ปีเตอร์ คือความรักคือคนในครอบครัวของโทนี่ เป็นเหมือนลูกชายคนโตที่วันนี้ถึงพ่อจะไม่อยู่แล้วแต่ความรักของพ่อ ความหวังดีและความเชื่อมั่นของพ่อยังอยู่ในตัวในหัวใจของปีเตอร์อย่างเต็มเปี่ยม มันเจ็บปวด มันเคว้งแต่ก็ต้องไปต่อ
นี่แหละชีวิต นี่คือสิ่งที่หนังอยากบอกเรา หนังไม่ได้สนุกแบบว๊าววแต่มันมีอะไรซักอย่างที่ เออ..มันกระแทกเข้าไปในอกและมันบอกให้เราต้องก้าวผ่านให้ได้

เราน่ะรักสายตาที่ลุงแฮปปี้มองน้องพีทบนเครื่องบินมาก..มันเหมือนเขาเห็นภาพโทนี่ตอนกำลังสร้างเกราะ  ตอนเขามองพีทแล้วยิ้มออกมาน้อยๆ

  ตอนเขาแสดงออกว่าเขาเชื่อมั่นในตัวเด็กที่กำลังขวัญเสียคนนี้  ตอนที่เขาพร้อมจะซัพพอร์ทเด็กคนนี้ตลอดเวลา สำหรับเรามันไม่ใช่แค่ถูก"สั่ง"ให้ทำ

ไม่ใช่เพราะเขารักป้าเมย์แต่มันคือความผูกพันธ์  ความห่วงใยที่เขาเฝ้ามองผ่านโทนี่  ซึมซับบมันมาอัตโนมัติผ่านเจ้านายของเขา คนที่แม้ไม่อยู่บนโลกนี้แล้ว

เราก็ยังรับรู้ว่าโทนี่รักน้องพีทมากขนาดไหนผ่านตัวละครตัวนี้

ปล.น้องพีทน่าสงสารมาก สิ่งที่ต้องทำมันเกินกำลังไปหมด มันเคว้ง

ไม่มีใครเลยที่สุดท้ายจะเดินเข้ามาบอกว่า"โอเค ไม่เป็นไร หมดหน้าที่นายแล้วเดี๋ยวฉัน(ที่เป็นผู้ใหญ่กว่า)จะจัดการให้เอง เหมือนที่โทนี่ทำเวลาเด็กนี่สติแตก

ช็อทพี่เจคใส่แว่นในร้านนั้นอ่ะตอนพีทช็อก นี่ก็ช็อก อิรุสโซ่วววววว เอาใหญ่แล้วว เอาใหญ่แล้วว