หมายถึง ขอลาออกผ่าน line messenger ได้ไหมคะ
ขอเล่าก่อน คือร้านนี้เขามีเทรน3วันค่ะ เเล้วก่อนหน้านั้นเขาให้ไปช่วยเราก็ไปช่วย
เเล้วเราก็งูๆปลาๆตอบลูกค้าได้บ้างไม่ได้บ้างเพราะยังไม่ได้เทรน เสร็จเที่ยงคืนก็กลับบ้าน
เเม่ก็ถามไปช่วยเขาสะดึกดื่น ไม่ได้ค่าเเรงหน่อยหรอ อย่างน้อยก็เลี้ยงข้าวหน่อย เป็นสินน้ำใจ
ตอนจเรกเราก็ไม่ได้คิดอะไรค่ะ เเต่พอเเม่มาพูดเเบบนี้ก็เเอบคิด ว่าเออจริง เพราะเราก็เหนื่อยมาก
พักก็ไม่ได้พัก น้ำไม่ได้ดื่มเลย เเต่เราก็ปล่อยผ่านไป
พอมาเทรนวันเเรกคือโดนด่ายับ ยับมาก เหมือนพี่ที่เทรนก็เป็นลูกจ้างเหมือนกันมาสอนให้
เราก็จดเเละจำเต็มที่ในหน้าที่ของเรา อะไรเขาบอกเราจำได้หมด เเต่คือนอกเหนือจากนั้นเราก็ไม่รู้ถูกไหมคะ
พี่ผจกก็จะมาถามว่าอันนั้นอันนี้อยู่ไหน เราก็ตอบไปตรงๆค่ะว่าเราไม่รู้
เขาก็จะชอบพูดประมาณว่า อะไร อะไร อันนี้อ่ะ อยู่ไหน เเล้วทำสมไม่รู้ ห้ะ... ทำไมไม่รู้ ไปหา!! เริ่มตะคอกเรื่อยๆ
เราก็พยายามหาเเรกๆหยิบจับ เป็นใครก็ต้องค่อยๆหยิบถูกไหมคะ คือใครจะกล้ามารื้อกระชากของ มันก็ไม่ใช่
พอช้าเขาก็เริ่มทำหน้าไม่พอใจ เเล้วก็จะเดินมาใกล้ๆเราเเล้วมาเร่งค่ะ
คำที่เขาพูดคือ เร็วเร็ว ทำไมช้าเเบบนี้ เร็วเร็ว เร็วกว่านี้อีก เร็วสิ โว๊ะ!
คือไม่ชอบให้มีใครมาเร่งหรอกค่ะ เราพยายามในจุดของเราเต็มที่เเล้ว ยิ่งเขามาเร่งยิ่งทำให้เราช้ชลงค่ะ เลิ่กลั่ก ไม่รู้ควรทำอะไรก่อน
คืออันนี้ขอเเค่ยกตัวอย่างสิ่งที่เราเจอนะคะ ในวันเเรก
เราทนไม่ได้เเล้วค่ะ เขาพูดให้เรารู้สึกเเย่ทุกครั้ง เร่งเรา ตะคอกใส่เรา
เหมือนเขาต้องการให้เราศึกษาเองจากในร้านอ่ะค่ะ
คือเทรน เทรนคือฝึกให้เรา ถูกไหมคะ
คือเขาต้องช่วยฝึกเราให้เป็นใช่ไหมคะ
ถ้าหนูขอลาออกผ่านline ได้ไหมคะ หนูไม่อยากเจอหน้าไม่อยากได้ยินเสียงเลยค่ะ
ในหัวมีเเต่ลาออกๆ อย่ากลับไปเจอเขาอีก คือพรุ่งนี้คือเทรนงานวันสุดท้ายค่ะ
เขาจะมาถามทุกอย่างเรา คือเราต้องเป็นงานเเล้ว เเต่เราไม่อยากทำเเล้ว ไม่อยากไปเเล้ว
ทำไงดีค่ะ หนูไม่ไหวเเล้วจริงๆ วันนี้กลับมาก็ร้องไห้ค่ะ ทนไม่ไหวจริงๆ
