สวัสดีครับผมอยากมาแชร์ข้อมูลและความรู้สึกที่เกิดขึ้นหลังจากเราได้อ่านหนังสือหรือดูรายการต่างๆ ที่เกี่ยวกับอยุธยาตอนปลายซึ่งหนึ่งในสถานที่ที่ยังหลงเหลือหลักฐานทางประวัติศาสตร์ให้คนรุ่นหลังได้ศึกษาแล้ชื่นชมผลงานของช่างต่างๆ สมัยอยุธยานั้นก็คือ "วัดใหญ่สุวรรณาราม จังหวัดเพชรบุรี" ความรู้สึกของการได้มาเห็นของจริงมันช่างแตกต่างกับการดูผ่านสื่อต่างๆ โดยสิ้นเชิง ความรู้สึกแรกที่ได้เห็นโบราณสถานด้วยตาตัวเองนั้นมันชั่งประทับใจมาก ผมได้เดินชมบริเวณรอบวัด ที่เห็นเด่นเป็นที่แตะสายตาก็คือ "ศาลาการเปรียญ ซึ่งเป็นสถาปัตยกรรม-ศิลปกรรมยุคอยุธยาตอนปลาย สร้างด้วยไม้ผนังเป็นฝาปะกน ลงรักปิดทอง แต่การบูรณะผิดพลาดทำให้ถูกทาทับด้วยสีแดงทั้งหลัง เครื่องหลังคาเป็นโครงประดุชนิดมีจันทันต่อ มุงด้วยกระเบื้องกาบูแต่ด้วยการบูรณะที่ไม่ถูกต้องจึงมีการเทปูนตำ(ปูนโบราณ)ลงฉาบทั้งผืนหลังคาแต่ปูนตำเป็นปูนที่ใช้กะดาษฟางเป็นส่วนผสมจึงทำให้อมความชื้นและมีตะใคร่ขึ้นจับหลังคาศาลาการเปรียญเดิมเป็นของเจ้าฟ้าพระขวัญ ต่อมาพระสรรเพชญ์ที่ 8 หรือพระเจ้าเสือรื้อมาถวายพระสังฆราชแตงโมโดยมีบานประตูแกะสลักที่งดงามและมีความสำคัญในเชิงประวัติศาสตร์และศิลปกรรมนั่นคือเป็นศิลปกรรมสมัยอยุธยาตอนปลายและที่บานประตูมีหลัก มีรอยแผลบนประตู ทำให้มีประตูแตก ชำรุดถาวร เรียกรอยพม่าฟัน แต่นักวิชาการให้ความเห็นว่า น่าจะเป็นการทำลายประตูตั้งแต่ครั้งรื้อตำหนักถวายสมเด็จเจ้าแตงโม (พระสุวรรณมุณี) พระสังฆราช เกี่ยวเนื่องกับเรื่องวิญญานเจ้าฟ้าพระขวัญ เจ้าของตำหนักเดิม ที่ถูกพระเจ้าเสือสำเร็จโทษด้วยท่อนจันทน์ เมื่อครั้งสมเด็จพระเพทราชาประชวรใกล้สวรรคต" (ข้อมูลจากวิกิเพียเดีย) ซึ่งตรงกับคำบอกเล่าของหลวงพ่อที่ผมได้พบและท่านได้เล่าประวัติให้ผมได้ฟังอยู่พักใหญ่ หลวงพ่อท่านได้เล่าเพิ่มเติมอีกว่าที่ทาสีแดงนั้นเพื่อแก้เคร็ดเพราะเค้าว่าพระตำหนักนี้เฮี้ยน
แล้วผมก็ได้เดินเข้าไปชมภายในได้เห็นของโบราณอีกชิ้นหนึ่งที่ได้มีการใช้งานครั้งเมื่องานพิธีถวายพระเพลิงพระบรมศพในหลวงรัชกาลที่9 นั่นคือ บุษบกแว่นฟ้า กรมศิลป์ได้ยืมไปใช้ และหลังใช้เสร็จก็นำมาวางที่เดิม
และก็ได้ไปชมรอยขวานของทหารพม่าที่จามประตู ซึ่งในวิกิ ได้อธิบายอีกข้อมูลหนึ่งก็คือ รอยนี้เกิดจากการรื้นถอนจากอยุธยา เพื่อนำมาถวายพระสังฆราชที่นี้
และจากนั้นก็เดินไปชมหอเก็บพระไตรปิฏก สามเสากลางน้ำ สภาพก็เก่ามากรอวันพัง (ไม่รู้ว่าทางวัดจะซ่อมแซมหรือป่าวเรื่องนี้ได้ได้ถามหลวงพ่อท่านไว้ด้วย)
แล้วก็เดินเข้าไปในตัวโบสถ์ได้เห็นภาพจิตรกรรมฝาผนังที่วาดโดยช่างเมืองเพชร และก็ช่างที่มาจากเมืองอยุธยา ตามที่หลวงพ่อท่านได้เล่าให้ฟัง ซึ่งกำแพงข้างขวาของของโบสถ์ภาพจิตกรรมได้หลุดลอกไปข่อนข้างเยอะ แต่กำแพงด้านซ้ายยังดูสมบูรณ์เป็นส่วนใหญ่
รูปภาพที่รูปจะหันหน้าไปที่องค์พระประธานเสมือนหนึ่งว่า เทวาดา ยักษ์ มนุษย์ทุกชนชั้นนั้นมีองค์สัมมาสัมพุทธเจ้าเป็นที่ยึดเหนี่ยวจิตใจ หลวงพ่อได้ให้ผมปิดประตูกลางของตัวโบสถ์เพื่อชมภาพวาดหลังประตู เห็นแล้วขนลุก ภาพสมบูรณ์มาก สีสันยังดีอยู่มาก คนสมัยก่อนเค้าเก่ามากเลยใช้สีจากธรรมชาติซึ่งผมเองก็ยังไม่เคยศึกษาว่าสีธรรมชาติต้องใช้อะไรทำ
การได้มาเห็นของจริงนั้นทำให้ผมรู้สึกอยากศึกษาประวัติศาสตร์มากขึ้นกว่าเดิมเป็นอย่างมาก ถึงไม่ได้ทำงานเกี่ยวกับสายนี้ การที่ได้รู้ได้ศึกษาความเป็นมาของบรรพชนของเราก็ทำให้ได้ความรู้เพิ่มเติม และผมก็ภูมิใจที่ได้เกิดมาเป็นคนไทย และสิ่งไหนที่ควรอนุรักษ์ไว้เราก็ความที่จะต้องเริ่มที่ตัวเราเองก่อน 
สุดท้ายนี้ก็ขอขอบคุณพี่ๆ ทุกท่านที่ได้อ่านมาถึงท้ายนะครับ ถ้าใช้คำไม่ถูกต้องก็ขออภัยด้วยนะครับ ขอบคุณมากครับ