จริงๆ กระทู้นี้เป็นเป็นกระทู้แรกของผม เรื่องมันก็มีอยู่ว่าผมเองมีแฟนแล้วคบกับแฟนมาได้ 4 ปี และก็ได้ทำงานที่หนึงความรักของผมมันก็โอเคมาโดยตลอด
แต่วันนึงมีผญ.คนนึงเข้ามาแรกๆผมเองก็ไม่รู้สึกอะไรจนนานวันมันทำให้เราไกล้ชิบกันมากขึ้นผมยอมรับว่ารู้สึกดีกับเธอจริงๆแต่เธอเองก็มีแฟนแล้วและเธอเองก็รักแฟนของเธอมากมากจนเวลาผมเห็นเขากับแฟนผมยังแอบอิจฉา เหตุการณ์การไม่คาดคิดมันก็เกิดขึ้นกับเธอ เธอกับแฟนได้มีเรื่องทะเลาะกัน และแล้วก็ทำไห้เค้าทั้งสองคนต้องเลิกลากันไปผมเองก็เลยพยายามไปปลอบใจเธอ แต่ลึกๆใจผมเองมันคิดไปมากกว่าของคนปลอบใจผมเองไม่รู้ว่าจะต้องโกหกตัวเองไปอีกนานแค่ไหน แต่ตอนนี้เธอเองก็ยังรักแฟนเธอมากทั้งๆที่เธอก็ไม่รู้ว่าแฟนของเธอเหมือนไม่รักเธอแล้วส่วนผมเองผมก็เหมือนทรยศตัวเองอยากจะทิ้งทุกสิ่งไปอยู่กับเธอเลยด้วยซ้ำ ยอมทำตัวทุกอย่างเพื่อให้เธอมีรอยยิ้มแต่ทุกครั้งที่เธอทักมาผมเองก็รู้สึกมันมากกว่าคนแค่ปรึกษาไม่ได้หรอก แต่ผมยอมรับจากใจว่าตอนนี้ผมกำลังรักเค้า และ ผมเองก็มีแฟนอยู่แล้วแต่ผมก็รักผญ.คนนี้ ผมสับสนไปหมดผมไม่รู้จะทำตัวแบบไหนนยังไง ..
เธอรักเขา แต่ เข้าไม่รักเธอ และ ฉันก็อยากพยายามที่จะรักเธอ
แต่วันนึงมีผญ.คนนึงเข้ามาแรกๆผมเองก็ไม่รู้สึกอะไรจนนานวันมันทำให้เราไกล้ชิบกันมากขึ้นผมยอมรับว่ารู้สึกดีกับเธอจริงๆแต่เธอเองก็มีแฟนแล้วและเธอเองก็รักแฟนของเธอมากมากจนเวลาผมเห็นเขากับแฟนผมยังแอบอิจฉา เหตุการณ์การไม่คาดคิดมันก็เกิดขึ้นกับเธอ เธอกับแฟนได้มีเรื่องทะเลาะกัน และแล้วก็ทำไห้เค้าทั้งสองคนต้องเลิกลากันไปผมเองก็เลยพยายามไปปลอบใจเธอ แต่ลึกๆใจผมเองมันคิดไปมากกว่าของคนปลอบใจผมเองไม่รู้ว่าจะต้องโกหกตัวเองไปอีกนานแค่ไหน แต่ตอนนี้เธอเองก็ยังรักแฟนเธอมากทั้งๆที่เธอก็ไม่รู้ว่าแฟนของเธอเหมือนไม่รักเธอแล้วส่วนผมเองผมก็เหมือนทรยศตัวเองอยากจะทิ้งทุกสิ่งไปอยู่กับเธอเลยด้วยซ้ำ ยอมทำตัวทุกอย่างเพื่อให้เธอมีรอยยิ้มแต่ทุกครั้งที่เธอทักมาผมเองก็รู้สึกมันมากกว่าคนแค่ปรึกษาไม่ได้หรอก แต่ผมยอมรับจากใจว่าตอนนี้ผมกำลังรักเค้า และ ผมเองก็มีแฟนอยู่แล้วแต่ผมก็รักผญ.คนนี้ ผมสับสนไปหมดผมไม่รู้จะทำตัวแบบไหนนยังไง ..