คือขอเล่าก่อนนะคะคือเราเป็น นศษ อยู่ทำงานไปด้วยเรียนไปด้วย ตอนแรกเราก็ทำงานตามห้างนี้แหละได้เงินน้อยแต่ถามว่าพอใช้มั้ยก็พอใช้นะคะพอดีทำเป็นแบบpart-timeคนในที่ทำงานก็ทำงานแบบพี่แบบน้อง สนุกปนเครียดตามประสาคนทำงานปนๆกันไป แต่คือเรื่องมีอยู่ว่าที่บ้านทำบริษัทอยู่แต่เป็นแบบเล็กๆเป็นของน้า แล้ววันนึงลูกน้องที่ทำกับน้าอยู่อยู่ดีๆก็หยุดงานไปแบบไม่บอกทำให้มีปัญหาไม่มีคนมาคอยทำบิลทำนู้นทำนี้ให้ ผลก็ตกมาอยู่ที่เรา (น้าเรามีหลาน3คนรวมเราด้วย)  คือวันนั้นจำได้ว่าทำงานอยู่ พอพักกลางวันก็มาเล่นโทรศัพท์แม่โทรมาหลายสายมากกว่าปกติเลยโทรกลับไปสรุปคือน้าเราบอกให้แม่เรามาบอกเราว่าให้เราออกจากงานที่ทำอยู่ เราเครียดมากเพราะคือเป็นผลมาจากตอนเด็กจนโตเราจะโดนกำกับในชีวิตทั้งเรื่องเรียนเรื่องแฟนซึ่งหลานสองคนที่เหลือไม่โดนขนาดเราเรางงมากว่าทำไมเราถึงโดนคนเดียว ยกตัวอย่างเช่น ปีที่เเล้วเราสอบได้ดี ปีนี้สอบได้ไม่ค่อยดีแต่ก็ไม่ถึงขนาดแย่ น้าเราก็ตีเราทั้งๆที่หลานสองคนไม่โดนถามแบบเราเลย พอเราคุยกับแม่เสร็จเราก็ทำใจอยู่สักพักร้องไห้กับหัวหน้าที่ทำงานเพราะเราทำอะไรไม่ได้เลยคือน้าเราเค้าเป็นผู้มีพระคุณกับครอบครัวเราเช่นบ้านที่เราอยู่ตอนนี้ก็เป็นบ้านเค้า และอะไรอีกหลายอย่างแม่เราก็พูดมากไม่ได้เพราะอาศัยเค้าอยู่ด้วย วันรุ่งขึ้นเราก็มาทำงานกับน้าคือจะบอกว่างานมันสบายมากเลยค่ะแค่นั่งพิมพ์นั่งพิมพ์แต่ก็อาจจะโดนว่าบ้างเพราะทำงานไม่ได้ดั่งใจเค้า เเต่คือเรารู้สึกว่าอึดอัดต่อให้งานสบายแค่ไหนแต่ไม่มีความสุขเราก็ไม่อยากทำ ยอมรับเลยว่าร้องไห้เยอะมากช่วงแรกๆไปบ่นให้แม่ฟังแม่ก็บอกว่าเค้าก็ทำอะไรไม่ได้ได้แต่รับฟัง จากปกติเป็นคนที่ติดบ้านมากเพื่อนชวนไปไหนก็ไม่อยากไปอยากกลับบ้านเร็วๆตอนนี้มันเปลี่ยนไปเลยกลับบ้านดึกต่อให้เลิกเรียนเร็วแค่ไหนก็คือต้องไปหาที่อยู่บ้านเพื่อน บางวันก็ไปเที่ยวทั้งๆที่แบบไม่ได้ชอบเที่ยวเลย ตอนนี้คือก็ยังทำอยู่รู้สึกไม่โอเคกับชีวิตที่เป็นอยู่เลยมากกกกๆ เราไม่รู้ว่าจะต้องทำไงแล้วคือจะให้ไปบอกน้าว่าไม่อยากทำก็ไม่ได้ เพราะบ้านที่เราอยู่ก็บ้านของเค้า แต่ถ้าทำอยู่ก็คือไม่มีความสุขใจมันห่อเหี่ยวมากไม่อยากทำอะไรแล้ว ตอนแรกปัญหาคือไม่อยากทำงานตอนนี้กลายเป็นว่าเป็นปัญหาชีวิตด้วยทำให้เราอึดอัดไม่อยากอยู่บ้านอยากอยู่หออยากไปอยู่ที่อื่น เราควรทำไงดีค่ะ หรือ ทำได้แค่ปลง