เรื่องมีอยู่ว่า....
ผมเป็นเพื่อนกับเธอตั้งแต่สมัยอนุบาลอยู่หมู่บ้านเดียวกัน
จนตอนนี้ เธอเรียนมหาลัย(มข.) เป็นผู้ช่วยพยาบาลปี1 ส่วนผมทำงานบริษัทเพราะผมจบแค่ ม.6 สมัยอนุบาลจนถึงประถมเราเรียนด้วย แต่จะมาสนิทกันช่วงป.6 เพราะเราเข้าวงดุริยางค์ด้วยกัน
ผมหลงรักเธอตอนเข้าค่ายลูกเสือต่างจังหวัด ตอนนั้นเธอมีแฟนอยู่แล้ว อยู่ ม.3 มันเป็นแค่ความรักเด็กๆ แฟนเธอบอกกับผมว่า ฝากเธอด้วยนะก่อนเข้าค่าย ตามคาด ผมจะดูแลเธอแน่นอน ผมใกล้เธอมากขึ้นเรื่อยๆ คอยถามตลอด จนเธอไว้ใจผม   หลังจากนั้นเราก็สนิทกันทันที
จนถึงปิดเทอม ทางโรงเรียนจัดทัศนศึกษา ที่เขาสวนกวาง ตอนนั้นห่างๆผมก็เฉยๆอยู่ พอถึงสวนสัตว์ ผมกับเพื่อนก็พากันเดินดูสัตว์มาเรื่อยๆ จนครูอนุญาติไห้เล่นน้ำ ใช่เราอยู่กลุ่มเดียวกัน
เธอวายน้ำไม่เป็น เธอก็จะมาเกาะหลังผมตลอดเพราะเธอสนิทที่สุดในเพื่อนผู้ชาย ณ ตอนนั้น จนมีเพื่อนถามว่าผมชอบเธอรึป่าวอยู่หลายคน ผมก็ได้แค่ปฎิเสธ จนสุดท้ายเธอมาถามผมว่าผมชอบเธอไหม รู้ไหมผมตอบว่าอะไร ผมตอบว่าใช่เราชอบเธอ แต่เราเป็นเพื่อนกันแล้วเธอก็มีแฟนอยู่แล้วนะ เราอยู่แบบนี้ไปก่อนได้ไหม ที่ผมตอบไปแบบนี้ผมว่าผมไห้เกียรติเธอมากกว่านะ 😂 จากนั้นเราก็แยกทางช่วงมัธยม จนวันหนึ่งผมขับรถผ่านหน้าบ้านเธอ ผมเจอเธอด้วยแล่ะ เรามองหน้ากันยิ้มนิดๆ พอผมกลับบ้าน ผมเปิด ทรศ แมสเซนเจอร์ขึ้น ใช่เธอทักมา555 เธอทักมาว่า คิดถึงไม่ได้เจอนาน ถามถึงสารทุกข์สุขดิบกันไป จนผมเกิดความคิด สร้างกลุ่ม เลี้ยงรุ่นสะเลย จนเราได้ไปไหนด้วยกันบ่อยๆ เธอก็มีแฟนมาแล้ว 4 คน ตลอดที่เธอมีแฟน ผมก็ยังไปเล่นกับเธอบ่อยๆเหมือนเพื่อน ผมก็ไม่ได้คิดชอบเธอหลอกนะ ยังคงเหมือนเดิม เพราะตอน ป.6 ผมคิดแค่ว่ามันเป็นอดีต
จนช่วง ม.6 เธออกหักบ่อยๆ เธอจะทักหาผมตลอด ไปไหนไปด้วยกัน2 คนบ่อย
แต่แฟนเธอก็ดีนะ ผมไว้ใจเลยละ แต่ผมก็ไม่รู้สาเหตุที่เลิกเพราะอะไร ผมแค่พยายามอยู่ใกล้ๆเธอไห้มาก แล้วก็หลงรักเธอเข้าอีท่าไหนก็ไม่รู้5555 แต่ถึงผมจะรักเธอมากแค่ไหนทำดีไห้มากแค่ไหน โอกาสผมกับเธอตอนนี้มันเท่ากับ0 ผมไม่รู้จะทำยังไง เป็นได้แค่เพื่อนรักเพื่อนที่ดีที่สุดในความคิดผมนะ สรุปเลยละกัน ช่วยบอกผมทีผมต้องทำยังไง 😭