สวัสดีค่ะ เราชื่ออั้ม เราเเอบชอบเพื่อนคนนึงค่ะ เราสนิทกับเพื่อนคนนั้นมาก เล่นด้วยกันตลอด ด่ากันบ่อยมาก กวนตีนกันทุกวัน เวลาเรียนชอบนั่งใกล้ๆกัน แชทคุยกันทุกวันค่ะ บางทีก็อยากฆ่ามันน้ะ เเต่ไม่รู้ทำไมถึงรักมันส้ะงั้น เรากับเพื่อนคนนี้เคยคบกันตอนม.1มา3ครั้งเเล้วค่ะ ตอนนี้เราอยู่ม.3 อยู่ดีๆเราก็กลับมาชอบมันเฉย เรากับเพื่อนถึงจะเลิกกันไปตั้งเเต่ม.1แล้ว เเต่เราก็ยังสนิทกันเหมือนเดิมค่ะ ยิ่งเวลาผ่านไปเรายิ่งสนิทกันมากขึ้น บางคนอาจสงสัยว่าเราคุยกับเเฟนเก่าได้ใง คือด้วยความเป็นเพื่อนกันนั่นแหละค่ะ ถึงเราจะเจ็บเพราะมันแค่ใหน เราก็เกลียดมันไม่ลง เเละคงไม่เกลียด  ตอนนี้มันก็รู้น้ะค้ะว่าเราชอบ เเต่มันก็ยังเหมือนเดิมค่ะ ไม่พยายามทำตัวออกห่าง เหมือนจะใกล้ชิดกับเรามาขึ้นกว่าเดิมด้วยซ้ำ ตอนนี้เราต้องมารับส่งหลานค่ะ(ลูกของพี่ชาย) เเล้วเพื่อนเรามันก็ชอบมาเล่นกะหลานเรา จากที่มันติดเล่นปิงปอง ตอนนี้มันมาติดหลานเราเเทนเล้ว ตอนนี้มีเเต่คนเเซวว่าเหมือนพ่อแม่ลูกัน เอาส้ะเราเขินเลย เพื่อนเรามันก็ยิ้มค่ะ เเต่ไม่พูดใร เวลาเราโพสเชิงเเอบชอบ เขาก็จะมาใลค์โพสเราตลอด(โพสอื่นไม่เคยใลค์) บางทีเราลงสตอรี่ เขาก็จะมาถามว่าหมายถึงใคร ไม่อยากหลงตัวเอง ประเด็นคืออีคำว่าไม่อยากหลงตัวเองนี่แหละค่ะ ที่มันทำให้เราไม่เเน่ใจว่าเขาคิดยังใงกับเรากันเเน่ บางทีก็เหมือนมีใจ บางทีก็เหมือนไม่คิดอะไรเลย  ตอนนี้เราสับสนกับเพื่อนคนนี้มากค่ะ จะถามก็กลัวเสียเพื่อน เเต่ถ้าไม่ถาม มันก็ไม่ชัดเจนกับเราสักที เราควรทำยังไงค้ะ?