หลังจากเรียนจบก็หาสมัคงาน และได้มาทำงานในกทม. จขกท.เป็นเด็กต่างจังหวัดมาทำงานในกทม.ไม่มีญาติพี่น้องที่อาศัยอยู่ที่กทม. อยู่ตัวคนเดียว ปัจจุบันนี้ทำงานได้ 9 เดือน  รู้สึกว่าไม่เหมาะสมกับที่ทำงานแห่งนี้ ซึ่งมีทั้งความกดดัน โดนกดดันจากเจ้านายไม่พอ เพื่อนต่างแผนกก็กดดัน พนักงานภายในองค์กรแบ่งเจ้านายแบ่งพรรคแบ่งพวก  จขกท.เป็นเด็กที่อายุน้อยที่สุดในบริษัททุกคนต่างกดดันตลอด เวลาเลิกงานก็ต้องนำงานกลับมาทำที่ห้องต่อ  ไม่มีเวลาส่วนตัว ช่วงทำงาน1-2 เดือนแรกโดนด่าประจำกลางห้องประชุม เลิกงานมาห้องต้องกลับมาร้องไห้ บางครั้งก็ด่าเราโดยที่ไม่มีเหตุผล แบบไปรับการสื่อสารที่มาผิด แล้วก็มาด่าเราทั้งที่ความจริงเราไม่ได้ผิด  โดนด่าฟรีตลอด  ตอนนั้นท้อมาก รู้สึกอยากลาออกตลอด  แต่ด้วยเหตุผลบางอย่างทำให้ต้องอดทนทำงานจนถึงปัจจุบันนี้ แต่ตอนนี้ความอดทนเริ่มจะค่อยๆหมด รู้สึกเหนื่อยทั้งกายทั้งใจ งานก็เริ่มเยอะขึ้นๆ เพื่อนร่วมองค์กรก็เริ่มแสดงอาการแบบแบ่งพรรคแบ่งเจ้านายเต็มที่ หาว่าเราทำงานให้แต่เจ้านายอีกคน ทั้งที่เราก็ตั้งใจทำงานให้กับเจ้านายทั้ง2 คน.  ในแผนกที่ทำอยู่กัน2คนมีเพื่อนร่วมงานเป็นรุ่นพี่อายุเยอะกว่าเราหลายปี พอเราเสนออะไรไปเขาจะปฎิเสธ แต่ก็ชอบถามว่าทำแบบนี้ดีไหม แบบนั้นดีไหม เขาชอบคิดเองโดยที่เขาไม่ได้เรียนทางด้านนี้แต่อาศัยจากการที่เคยเป็นผู้ช่วยก่อนที่เราจะมาแทนคนเก่า พี่เขาเป็นคนพูดเก่งพูดมีความน่าเชื่อถือในห้องประชุม. แต่จขกท.เป็นคนพูดน้อยและเวลาพูดจะเป็นคนพูดตรงๆทำให้เวลาพูดไรออกไปต้องโดนเจ้านายด่าตลอด. จขกท.รู้สึกกดดันไปหมด  อยากลาออกเพิ่มขึ้นทุกวันๆ แต่ก็ติดตรงที่ยังไม่มีงานรองรับ. ถ้าลาออกจากงานเลยโดยที่ยังไม่มีงานรองรับจะดีไหม?? ตอนนี้ลังเลตัดสินใจไม่ได้ คิดนานมาป็นเดือนแล้ว เครียดมาก 

 ปล.อาจจะบรรยายเหตุการณ์ยาวหน่อยเหมือนๆมาระบายให้ฟัง