ย้อนไปเมื่อ3ปีก่อน ผมได้กระทำการที่เรียกได้ว่าแย่ที่สุดครั้งนึงในชีวิตผม นั่นคือการนอกใจแฟนที่คบกันมาร่วม 8 ปี เพียงเพราะอารมณ์ชั่ววูบและขาดสติเท่านั้นเอง
สมมุติว่าเธอชื่อ A นะครับ
A เป็นผู้หญิงที่ดีมาก เธอรักผมมากรักแบบสุดหัวใจ ดูแลผมเป็นอย่างดี ทนอารมณ์ขึ้นๆลงๆของผมได้เสมอ ผมไปต่างประเทศเป็นปีตั้ง 4 ครั้ง Aก็ไม่เคยนอกใจ รอผมกลับมาทุกๆครั้ง เธอมีดีทุกอย่างทั้งหน้าตา หน้าที่การงาน ครอบครัว นิสัยใจคอ คนรอบตัวครอบครัวผมชอบAทุกคน ครอบครัวAก็รักผมทุกคนเหมือนผมเป็นคนในครอบครัว แทบจะบอกได้ว่า A คือผู้หญิงที่ดีที่สุดสำหรับผมเลยก็ได้ และเราก็มีแพลนจะแต่งงานกันเร็วๆนี้
แล้ววันนึงผมก็ได้มาเจอ D
D เธอเป็นคนหน้าตาดี จนตอนนั้นทำให้ผมไขว้เขวในจิตใจขึ้นมาพอสมควร ก็เลยคุยกับD ไปสักระยะนึง(เป็นกิ๊กกันนั่นเอง) ตอนนั้นผมคิดว่าคงไม่มีอะไรมากแค่คุยๆ เราคุมเกมส์ได้(ผมเป็นคนมั่นใจในตัวเองสูงพอสมควร)
ส่วนA ก็ระแคะระคายในการเปลี่ยนไปของผม วันนึงAทนไม่ไหวเลยโทรมาถามผมว่าจะเอายังไงกับเหตุการณ์นี้ ตอนนั้นยอมรับครับว่าผมหน้ามืดตามัวขาด"สติ"อย่างมาก เลยตอบแบบผู้ชายใจร้ายว่า เลือก"D"
ทั้งๆที่ลึกๆในใจผมรักAมากนะ แต่ในช่วงที่ขาดสติแบบนั้น ถ้าผมเลือกที่จะขอคิดก่อน แล้วมาทบทวนเรื่องต่างๆอย่างมีสติสัมปะชัญญะไม่ใช้อารมณ์ ผมคงไม่เลือกที่จะทำร้ายAอย่างแน่นอน
หลังจากนั้น ผมก็คบกับ D ต่อ เชื่อหรือไม่ว่า เหมือนภาพแย่ๆในตัวผม มันไปอยู่ใน D หมดเลย เอาแต่ใจ ไม่มีเหตุผล ไม่รู้จักโต เจ้าชู้ เรียกได้ว่าโดนกรรมตามสนองในระดับคูณ2 แล้วผมก็ดันทำดีกับD เหมือนๆที่Aเคยทำกับผมนั่นแหละ
ซึ่งตอนนั้นรู้แล้วว่า เราคงโดนกรรมตามสนองแล้วล่ะ แล้วจะทำอย่างไร ใจอยากจะไปขอขมาAและครับครัว แต่ก็ไม่มีหน้าไปบ้านเขา ก็เลยเลือกที่จะทำดีกับ Dต่อไปเพียงเพราะว่า ทำดีต้องได้ดี และอดีตมันย้อนไปแก้ไม่ได้แล้วก็ก้มหน้าก้มตาทำดีต่อไปแม้มันจะไม่ส่งผลอะไรกับเราในตอนนี้ก็ตาม ทำดีจนไปถึงเวลาของมัน
แล้ววันนึงผมก็โดนDบอกเลิก ด้วยเหตุผลเดียวกันที่ผมบอกเลิกA แถบจะเจ็บแสบกว่าด้วยมั้ง แต่ตอนนั้นผมไม่เสียใจมากกนะ เพราะทำใจไว้แล้วว่าวันนี้คงต้องมา
หลังจากนั้นสักระยะ ผมได้ทบทวนเรื่องนี้อีกครั้ง ก็ตัดสินใจว่าสิ่งที่ผมควรทำตอนนี้คือ ไปขอโทษAและครอบครัวของเธอ
ผมก็ไปนะ ผมไปเจอแม่ของAก่อน ตอนแรกผมคิดว่าผมคงโดนแม่Aไล่ออกจากบ้านแล้ว แต่ไม่ใช่อย่างนั้น แม่Aบอกว่า "เข้ามาก่อนสิ มีอะไรก็มาคุยกันในบ้าน " แวบแรกในจิตใจผมคือ "เราเลวขนาดนี้เขายังไม่ไล่เรา แล้วทำไมเราต้องทำพวกเขาเสียใจ ทำไมกรูเลวจังวะ"
