ขอเริ่มจากผมเป็น ผช.เลวๆคนนึงผมเริ่มรู้จัก ผญ.คนนึงจากการแชทคุยตอนนั้นผมก็เป็นพวกคะนองหาจีบหญิงจากการแชทคุยในแอปต่างๆ แล้วผมก็ได้เจอกับเธอเราคุยกันไม่กี่วันผมก็ไปหาโดยที่เธอไม่เคยบอกที่อยู่แต่ผมตามดูจากการโพสต่างๆจะมีระบุตำแหน่งบ้างผมก็ขับรถไปตามหาเธอจนเจอเธอตกใจมากว่าผมมาได้ยังไง และเราก็เริ่มคุยกันจริงจังมากขึ้นแรกๆเหมือนเธอมีอะไรบางอย่างอยู่ในใจแต่เธอไม่ยอมบอกผม ผมก็ตามจีบทำดีกับเธอทุกอย่างมากที่สุดเท่าที่จะทำได้จนในที่สุดวันนึงเหมือเธอปลดล็อกอะไรบางอย่าง เธอบอกกับผมว่าต่อไปนี้ห้ามไปจีบใครแล้วนะ ผมดีใจมากถึงมากที่สุดเราเป็นแฟนกันได้ประมาณ1-2เดือน เธอบอกเรื่องผมกับที่บ้าน ที่บ้านเธอรู้ว่าเรามาอยู่ด้วยกันวันนึงแม่ของเธอบอกว่าเราต้องแต่งงานกันแม่ถึงยอมให้ผมอยู่กับลูกสาวต่อได้ ผมรักเธอมากถึงแม้ตอนนั้นผมจะรู้สึกยังไม่พร้อมและเพิ่งคบกันมาไม่กี่เดือน แต่ผมก็จะปล่อยเธอไปไม่ได้ สุดท้ายผมยอมแต่งทุกอย่างเป็นไปด้วยดี

      เธอดูรักผมมากผมก็รักเธอมากแต่ชีวิตคนเราก็เริ่มเล่นตลก เราเริ่มมีปัญหาไม่ใช่ปัญหาจากเราสองคนถึงแม้เราจะยังรักกันดีผมช่วยเหลือดูแลเธอทุกอย่าง เธอก็ทำหน้าที่ของเธอรักผมมากทุกอย่างที่ผมรับรู้ได้ แต่ปัญญาหาก็เริ่มมากขึ้นจนผมรู้สึกว่าผมอยู่กับเธอไม่ได้แล้ว ในที่สุดผมก็ออกมาจากชีวิตเธอผมรู้ว่าเธอต้องร้องไห้เสียใจมากขนาดใหนตัวผมเองก็เสียใจมากเช่นกัน และผมก็ไม่สามารถเลิกรักเธอได้ และถึงแม้ผมจะออกมาแต่ผมก็ยังติดต่อหาเธออยู่เรื่อยๆไปๆมาๆหาเธอเป็นปีกว่าในระหว่างนี้เธอก็ยังคงรัก ยังมั่งคงกับผมแต่ผมกลับทำร้ายจิตใจของเธอมาตลอด ทั้งปล่อยให้เธออยู่ลำพัง ทั้งพูดจาทำร้ายจิตใจ ทั้งเรื่องผู้หญิงคนอื่น และอื่นๆอีกหลายอย่าง อย่างเดียวที่ผมไม่ได้ทำคือทำร้ายร้างกายเธอ เธอบอบช้ำมาก

