>>>Dunning-Kruger Effect พูดถึงสามารถในการประเมินตัวเองของคนที่มีความรู้ในระดับต่างๆ
สำหรับคนที่รู้น้อยเกินไป บางครั้งอาจจะไม่สามารถบอกได้ว่าตัวเองมีข้อผิดพลาดตรงไหน ทำให้มีความมั่นใจเกินไปและประเมินตัวเองผิดและไม่สามารถปรับปรุงแก้ไขตัวเองในทางที่ถูกต้องได้ ใน Infographic นี้ เรียกจุดนั้นว่ายอดเขาแห่งความโง่งม แต่ถ้าเราผ่านยอดเขานั้นมาแล้วเราจะเข้าสู่การประเมินตัวเองอย่างถูกต้อง ช่วงแรกที่เรายังรู้น้อยอยู่ (แต่รู้มากกว่าช่วงยอดเขานะ) เราก็ประเมินได้ว่าตัวเองรู้น้อยและต้องพยายามปรับปรุงตัวอย่างหนักและบางครั้งก็เกิดความท้อ ช่วงหลังที่เรารู้เยอะขึ้นเราก็ตระหนักว่าเรารู้เยอะแต่ไม่ว่าเราจะรู้เยอะแค่ไหนเราก็ยังพยายามเรียนรู้เพิ่มเติมเสมอ
>>>จุดที่เป็นปัญหาต่อเรามากที่สุดคือยอดเขาแห่งความโง่งมเพราะเป็นจุดที่เราไม่รู้เลยว่าตัวเราเองควรพัฒนาจุดไหนและอย่างไร ในชีวิตผมเคยผ่านจุดนี้มาแล้วกับทักษะภาษาอังกฤษของตัวเองครับ ตอนที่ผมเข้ามหาวิทยาลัยปี 1 เวลาผมสอบภาษาอังกฤษอะไรก็ตามแต่ผมมักถูกจัดอยู่ในระดับ "Upper-Intermediate" จุดนี้ผมมองว่าตัวเองโอเคแล้ว เก่งพอแล้ว เพราะผมก็คุยกับฝรั่งรู้เรื่อง ไปปาร์ตี้ ไปกินเหล้าคุยกันรู้เรื่อง ไปต่างประเทศก็สื่อสารได้ ผมเลยไม่มีความกระตือลือล้นในการเรียนภาษาอังกฤษเท่าไหร่ (หรือเรียกว่า ไม่พัฒนาตัวเอง) จนผมเริ่มทำงานในบริษัทข้ามชาติผมเริ่มได้รับ feedback จากนายใหญ่ที่เป็นเจ้าของภาษา ยิ่งผมตำแหน่งสูงขึ้นผมยิ่งได้รับการกวดขันเรื่องภาษาเพราะมันเป็นหน้าตาขององค์กรณ์และในที่สุดผมก็เริ่มหลุดจากยอดเขาตรงนั้นและพยายามพัฒนาทักษะภาษาอังกฤษตัวเองต่อไป (แม้ตอนนี้ผมทำธุรกิจส่วนตัวแล้วแต่ผมก็ยังพัฒนาตัวเองอยู่)
>>> จริงอยู่ที่ภาษาอังกฤษระดับ "Upper-Intermediate" ถือว่าเป็นทักษะที่สูงกว่าคนทั่วไปในสายงานผมดูแล้วเหมือนมีความรู้เยอะไม่ได้เป็นคนรู้น้อยตามทฤษฏีว่าไว้ แต่ตราบใดที่ใจผมยังมืดมนไม่เห็นทางพัฒนาตัวเองแล้วผมก็ถือว่าตัวเองยังอยู่บน "ยอดเขาแห่งความโง่งม"
>>> ท่านผู้อ่านเคยติดอยู่บนยอดเขาแบบผมไหมครับ ลองมาเล่าสู่กันฟังหน่อย ติดอยู่บนนั้นได้อย่างไรและติดอยู่บนนั้นนานเท่าไร ไม่ต้องอายนะครับทุกท่าน เรื่องราวของท่านจะช่วยให้คนที่ยังไม่รู้ตัววิเคราะห์ตัวเองง่ายขึ้น และสำหรับคนที่เคยผ่านยอดเขานั้นมาแล้วก็จะได้อ่านประสบการณ์อย่างหลากหลาย เพราะคนแต่ละคนต้องเรียนรู้หลายด้าน ผมไม่รู้หรอกว่าผมผ่านยอดเขาในภาษาอังกฤษมาแล้วแต่ผมยังติดอยู๋บนยอดเขาทักษะอย่างอื่นอยู่หรือเปล่า