พอเข้าไปในบ้านAผมก็นั่งคุยกับแม่A แม่Aบอกตลอดว่า ผิดหวัง เสียใจที่ผมทำอย่างนี้ ทำให้Aเจ็บปวดขนาดไหน ตอนนั้นน้ำตาผมไหลแล้วล่ะอารมณ์สำนึกผิดมันมาเต็มที่ สุดท้ายก็ทำอะไรไม่ได้นอกจากกราบขอโทษแม่A แม่Aก็รับไหว้
สักพักAก็ลงมาคุยด้วย เธอไม่ได้ด่าอะไรผมนะ แค่พูดแนวประชดว่าที่ผ่านมาผมทำอะไรให้เขาเสียใจ แล้วผมก็ได้แต่บอกว่า "พี่ขอโทษ"
ตอนนั้นผมทำได้แค่กล่าวคำขอโทษ เพราะAไม่ตอบรับการกระทำของผมทุกๆอย่างจริงๆ
หลังจากนั้นผมก็ตั้งใจว่า ผมจะไปส่งโปสการ์ดขอโทษที่หน้าบ้านAทุกๆสัปดาห์เท่าที่เป็นไปได้(Aไม่ยอมเจอหน้าผม ไม่คุยไลน์ ไม่รับโทรศัพท์)ด้วยตัวเอง ทำแบบนั้นมาปีกว่าแล้วครับ
ที่เล่ามาอยากจะเตือนสติ ผู้ชายทุกๆคนครับ จะทำอะไรก็ขอให้มีสติ คิดให้รอบคอบ รักแฟนให้มากๆอย่านอกใจแฟน เชื่อเถอะครับ เวรกรรมมีจริงยิ่งคุณทำเลวเท่าไหร่คุณจะได้มันรับกลับมากกว่าเดิมแน่นอน ทำดีย่อมได้ดีครับ
และการตัดสินใจทุกครั้ง ถ้าไม่แน่ใจก็อย่าเพิ่งตัดสินใจ กลับไปคิดให้ดีก่อน เลือกสิ่งที่ถูกต้องมากกว่ากามารมณ์ ถ้าตอนนั้นผมยังเลือกA ป่านนี้ผมมีครอบครัวที่มีความสุขไปแล้ว ไม่ใช่อยู่อย่างโดเดี่ยวอย่างทุกวันนี้แน่นอน
เมื่อผู้ชายขาดสติเพียงชั่ววูบคนนึง โดนกรรมตามสนองและสำนึกผิด
สมมุติว่าเธอชื่อ A นะครับ
A เป็นผู้หญิงที่ดีมาก เธอรักผมมากรักแบบสุดหัวใจ ดูแลผมเป็นอย่างดี ทนอารมณ์ขึ้นๆลงๆของผมได้เสมอ ผมไปต่างประเทศเป็นปีตั้ง 4 ครั้ง Aก็ไม่เคยนอกใจ รอผมกลับมาทุกๆครั้ง เธอมีดีทุกอย่างทั้งหน้าตา หน้าที่การงาน ครอบครัว นิสัยใจคอ คนรอบตัวครอบครัวผมชอบAทุกคน ครอบครัวAก็รักผมทุกคนเหมือนผมเป็นคนในครอบครัว แทบจะบอกได้ว่า A คือผู้หญิงที่ดีที่สุดสำหรับผมเลยก็ได้ และเราก็มีแพลนจะแต่งงานกันเร็วๆนี้
แล้ววันนึงผมก็ได้มาเจอ D
D เธอเป็นคนหน้าตาดี จนตอนนั้นทำให้ผมไขว้เขวในจิตใจขึ้นมาพอสมควร ก็เลยคุยกับD ไปสักระยะนึง(เป็นกิ๊กกันนั่นเอง) ตอนนั้นผมคิดว่าคงไม่มีอะไรมากแค่คุยๆ เราคุมเกมส์ได้(ผมเป็นคนมั่นใจในตัวเองสูงพอสมควร)
ส่วนA ก็ระแคะระคายในการเปลี่ยนไปของผม วันนึงAทนไม่ไหวเลยโทรมาถามผมว่าจะเอายังไงกับเหตุการณ์นี้ ตอนนั้นยอมรับครับว่าผมหน้ามืดตามัวขาด"สติ"อย่างมาก เลยตอบแบบผู้ชายใจร้ายว่า เลือก"D"
ทั้งๆที่ลึกๆในใจผมรักAมากนะ แต่ในช่วงที่ขาดสติแบบนั้น ถ้าผมเลือกที่จะขอคิดก่อน แล้วมาทบทวนเรื่องต่างๆอย่างมีสติสัมปะชัญญะไม่ใช้อารมณ์ ผมคงไม่เลือกที่จะทำร้ายAอย่างแน่นอน