     จนวันนึงเธอกลับบ้านและไปทำงานยังที่ห่างไกลจนผมตามไปไม่ได้ เมื่อวันนึงที่ผมขาดเธอไปผมคิดได้ ผมสำนึกผิดผมรู้สึกในความผิดของตัวเองผมแทบจะเป็นบ้า โกรธเกลียดตัวเอง สำนึกว่าทำกับเธอขนาดนั้นไปได้ยังไงผมพยายามตามไปที่บ้านเธอไปขอร้องอ้อนวอนก้มกราบแม่ของเธอ ให้ที่บ้านเธออภัยขอให้เธอยอมคุยกันสักครั้งยอมฟังคำขอโทษยอมรับคำสัญญาจากผมว่าผมจะกลับมารักเธอให้ได้มากกว่าที่เธอเคยทำให้ผม เธอก็ดูเหมือนจะให้โอกาสแต่มันติดที่ว่า เธอดูไม่เหมือนเดิมอีกต่อไปเธอดูเฉยชา เธอไม่อยากอยู่ไกล้ผม ไม่พูดหวานๆเหมือนอย่างที่เคย อะไรก็ตามที่เธอไม่เคยทำให้ผมรู้สึกเสียใจเจ็บปวดวันนี้เธอทำออกมาหมด ผมได้แต่ยอมรับและบอกตัวเองว่านี้คือกรรมที่ผมทำกับเธอไว้ก่อน ผมยอมรับกรรมยอมรับความเสียใจทั้งหมดเพราะในวันนี้ผมรักเธอมากขนาดว่าให้ตายแทนเธอก็ยอม แต่ในวันนี้ผมรับรู้ได้ว่าเธอได้หมดใจกับผมไปแล้ว แม้ในวันที่เธอหยุดจากงานกลับมาบ้านเธอจะให้ผมมาหามาอยู่ด้วยมาที่บ้านเหมือนเป็นแฟนปรกติ พ่อ แม่ พี่ น้อง ญาติๆของเธอรับรู้หมดว่าผมอยู่ในฐานะอะไรเป็นอะไรกับเธอเพื่อนๆที่รู้จักเธอต่างก็รับรู้ได้เพราะผมเป็นเพื่อนในเฟสขึ้นสถานะรูปโปรไฟร์ แท็กโพสหาเธอทุกอย่าง แต่ในยามที่เธอกลับไปทำงานเธอจะเปลี่ยนไปเป็นคนละคนเธอจะไม่ค่อยยอมติดต่อไม่คุยมีบางเวลาในทุกๆวันที่เธอจะไม่มีทางรับสายไม่รับการติดต่อเธอบอกแต่ว่าเป็นเวลานอน หรือไม่มีสัญญานติดต่อ ถ้าผมถามอะไรเธอจะโกรธโมโหอย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อนคำพูดร้ายๆแรงๆจะออกมาจากเธอจนผมแทบรับไม่ได้ พักหลังๆเธอแทบจะไม่คุยกับผมอีกแล้วไม่ว่าเธอจะทำงาน หรือเธอเลิกงานพักผ่อน เธอสามารถมีเวลาไปเดินตลาดหลังเลิกงาน เธอมีเวลาพักระหว่างทำงาน แต่ไม่มีช่วงเวลาใหนเลยที่เธอจะมีเวลาโทรหาผม เหตุผลเดียวที่เธอยอมบอกผม ว่าสิ่งที่เกิดขึ้นมันคืออะไรเธอบอกแต่ว่าเธอเครียดงานเครียดปัญหาทางบ้าน และผมก็ไปทำตัวในแบบที่เธอไม่ชอบเธอจึงเป็นเช่นนั้นแต่ผมก็ขอร้องขอโอกาสเธอปรับตัวให้ดีขึ้นเพื่อจะเป็นคนที่เธอรักได้ โดยข้อแม้ของเธอคือห้ามผมทำตัวระแวงสงใสอะไรเธอไม่ว่าเธอจะเป็นยังไงก็ตามถ้าผมถามอะไรถึงความผิดปรกติ เช่น อยู่ๆมีทองเส้นใหม่ มีแหวนวงใหม่ มีนาฬิกาเรือนใหม่มาถ่ายรูปลงสื่อ เธอจะโวยวาย ผมแค่ถามว่าไปซื้อตอนใหนซื้อมาใหม่หรอ ก็จะว่าผมจับผิดเธอ วุ่นวายกับชีวิตเธอแล้วพูดให้เลิกกันไป