เคยได้ยินมาบ่อยๆว่า ผู้ปฏิบัติธรรมมักอยู่เหนือดวง คือ อยู่เหนืออำนาจแห่งเทพพรหมฟ้าลิขิต อำนาจดวงชะตาใดๆไม่สามารถกำหนดและลิขิตผู้ปฏิบัติธรรมให้เป็นเช่นนั้น เช่นนี้ได้ หรือผู้ปฏิบัติธรรมมักอยู่เหนือชะตากรรมอำนาจที่ฟ้าลิขิตไว้ ไม่จำเป็นต้องเป็นไปตามอำนาจที่ฟ้าบันดาลมา

   แต่เท่าที่สังเกตมา คำกล่าวนี้ น่าจะเป็นเรื่องจริงบางส่วน ไม่จริงบางส่วน เพราะผู้ปฏิบัติธรรมที่มักอยู่เหนือดวงได้จริง คงเป็นเฉพาะผู้ปฏิบัติธรรมที่เข้าถึงกระแสธรรมแล้วเท่านั้น จึงจะสามารถพลิกผัน หยุดยั้งตัวเองไม่ให้ไปตามอำนาจชะตากรรมหรืออีกนัยหนึ่งก็คือไม่ให้ไปตามกระแสแห่งวิบากกรรมเก่า หรือไม่หลงไหลอำนาจกิเลสต่างๆที่เข้ามายั่วยุให้ใจหลงไปตามโลภะ โทสะ โมหะ เพราะมีจิตใจที่ถูกฝึกฝนมามั่นคงดีแล้ว

   แต่ถ้าเป็นผู้ปฏิบัติธรรมที่ยังฝึกฝนตัวเองมาได้ไม่ดีนัก จิตใจยังหวั่นไหวต่ออำนาจกิเลสบ้าง ไม่หวั่นไหวบ้าง ก็คงจะเรียกได้ว่า อยู่เหนือดวงบ้าง ไม่ได้อยู่เหนือดวงบ้าง เพราะวิบากกรรมเก่ายังสามารถตามเล่นงานได้อยู่ กรรมกิเลสยังรบกวนจิตใจ ทำให้จิตใจเศร้าหมองได้อยู่
 
   และถ้าเป็นผู้ปฏิบัติธรรมที่พึ่งเริ่มฝึกฝนตัวเอง ยังไม่เกิดความพัฒนาทางด้านจิตใจ หรือยังพัฒนาจิตได้น้อย อำนาจกิเลสยังรบกวนจิตใจได้เยอะอยู่ หลงไปตามอารมณ์แห่งโลภะ โทสะ โมหะ ได้ง่ายอยู่ จะเรียกว่าเป็นผู้ปฏิบัติที่อยู่เหนือดวงก็คงไม่ถูกต้องนัก

   สรุปว่า คำว่า ผู้ปฏิบัติธรรมมักอยู่เหนือดวง คำนี้คงไม่จริงเสมอไป และคงต้องพิจารณาเฉพาะเป็นรายบุคคลไป