ผมเป็นคนที่มีโลกส่วนตัวสูงครับ ปกติไม่ค่อยทักทายหาใครอยู่แล้ว กับแม่ผมก็นานๆทักไปทีเพราะทำงานยุ่งพอเลิกงานก็อยากนอนพักผ่อนดูยูทูป เล่นเฟส อะไรไปเรื่อย วันหยุดก็เหมือนกันครับ แต่ก็ไม่ได้หมายความว่าชอบเก็บตัวเงียบน่ะครับแต่แค่อยากอยู่เงียบๆคนเดียว อาจจะไปข้างนอกเจอเพื่อนบ้างนานๆที อาจเป็นเพราะตั้งแต่ผมเข้ามหาลัยจนกระทั่งทำงานผมก็อยู่คนเดียวมาตลอด นานๆจะได้กลับบ้านมันก็เลยชินที่จะไม่ได้ทักหรือพูดคุยกับคนในครอบครัวเลย จนกระทั่งวันนี้แม่ผมทักมาในไลน์และเค้าก็พิมพ์มาประมาณว่าทำไมผมไม่ทักทายหาพี่สาวบ้างเลย (เพราะเมื่อไม่กี่วันที่ผ่านมาเป็นวันเกิดพี่สาวครับ) ไม่ถามเค้าว่าเป็นยังไงบ้าง พี่น้องกันทำไมไม่เป็นห่วงกันเลย ไม่สำนึกบ้างเลยเหรอ ผมงงมากเพราะที่ผ่านมาผมก็เงียบเป็นปกติอยู่แล้วซึ่งทุกคนก็รู้ดี
อีกเรื่องก็คือไม่รู้ว่าคนอื่นจะเป็นเหมือนผมหรือเปล่า ผมชอบคุยกับคนในอินเตอร์เน็ตมากกว่าคนในครอบครัวครับ คุยแล้วสบายใจครับไม่ซีเรียสนั่นเป็นเพราะต่างฝ่ายต่างไม่รู้จักกันมาก่อน ไม่รู้ว่านิสัยจริงๆเป็นยังไง แต่เวลาคุยกับเพื่อนในแอพต่างๆมันเหมือนผ่อนคลายแบบว่าคุยเล่นหรือคุยทะลึ่งกันก็ได้ แต่พอคุยกับคนในครอบครัวมันรู้สึกเหมือนบางเรื่องก็ไม่อยากจะเล่าให้ฟังเพราะเค้าชอบเครียดง่าย ถ้าเล่าให้แม่ฟังเค้าก็จะเป็นห่วง ทุกคนคิดว่าผมแปลกมั๊ยครับที่เป็นแบบนี้
การไม่ทักทายถามสารทุกข์สุขดิบ คือไม่รักไม่เป็นห่วงเหรอ?
อีกเรื่องก็คือไม่รู้ว่าคนอื่นจะเป็นเหมือนผมหรือเปล่า ผมชอบคุยกับคนในอินเตอร์เน็ตมากกว่าคนในครอบครัวครับ คุยแล้วสบายใจครับไม่ซีเรียสนั่นเป็นเพราะต่างฝ่ายต่างไม่รู้จักกันมาก่อน ไม่รู้ว่านิสัยจริงๆเป็นยังไง แต่เวลาคุยกับเพื่อนในแอพต่างๆมันเหมือนผ่อนคลายแบบว่าคุยเล่นหรือคุยทะลึ่งกันก็ได้ แต่พอคุยกับคนในครอบครัวมันรู้สึกเหมือนบางเรื่องก็ไม่อยากจะเล่าให้ฟังเพราะเค้าชอบเครียดง่าย ถ้าเล่าให้แม่ฟังเค้าก็จะเป็นห่วง ทุกคนคิดว่าผมแปลกมั๊ยครับที่เป็นแบบนี้