ทั้งๆที่ตัวเธอเวลาคุยกับผมจะพูดเสมอว่าอยู่ที่นั้นไม่มีเงินเลย ไม่มีตังกินข้าว ตังหมด จ่ายหนี้สิ้นเดือนหมดแล้ว แต่จะมีของพวกนี้มาจากใหนไม่รู้ และจะมีแต่เรื่องนี้เท่านั้นที่เธอจะคุยกับผมได้จริงจัง นอกนั้นผมถามอะไร คุยอะไรชวนเที่ยวหรือถามชีวิตประจำวันจะไม่ตอบแทบจะไม่คุยอะไรกับผมเลย ผมคิดว่าผมเข้าใจว่าสิ่งที่เกิดขึ้นนี้จริงๆมันคืออะไรแต่ผมพยายามหลอกตัวเองให้เชื่อตามที่เธอบอก เพราะผมมีความหวังเพียงน้อยนิดว่าสิ่งที่ผมเชื่อมันยังอาจจะเป็นเรื่องจริง

     สุดท้ายแล้วทั้งหมดที่เกิดขึ้นผมไม่มีความรู้สึกที่จะโกรธอะไรเธอเลยถ้าจะมีใครผิดผมคงต้องยกให้ตัวผมเองคือคนที่ผิดทั้งหมด แม้วันนี้ผมยังพยายามทำดีกับเธอต่อไปโดยที่วันข้างหน้าอาจจะไม่เป็นอย่างที่ผมหวัง และตอนนี้เหมือนผมก็ต้องเดินเท้าเปล่าเยียบไปบนเศษแก้วเลือดออกเต็มเท้าแต่ก็ต้องเดินต่อไป คำว่านรกบนดินตอนนี้ผมคิดว่าผมกำลังเจอมันอยู่ กรรมที่ผมทำไว้มันสนองกลับมาอย่างสาสมและคงจะทวีคูณขึ้นกว่าที่ผมทำไว้ สิ่งที่ผมอยากจะบอกให้ทุกๆคนที่มีคนที่รักกันดีอยู่แล้วคือ ในวันที่มีกันอยู่ขอให้คุณทำดีต่อกันเถอะครับ ไม่ว่าจะเจอปัญหาอะไรก็พยายามประคองกัน และที่สำคัญการที่เราจะนอกใจคนที่เรารักมันจะเป็นกรรมที่หนักที่จะกลับมาเอาคืนคุณในวันข้างหน้าอันนี้ผมขอยืนยัน ในวันที่เค้ารักคุณมากคุณไปทำร้ายเค้าทำให้เค้าเสียใจอย่างที่สุด เมื่อถึงวันที่คุณเป็นฝ่ายกลับไปรักคุณจะต้องพบกับความเจ็บปวดอย่างที่คุณจะคิดไม่ถึง กรรมใดที่คุณทำไว้กับเค้าไม่ว่าทาง กาย วาจา ใจ กรรมนั้นจะสนองคุณเหมือนกระจกเงาคุณจะนึกออกทันทีว่า การกระทำแบบนี้คุณเคยทำ คำพูดแบบนี้คุณเคยพูดใส่เค้ามาก่อน มันทรมาณอย่างแสนสาหัดแต่ผมก็เลิกไปไม่ได้และผมก็จะยอมรับกรรมนี้ต่อไปหวังว่ามันจะหมดกรรมกันแต่เพี่ยงชาตินี้

ปล.ตอนนี้ผมต้องอยู่กับความรู้สึกเจ็บปวดแต่ในขนะเดียวกันผมก็ต้องทำเหมือนแข็งแรงเพื่อจะอยู่กับคนที่ผมรักต่อไปได้ ถ้าผมยังจำกระทู้นี้ได้ อีกสักปีผมจะมาตอบว่าตอนนั้นสิ่งที่ผมทำในตอนนี้มันช่วยให้ความรักผมกลับมาได้หรือไม่ ขอบคุณครับ