบทะเลาะกันบ่อยๆ 3วันดีสี่วันไข้ก็เพราะพ่อชอบสูบบุหรี่ เวลาสูบบุหรี่ทีไรจะชอบมาสูบใกล้ๆ พวกหนู สูบทุกที่หน้าทีวีบ้าง ในห้องน้ำบ้าง บางครั้งสูบในมุ้งก็มีคิดดูดิ มีวันนึงแม่ป่วยไม่สบาย ไปหาหมอ แล้วหมอก็บอกว่าเป็นเพราะควันจากบุหรี่ ซึ่งแม่ก็บอกพ่อแล้ว ซึ่งเวลาสูบพ่อก็จะไม่มาใกล้แม่ เพราะกลัวแม่ตาย แต่พอหลังจากนั้นแม่อาการดีขึ้นพ่อก็กลับมาสูบใกล้พวกเราใหม่ พอหนูว่าพ่อถ้าจะสูบบุหรี่ไปที่อื่นได้ไหม มันเหม็น พ่อก็จะโกรธแล้วก็ว่า "นี่เนอะ สันดานไม่ดี" แล้วก็บ่นนั่นบ่นนี่ไปทั้งที่หนูบอกแค่เรื่องสูบบุหรี่แค่เรื่องเดียว แต่พ่อบ่นมาหมดตั้งแต่สากกะเบือยันเรือรบอ่ะ แล้วเวลาไปทำงานพ่อก็จะชอบเอาเรื่องของหนูกับแม่ไปเล่าให้คนอื่นฟังในทางที่ไม่ดี ว่าพวกเราเป็นอย่างนั้นอย่างนี้ ถ้าไม่มีกูพวกก็อดตาย แล้วเวลาเงินเดือนพ่อกับแม่ออก แม่ก็ให้พ่อเป็นคนเก็บเงิน เวลาจะไปซื้อกับข้าวแม่ถึงจะขอ แล้วเวลาเงินหมด พ่อก็จะชอบบ่นว่าใช้จ่ายเงินอย่าง C8-C9 ทั้งที่พวกหนูแค่ขอเงินไปซื้อกับข้าว บ่นแล้วถึงจะให้ทุกครั้งเลย เป็นอะไรที่น่าเบื่อและน่ารำคาญมากอ่ะ แล้วเวลาเงินอยู่กับพ่อ พ่ออยากได้อะไรพ่อซื้อหมด พวกหนูใช้วันละ100พ่อบ่น แต่พ่อซื้อของครั้งละ500+อัพ พ่อไม่ว่าอะไร เงินหมดแล้วหาใช้ใหม่เอา
อีกเรื่องนึงคือพ่อเป็นคนมือหนัก พ่อเป็นช่าง ทำเป็นทุกอย่างแต่ทำอะไรก็ทำพังทุกอย่าง พอพังเสร็จแล้วก็จะโทษหนูว่าหนูทำพังอย่างนั้นทำพังอย่างนี้ ไม่เคยโทษตัวเองเลย
ทั้งหมดที่หนูเล่ามามันเป็นแค่ส่วนหนึ่งที่หนูได้ระบายออกมา แต่ที่จริงมันเยอะกว่านี้ หนูเจอแบบนี้ทุกวันมันเลยทำให้หนูรู้สึกว่าเบื่อ หนูไม่อยากอยู่บ้านแล้ว อยู่ไปหนูก็ไม่มีความสุข เสียสุขภาพจิต ถ้าพ่อยังเป็นแบบนี้อยู่หนูไม่อยากกลับบ้าน อยากเอาแม่ไปอยู่ด้วย แล้วทิ้งให้พ่ออยู่คนเดียว เพราะบางครั้งถ้าพ่อได้อยู่คนเดียวเผื่อพ่อจะคิดได้บ้างว่าถ้าไม่มีพวกหนูจะรู้สึกยังไง
อยากทราบเรื่องราวของเพื่อนๆ ในพันทิปค่ะ ว่ามีพ่อใครเป็นแบบนี้บ้างไหม แล้วเพื่อนๆจัดการยังไงกับท่านคะ ช่วยแนะนำด้วยค่ะ
***เรื่องราวอาจจะวกไปวนมาเพราะกระทู้นี้เป็นกระทู้แรก ผิดพลาดยังไงก็ขออภัยล่วงหน้านะคะ