เมื่อวัดจากระดับค่าครองชีพและค่าใช้จ่าย เทียบกับค่าแรง ค่าแรงรายวันที่ควรจะเป็นของไทยคือวันละ 800-1200 บาท อยากให้รัฐบาลเลิกฟังเสียงเห่าของ บรรดานายทุน ผู้ประกอบ หน้าเลือดที่หากินบนความยากลำบากของผู้ใช้แรงงาน เอาแต่กำไรของตัวเองเป็นสำคัญ พอขึ้นค่าแรงแต่ละที เห่าหอนไม่เห็นด้วยกันกันระงม แต่ก็ยังแอบเนียนขึ้นราคาสินค้า เท่ากับว่า การขึ้นค่าแรง ไม่ได้ทำให้ นายทุน คนรวย เสียอะไรเลย เพราะก็มาเอาคืนกับผู้บริโภคอยู่ดี ทางที่ดีคือ ควรจัดตั้ง สหภาพแรงงานแห่งชาติ ให้แรงงานทุกคนเข้าเป็นสมาชิกของสหภาพ และรัฐบาลก็จับมือกับสหภาพ เพื่อจัดการกับนายทุนที่เห็นแก่ตัว ให้ร่วงจมลง เพื่อที่คนส่วนมากในประเทศจะได้เป็นใหญ่และมีคุณภาพชีวิตที่ดีเสียที พอขึ้นค่าแรง ก็ใช้กลไกรัฐเข้าควบคุมราคาสินค้าบริการทุกอย่าง อย่างเข้มงวด ประเทศพัฒนาแล้ว รายได้ประชาชนมักจะสัมพันธ์กับรายได้ประชาชนเสมอ ในขณะที่ผู้ประกอบ นายทุน ก็ยังพออยู่ได้ เน้นปรับปรุงคุณภาพสินค้าแทน เพื่อเพิ่มมุลค่าของสินค้า เพื่อให้มีกำไรมากขึ้น ไม่ใช่ขึ้นราคากันแบบโง่ๆ กะจะเอาแต่ได้เพียงลูกเดียว ประเทศจะพัฒนาได้ ก็เพราะ " สังคมนิยม " ไม่ใช่ทุนนิยมสามานย์  
อีกสาเหตุนึงที่ประเทศไทยมี R & D ตํ่า และยากที่จะก้าวไปเป็นประเทศรายได้สูง ก็เพราะพวกผู้ประกอบการ บริษัทเอกชนใหญ่ๆ ไม่เคยคิดจะวิจัยพัฒนาอะไรเพื่อเพิ่มมูลค่าของสินค้าด้วยตัวมันเอง แต่จ้องแต่จะเอามักง่าย ขึ้นราคาสินค้า จ้องแต่จะใช้แรงงานราคาถูกให้ตัวเองรวยๆ บนประเทศที่ไม่ได้พัฒนาไปไหน ทั้งเทคโนโลยีและความเป็นอยู่ของผู้คน นี่คือ สูตรสำเร็จของเศรษฐีในประเทศกำลังพัฒนา  เมื่อเทียบกับเศรษฐีในประเทศพัฒนาแล้ว ที่ แบรนด์สินค้ามีประวัติความเป็นมาที่ยาวนาน เขาจะคิดถึงแต่เรื่องคุณภาพของสินค้าเป็นหลัก คิดแต่ถึงว่า จะทำยังให้ลูกค้าพอใจกับสินค้าที่ซื้อไป ไม่ใช่มาสาละวนแต่กับเรื่องการลดต้นทุน อย่างการกดค่าแรงแรงงาน

" สังคมนิยม ความเท่าเทียม ความยุติธรรม "  คือ สามห่วงแห่งการพัฒนาที่แท้จริง ไม่ใช่ พอประมาณ มีเหตุผล มีภูมิคุ้มกันที่ดี หรือ กล่าวว่าได้ง่ายๆคือ

สังคมนิยม > เศรษฐกิจพอเพียง

นี่คือตัวอย่างของความเข้มแข็ง แข็งแกร่งของสหภาพแรงงานในชาติที่พัฒนาแล้ว
https://www.bangkokbiznews.com/news/detail/833952  ฝรั่งเศส
https://prachatai.com/journal/2018/11/79753 เกาหลีใต้

Cr. Jirayu Suteerattanapirom