ไม่รู้มีใครเป็นมั้ย

- ความรู้สึกช้า ไม่ทันมุก
- รู้ตัวช้าว่าโดนประชด
- ซุ่มซ่าม
- เด๋อๆด๋าๆ
- ไม่มีสติ
- รับมือเหตุการณ์เฉพาะหน้าได้ยาก ล่ก ลนลาน

และบางครั้งเหมือนลืมพกสมองมาจากบ้าน

มีครั้งนึงขึ้นบีทีเอสแล้วต้องเปลี่ยนขบวนไปขึ้นสายสุขุมวิทที่สถานีสยาม พอถึง คนก็จะเดินออกกันเยอะตามปกติซึ่งผมก็ต้องลงแต่ไม่รู้อะไรดลใจ ให้รู้สึกโล่ง โปร่ง สบาย ลงไปนั่งเหยียดขาเก้าอี้เหลือง สูดอากาศบริสุทธิ์ นั่งแผ่ยังกะเป็นโซฟาที่บ้าน จนประตูปิดก็ยังไม่รู้สึกตัวนั่งเขี่ยโทรศัพท์จนมีเสียงบอกสถานีต่อไปสนามกีฬาถึงรู้ตัว หลุดไปแล้ว..

ทำไงดี