ลาออกผ่านโทรศัพท์ได้ไหมคะ ไม่ไหวเเล้วจริงๆค่ะ
ขอเล่าก่อน คือร้านนี้เขามีเทรน3วันค่ะ เเล้วก่อนหน้านั้นเขาให้ไปช่วยเราก็ไปช่วย
เเล้วเราก็งูๆปลาๆตอบลูกค้าได้บ้างไม่ได้บ้างเพราะยังไม่ได้เทรน เสร็จเที่ยงคืนก็กลับบ้าน
เเม่ก็ถามไปช่วยเขาสะดึกดื่น ไม่ได้ค่าเเรงหน่อยหรอ อย่างน้อยก็เลี้ยงข้าวหน่อย เป็นสินน้ำใจ
ตอนจเรกเราก็ไม่ได้คิดอะไรค่ะ เเต่พอเเม่มาพูดเเบบนี้ก็เเอบคิด ว่าเออจริง เพราะเราก็เหนื่อยมาก
พักก็ไม่ได้พัก น้ำไม่ได้ดื่มเลย เเต่เราก็ปล่อยผ่านไป
พอมาเทรนวันเเรกคือโดนด่ายับ ยับมาก เหมือนพี่ที่เทรนก็เป็นลูกจ้างเหมือนกันมาสอนให้
เราก็จดเเละจำเต็มที่ในหน้าที่ของเรา อะไรเขาบอกเราจำได้หมด เเต่คือนอกเหนือจากนั้นเราก็ไม่รู้ถูกไหมคะ
พี่ผจกก็จะมาถามว่าอันนั้นอันนี้อยู่ไหน เราก็ตอบไปตรงๆค่ะว่าเราไม่รู้
เขาก็จะชอบพูดประมาณว่า อะไร อะไร อันนี้อ่ะ อยู่ไหน เเล้วทำสมไม่รู้ ห้ะ... ทำไมไม่รู้ ไปหา!! เริ่มตะคอกเรื่อยๆ
เราก็พยายามหาเเรกๆหยิบจับ เป็นใครก็ต้องค่อยๆหยิบถูกไหมคะ คือใครจะกล้ามารื้อกระชากของ มันก็ไม่ใช่
พอช้าเขาก็เริ่มทำหน้าไม่พอใจ เเล้วก็จะเดินมาใกล้ๆเราเเล้วมาเร่งค่ะ
คำที่เขาพูดคือ เร็วเร็ว ทำไมช้าเเบบนี้ เร็วเร็ว เร็วกว่านี้อีก เร็วสิ โว๊ะ!
คือไม่ชอบให้มีใครมาเร่งหรอกค่ะ เราพยายามในจุดของเราเต็มที่เเล้ว ยิ่งเขามาเร่งยิ่งทำให้เราช้ชลงค่ะ เลิ่กลั่ก ไม่รู้ควรทำอะไรก่อน
คืออันนี้ขอเเค่ยกตัวอย่างสิ่งที่เราเจอนะคะ ในวันเเรก
เราทนไม่ได้เเล้วค่ะ เขาพูดให้เรารู้สึกเเย่ทุกครั้ง เร่งเรา ตะคอกใส่เรา
เหมือนเขาต้องการให้เราศึกษาเองจากในร้านอ่ะค่ะ
คือเทรน เทรนคือฝึกให้เรา ถูกไหมคะ
คือเขาต้องช่วยฝึกเราให้เป็นใช่ไหมคะ
ถ้าหนูขอลาออกผ่านline ได้ไหมคะ หนูไม่อยากเจอหน้าไม่อยากได้ยินเสียงเลยค่ะ
ในหัวมีเเต่ลาออกๆ อย่ากลับไปเจอเขาอีก คือพรุ่งนี้คือเทรนงานวันสุดท้ายค่ะ
เขาจะมาถามทุกอย่างเรา คือเราต้องเป็นงานเเล้ว เเต่เราไม่อยากทำเเล้ว ไม่อยากไปเเล้ว
ทำไงดีค่ะ หนูไม่ไหวเเล้วจริงๆ วันนี้กลับมาก็ร้องไห้ค่ะ ทนไม่ไหวจริงๆ