หลังจากนั้น ผมก็คบกับ D ต่อ เชื่อหรือไม่ว่า เหมือนภาพแย่ๆในตัวผม มันไปอยู่ใน D หมดเลย เอาแต่ใจ ไม่มีเหตุผล ไม่รู้จักโต เจ้าชู้ เรียกได้ว่าโดนกรรมตามสนองในระดับคูณ2 แล้วผมก็ดันทำดีกับD เหมือนๆที่Aเคยทำกับผมนั่นแหละ
ซึ่งตอนนั้นรู้แล้วว่า เราคงโดนกรรมตามสนองแล้วล่ะ แล้วจะทำอย่างไร ใจอยากจะไปขอขมาAและครับครัว แต่ก็ไม่มีหน้าไปบ้านเขา ก็เลยเลือกที่จะทำดีกับ Dต่อไปเพียงเพราะว่า ทำดีต้องได้ดี และอดีตมันย้อนไปแก้ไม่ได้แล้วก็ก้มหน้าก้มตาทำดีต่อไปแม้มันจะไม่ส่งผลอะไรกับเราในตอนนี้ก็ตาม ทำดีจนไปถึงเวลาของมัน
แล้ววันนึงผมก็โดนDบอกเลิก ด้วยเหตุผลเดียวกันที่ผมบอกเลิกA แถบจะเจ็บแสบกว่าด้วยมั้ง แต่ตอนนั้นผมไม่เสียใจมากกนะ เพราะทำใจไว้แล้วว่าวันนี้คงต้องมา
หลังจากนั้นสักระยะ ผมได้ทบทวนเรื่องนี้อีกครั้ง ก็ตัดสินใจว่าสิ่งที่ผมควรทำตอนนี้คือ ไปขอโทษAและครอบครัวของเธอ
ผมก็ไปนะ ผมไปเจอแม่ของAก่อน ตอนแรกผมคิดว่าผมคงโดนแม่Aไล่ออกจากบ้านแล้ว แต่ไม่ใช่อย่างนั้น แม่Aบอกว่า "เข้ามาก่อนสิ มีอะไรก็มาคุยกันในบ้าน " แวบแรกในจิตใจผมคือ "เราเลวขนาดนี้เขายังไม่ไล่เรา แล้วทำไมเราต้องทำพวกเขาเสียใจ ทำไมกรูเลวจังวะ"
พอเข้าไปในบ้านAผมก็นั่งคุยกับแม่A แม่Aบอกตลอดว่า ผิดหวัง เสียใจที่ผมทำอย่างนี้ ทำให้Aเจ็บปวดขนาดไหน ตอนนั้นน้ำตาผมไหลแล้วล่ะอารมณ์สำนึกผิดมันมาเต็มที่ สุดท้ายก็ทำอะไรไม่ได้นอกจากกราบขอโทษแม่A แม่Aก็รับไหว้
สักพักAก็ลงมาคุยด้วย เธอไม่ได้ด่าอะไรผมนะ แค่พูดแนวประชดว่าที่ผ่านมาผมทำอะไรให้เขาเสียใจ แล้วผมก็ได้แต่บอกว่า "พี่ขอโทษ"
ตอนนั้นผมทำได้แค่กล่าวคำขอโทษ เพราะAไม่ตอบรับการกระทำของผมทุกๆอย่างจริงๆ
หลังจากนั้นผมก็ตั้งใจว่า ผมจะไปส่งโปสการ์ดขอโทษที่หน้าบ้านAทุกๆสัปดาห์เท่าที่เป็นไปได้(Aไม่ยอมเจอหน้าผม ไม่คุยไลน์ ไม่รับโทรศัพท์)ด้วยตัวเอง ทำแบบนั้นมาปีกว่าแล้วครับ
ที่เล่ามาอยากจะเตือนสติ ผู้ชายทุกๆคนครับ จะทำอะไรก็ขอให้มีสติ คิดให้รอบคอบ รักแฟนให้มากๆอย่านอกใจแฟน เชื่อเถอะครับ เวรกรรมมีจริงยิ่งคุณทำเลวเท่าไหร่คุณจะได้มันรับกลับมากกว่าเดิมแน่นอน ทำดีย่อมได้ดีครับ
และการตัดสินใจทุกครั้ง ถ้าไม่แน่ใจก็อย่าเพิ่งตัดสินใจ กลับไปคิดให้ดีก่อน เลือกสิ่งที่ถูกต้องมากกว่ากามารมณ์ ถ้าตอนนั้นผมยังเลือกA ป่านนี้ผมมีครอบครัวที่มีความสุขไปแล้ว ไม่ใช่อยู่อย่างโดเดี่ยวอย่างทุกวันนี้แน่นอน