สวัสดี​ค่ะ​วันนี้จะมาระบายความในใจเรื่องสามี​ ครอบครัว​เรามีกัน6คน​ มีเรา​ สามี​ ลูกสาว​(7ขวบ) ลูกชาย​(1ขวบ) พ่อเรา​ เเม่เรา​ ทุกคนมีงานทำทั้งหมดแม้เเต่ตัวเราเอง​ งานที่เราทำสามารถ​เอาลูกไปเลี้ยงได้​ เราทำงานเป็นเด็กปั้ม​ ทำอยู่2คนกับเเฟน​ เราจะมีหน้าที่เลี้ยงลูกเป็นส่วนใหญ่​ ส่วนเเฟนก็ทำงานเฝ้าหน้าปั้ม​ ค่อยเติม​ ค่อยต้อนรับ​ลูกค้า​ เเฟนเราเป็นคนขยันมาก​ งานปั้มที่ทำจะมี2กะ​ มีกลางวันเเละกลางคืน​ ถ้าวันไหนเรา2คนได้อยู่กลางคืนแฟนก็จะเฝ้าหน้าปั้ม​ ค่อยเติมปกติ​ ส่วนเรานอนเลี้ยงลูก​อยู่​ในห้อง พอเช้าออกกะเเฟนเราก็จะไปทำงานก่อสร้างต่อ​ เเต่ประเด็น​ที่เราจะมาเล่าให้ฟังในวันนี่คือ​ งานก่อสร้างที่เเฟนเราทำหมด... แต่ๆๆ​ แฟนไม่ยอมอยู่บ้านเลย​ ค่อยแต่จะไปเที่ยว​บ้านเค้า​ ไปเฮฮา​กับเพื่อนๆเค้า​ พอตกเย็นกลับมาก็หลับ​ ลูกก็ไม่เอา​ เราจะทำงานบ้านบ้างก็บอกให้เราเอาไปให้พ่อเเม่เราดู​ พอเราพูดบ่นเค้าก็บอกว่า​ เค้าทำงานมาทั้งวันเค้าอยากมีวันสนุก​ๆบ้าง​ แล้วเราก็ถามว่าเเล้ววันสนุกเราล่ะ?  เค้าก็บอกว่าเลี้ยงลูกสบายๆ​ งานก็ไม่ต้องทำ​ จะบ่นอะไรนัก...
..... เหนื่อยใจ​มากค่ะ​ มันเหนื่อย​มันล้าเเบบบอกไม่ถูก​ บางทีก็คิดนคะว่าอยากอยู่กับลูกเเค่3คนจะดีกว่าไหม​
.... แล้วตอนนี้ลูกคนโต7ขวบ​ วัยกำลังดื้อเลยค่ะ​ เเละคนเล็ก1ขวบ​ อธิบาย​ไม่ออกเลยค่ะ​ ความรู้สึก​มันเเน่นอยู่ในอก
.... ก็เเค่อยากให้เค้าสนใจเรากับลูกบ้าง