คือเราอายุ 20 ปี น้องเราผู้หญิงอายุ 11 ขวบ น้องชายอายุ 9 ขวบ เป็นลูกของแม่เลี้ยง เราทำงานแล้ว 

เราเบื่อค่ะ อยากระบายค่ะ เราต้องรับผิดชอบค่าใช้จ่ายทุกอย่างในบ้าน โดยเฉพาะน้อง เรื่องกินเรื่องสุขภาพเรื่องกีฬา ต้องรับผิดชอบหมด เดือนละ 50000 ไม่พอค่ะ มันไม่ใช่เฉพาะเรื่องเงินค่ะ เราเบื่อนิสัยน้อง เป็นเด็กที่ไม่ฟังอะไรเลย ชอบตะโกนแหกปาก ไม่รู้จักมารยาท เอาไปเที่ยวไหนอายค่ะ ไปร้านอาหารก็ไม่ดื่อไปซน จนอารมณ์เสีย พ่อแม่สอนก็ไม่ฟังค่ะ ที่บอกเด็กพ่อแม่ไม่สั่งสอน ใช้กับน้องเราไม่ได้ค่ะ เพราะสอนยังใงก็ไม่เคยจำ แล้วอีกปัญหาพ่อเราเป็นคนเจ้าอารมณ์ ชอบหวุดหงิดตลอดเวลา แล้วเวลาน้องเล่นกัน พ่อจะด่าแบบลำคาน หยุด กูลำคาน บางทีก็หื้อห่าเสียงดัง ส่วนแม่เลี้ยงก็ชอบด่าน้องเสียงดังในบ้าน ซึ่งเราเบื่อค่ะเพราะมันมีแต่คำหยาบ อีเด็กเปรต อี อีสัส มาหมดค่ะ เราฟังแล้วหวุดหงิดไปด้วย เหมือนว่าเค้าไม่ตั้งใจมีน้องอ่ะค่ะ เลยไม่ค่อยอยากเลี้ยง แต่เรามารู้ตอนโตว่าเค้าไม้ได้ป้องกัน แต่พอมีก็ไม่อยากเลี้ยง โทษลูก ชอบด่าว่าเกิดมาทำไม แล้วเรื่องกินน้องไม่เคยออก จะมองหน้าให้เราจ่ายตลอด ซึ่งเดือนนี้เราจองบ้านไว้ค่ะ เลยต้องประหยัดเพราะค่าใช้จ่ายเยอะเป็นพิเศษ แล้วเดือนนี้ 7 วันแล้วก็ไม่ได้ไปเที่ยวไหน ไม่ได้พาน้องออกไปเล่นกีฬา น้องพูดตลอดเวลาว่าอยากไป แล้วก็ร้องไห้ เราก็บอกงดก่อนไม่ค่อยมีตังช่วงนี้ เพราะต้องเอาไปธุระเรื่องบ้าน แต่ก็พูดไม่รู้เรื่อง เราเบื่อค่ะเมื่อไหร่วันจะวันจันทร์์ ไม่อยากให้มีเสาร์-อาทิตย์เลย เครียดค่ะ เสียงเด็ก เสียงร้องไห้ เสียงด่า ชาตินี้เราไม่ขอมีลูกเลยค่ะ ถ้ามีแล้วไม่พร้อมมันจะเป็นภาระคนอื่น  คือพ่อแม่เราไม่มีอะไรไว้ให้ เราเลยต้องรีบมีบ้านอ่ะค่ะ แต่ภาระเรื่องน้องเยอะมาก เราจะหยุดเรื่องบ้านไว้ก่อนดีมั๊ย ทำไมรู้สึกเหมือนมีลูกเองเลย ตั้งตัวไม่ได้เพราะค่าใช้จ่ายแบบนี้อ่ะค่ะ ทำไงดี