กระทู้นี้ ขอมาระบาย...
จากที่เราเสียสามีไปเมื่อต้นปี ขณะที่ลูกยังเล็ก
ตอนนี้ลูกจะสามขวบเต็มเดือนหน้า
...ตั้งแต่เสียสามีไป ก็เลี้ยงลูกคนเดียว ทำงานนอกบ้านด้วย ยอมรับเลยว่าเหนื่อยมาก ทำทุกอย่างคนเดียว
...ลูกกำลังโต พูดเก่ง ถามถึงพ่อ พูดถึงพ่อทุกวัน...เวลาได้ยินแล้วมันจุกในอก
พยายามทำใจเข้มแข็งให้ผ่านไปได้ ก็ดีขึ้นมาเยอะ
แต่เวลาเหนื่อยๆ ท้อๆเครียดๆ มันก็อดน้ำตาไหลไม่ได้...คิดถึงคนที่เวลากลับบ้านมาได้กอด ได้พูดคุย ได้ปรึกษา ได้ช่วยกันดูลูก...
...คิดถึงคนบนฟ้า แต่สัญญา ว่าจะพยายามเข้มแข็ง...
...ทำอย่างไรถึงจะผ่านความรู้สึกนี้ไปได้...
จากที่เราเสียสามีไปเมื่อต้นปี ขณะที่ลูกยังเล็ก
ตอนนี้ลูกจะสามขวบเต็มเดือนหน้า
...ตั้งแต่เสียสามีไป ก็เลี้ยงลูกคนเดียว ทำงานนอกบ้านด้วย ยอมรับเลยว่าเหนื่อยมาก ทำทุกอย่างคนเดียว
...ลูกกำลังโต พูดเก่ง ถามถึงพ่อ พูดถึงพ่อทุกวัน...เวลาได้ยินแล้วมันจุกในอก
พยายามทำใจเข้มแข็งให้ผ่านไปได้ ก็ดีขึ้นมาเยอะ
แต่เวลาเหนื่อยๆ ท้อๆเครียดๆ มันก็อดน้ำตาไหลไม่ได้...คิดถึงคนที่เวลากลับบ้านมาได้กอด ได้พูดคุย ได้ปรึกษา ได้ช่วยกันดูลูก...
...คิดถึงคนบนฟ้า แต่สัญญา ว่าจะพยายามเข้มแข็ง...