[เล่าสู่กันฟัง] คุณติดอยู่บนยอดเขาแห่งความโง่งมใน Dunning-Kruger Effect นานแค่ไหนและหลุดออกจากจุดนั้นได้อย่างไร
สำหรับคนที่รู้น้อยเกินไป บางครั้งอาจจะไม่สามารถบอกได้ว่าตัวเองมีข้อผิดพลาดตรงไหน ทำให้มีความมั่นใจเกินไปและประเมินตัวเองผิดและไม่สามารถปรับปรุงแก้ไขตัวเองในทางที่ถูกต้องได้ ใน Infographic นี้ เรียกจุดนั้นว่ายอดเขาแห่งความโง่งม แต่ถ้าเราผ่านยอดเขานั้นมาแล้วเราจะเข้าสู่การประเมินตัวเองอย่างถูกต้อง ช่วงแรกที่เรายังรู้น้อยอยู่ (แต่รู้มากกว่าช่วงยอดเขานะ) เราก็ประเมินได้ว่าตัวเองรู้น้อยและต้องพยายามปรับปรุงตัวอย่างหนักและบางครั้งก็เกิดความท้อ ช่วงหลังที่เรารู้เยอะขึ้นเราก็ตระหนักว่าเรารู้เยอะแต่ไม่ว่าเราจะรู้เยอะแค่ไหนเราก็ยังพยายามเรียนรู้เพิ่มเติมเสมอ
>>>จุดที่เป็นปัญหาต่อเรามากที่สุดคือยอดเขาแห่งความโง่งมเพราะเป็นจุดที่เราไม่รู้เลยว่าตัวเราเองควรพัฒนาจุดไหนและอย่างไร ในชีวิตผมเคยผ่านจุดนี้มาแล้วกับทักษะภาษาอังกฤษของตัวเองครับ ตอนที่ผมเข้ามหาวิทยาลัยปี 1 เวลาผมสอบภาษาอังกฤษอะไรก็ตามแต่ผมมักถูกจัดอยู่ในระดับ "Upper-Intermediate" จุดนี้ผมมองว่าตัวเองโอเคแล้ว เก่งพอแล้ว เพราะผมก็คุยกับฝรั่งรู้เรื่อง ไปปาร์ตี้ ไปกินเหล้าคุยกันรู้เรื่อง ไปต่างประเทศก็สื่อสารได้ ผมเลยไม่มีความกระตือลือล้นในการเรียนภาษาอังกฤษเท่าไหร่ (หรือเรียกว่า ไม่พัฒนาตัวเอง) จนผมเริ่มทำงานในบริษัทข้ามชาติผมเริ่มได้รับ feedback จากนายใหญ่ที่เป็นเจ้าของภาษา ยิ่งผมตำแหน่งสูงขึ้นผมยิ่งได้รับการกวดขันเรื่องภาษาเพราะมันเป็นหน้าตาขององค์กรณ์และในที่สุดผมก็เริ่มหลุดจากยอดเขาตรงนั้นและพยายามพัฒนาทักษะภาษาอังกฤษตัวเองต่อไป (แม้ตอนนี้ผมทำธุรกิจส่วนตัวแล้วแต่ผมก็ยังพัฒนาตัวเองอยู่)
>>> จริงอยู่ที่ภาษาอังกฤษระดับ "Upper-Intermediate" ถือว่าเป็นทักษะที่สูงกว่าคนทั่วไปในสายงานผมดูแล้วเหมือนมีความรู้เยอะไม่ได้เป็นคนรู้น้อยตามทฤษฏีว่าไว้ แต่ตราบใดที่ใจผมยังมืดมนไม่เห็นทางพัฒนาตัวเองแล้วผมก็ถือว่าตัวเองยังอยู่บน "ยอดเขาแห่งความโง่งม"
>>> ท่านผู้อ่านเคยติดอยู่บนยอดเขาแบบผมไหมครับ ลองมาเล่าสู่กันฟังหน่อย ติดอยู่บนนั้นได้อย่างไรและติดอยู่บนนั้นนานเท่าไร ไม่ต้องอายนะครับทุกท่าน เรื่องราวของท่านจะช่วยให้คนที่ยังไม่รู้ตัววิเคราะห์ตัวเองง่ายขึ้น และสำหรับคนที่เคยผ่านยอดเขานั้นมาแล้วก็จะได้อ่านประสบการณ์อย่างหลากหลาย เพราะคนแต่ละคนต้องเรียนรู้หลายด้าน ผมไม่รู้หรอกว่าผมผ่านยอดเขาในภาษาอังกฤษมาแล้วแต่ผมยังติดอยู๋บนยอดเขาทักษะอย่างอื่นอยู่หรือเปล่า