คุณพูดเก่งแล้ว ฟังเก่งแล้ว ก็คงไม่มีปัญหามากมายในเรื่องการอ่าน การเขียนค่ะ จำไว้นะคะ การฟังนำมาสู่การพูด ดังนั้น การอ่านก็นำมาซึ่งการเขียนค่ะ ถ้าจะเรียนด้วยตัวเอง ก็ต้องหาหนังสือภาษาอังกฤษมาอ่านให้เยอะๆ เอาจากง่ายๆก่อน เล่มบางๆก่อน แล้วค่อยขยับไปเล่มหนาๆ

บางทีการรู้แกรมม่ามากๆก็ไม่ได้หมายความว่าคนนั้นจะเขียนรูปประโยคได้ถูกต้องไปทั้งหมด ทุกอย่างมันอยู่ที่ทักษะค่ะ

เราอยู่ที่อเมริกามา 22 ปี ใช้ภาษาอังกฤษทุกวัน ยังเขียนผิด เขียนถูกอยู่เลยจ้า เมื่อก่อนจะกลัวการเขียนภาษาอังกฤษ เพราะห่วงว่า เราจะเขียนผิดแล้วจะอายคนอื่น แต่ประโยคที่ว่า อายครูไม่รู้วิชาใช้ได้จริงเสมอ อีกอย่างเราเป็นคนชอบเขียนเรื่องเล่าเรื่อง บนเฟสบุ๊คของเรา แต่งนิยาย เรื่องสั้นเวิ่นเว้ออะไรไปเรื่อย จนเพื่อนชาวอเมริกันอยากรู้ว่าเราเขียนอะไรเป็นภาษาไทยบ้าง บางครั้งก็แอบกด Google Translation เพื่อให้แปลเป็นภาษาอังกฤษแต่อากู๋ก็แปลเพี้ยนไปเพี้ยนมา ทำให้ไม่เข้าใจกันไปใหญ่ ดังนั้นเราเลยเริ่มที่จะโพสต์เป็นภาษาอังกฤษ และไทย สองภาษาบนหน้าเฟสของเรา ปัญหาอยู่ที่ว่า เราเป็นคนคิดเป็นภาษาอังกฤษ หรือเรียกตรงๆว่า เราคิดเป็นคำ "พูด" ภาษาอังกฤษ เคยมีคนแนะนำว่า เราเขียนภาษาอังกฤษ เหมือนเราพูด ภาษาอังกฤษ ก็คือถ้าเราพูด Broken English  เราก็เขียน Broken English ภาษาคือการใช้ทักษะ ยิ่งทำมาก ยิ่งเป็นมากขึ้น ดังนั้น ยิ่งเราเขียนภาษาอังกฤษ ลงหน้าเฟสของเรา เราก็ยิ่งเห็น ความผิดพลาดของการเขียนของเรามากยิ่งขึ้น ด้วยการที่พอเราเขียนเสร็จ เราก็อ่านซ้ำไป ซ้ำมา ยิ่งอ่าน ยิ่งเห็นข้อผิดพลาด เมื่อเห็นข้อผิดพลาด ก็ต้องแก้ พอยิ่งแก้ ก็ยิ่งจำได้

การฟัง กับการเขียน ต่างกันนิดนึง ตรงแกรมม่านี่แหละ บางทีเราได้ยิน I like it แต่เขาอาจจะบอกว่า  I'd like it (I would like it) หรือ I'll like it ( I will like it) ก็ได้  ซึ่งเราจะรู้ได้อย่างไรว่า ที่จริงแล้วคนพูดพยายามจะบอกอะไรกับเรา ซึ่งอันนี้มันก็ขึ้นอยู่กับสถานการณ์ ที่เป็นอยู่ในตอนนั้น ถ้าเราเข้าใจสถานะการณ์ เราจะเข้าใจแกรมม่า

ถ้าคุณพูดได้ และฟังได้ ตอนนี้ก็ถึงเวลาอ่านแล้วค่ะ อ่านเยอะๆ ทำความเข้าใจกับมันเยอะ เดี๋ยวคุณก็จะได้เองค่ะ

ป.ล. ลองเขียนเรื่องสั้น หนึ่งย่อหน้า แล้วเอาไปให้ฝรั่ง ลูกค้าของคุณช่วยอ่านดู ลองดูสิคะว่าเขาจะว่ายังไง แต่อย่าลืมขอให้เขาติชมคุณตรงๆนะคะ เพราะฝรั่งส่วนใหญ่ขี้เกรงใจค่ะ ไม่ชอบติอะไรตรงๆ