คือ ผม ปัจจุบันผมอายุ 21 ปี ครับ   ผมอยู่กับยายตั้งแต่อายุ 3 เดือน  พอผมเกิด แม่ผมก็เอาผมไปให้ยายเลี้ยง แล้วก็ไม่ค่อยติดต่อมาเลยครับ ตลอดเวลาจนผมโต ผมอยู่กับยาย ยายเข้าใจผมตลอด และผมก็เชื่อคำสอนดีๆ ที่ยายเคยสอนผมไว้ครับ  ผมอยู่กับยายจนผมอายุ 13 ปี ยายผมก็เสียชีวิต  ผมเลยต้องอยู่กับแม่ผมมาตั้งแต่อายุ 14 ปี ผมเอาสิ่งที่ยายผมสอนมาใช้ตลอด ว่า ให้ตั้งใจเรียน ตั้งใจทำงาน ประหยัด อดออม อดทน พอผมเอาสิ่งที่ยายผมสอนมาใช้ในชีวิตประจำวัน แม่ผมไม่เคยเห็นด้วยกับผมสักเรื่องเลยครับ ผมเอาคำสอนของยายมาใช้

แม่ผมจะแย้งผมทุกข้อเลยครับ ปัจจุบันแม่ผม อายุ 50 ปี พอดีครับ

ปัจจับันแม่ผมกินยาโรงบาลยุวประสาท อยู่ครับ ( แม่ผมกินยาโรงบาลยุวประสาท ตั้งแต่ผมอายุ 5 ขวบครับ และปัจจุบันแกก็ยังรักษาตัวและทานยากับโรงบาลนี้อยู่ครับ ) 

ผมโดนแม่ผมด่าทุกวัน แม่ผมชอบพูดเพื่อเอาชนะผมทุกอย่าง ผมโดนแม่ผมหาเรื่องตลอดเลย ควรทำยังไงดีครับ 

งานผมก็ทำ 

เหล้าผมก็ไม่กิน 

บุหรี่ผมก็ไม่สูบ 

ปัจจุบันผมเป็นพนักงานบริษัทแห่งหนึ่ง ผมทำงาน และทำโอทีเกือบทุกวัน ทำงาน 12 ชั่วโมงเกือบทุกวัน หยึดแค่วันอาทิตย์ครับ ผมเรียนจบแค่ ม.3 ครับ

ผมเลิกงานมา ผมจะโดนบ่นก่อนเลยว่า ผมหาเงินให้เขาได้น้อย ผมไม่เก่ง ผมไม่มีทางรวย  และก็ชอบเอาปมด้อยของผมมาพูด  

แม่ผมไม่ทำงานอะไรเลยครับ นอนอยู่บ้านเฉยๆ 

แล้วก็เอาโฉนดบ้านไปกู้เงินมาใช้เองจนหมด ทั้งที่ผมไม่ได้ใช้เงินกับแกสักบาทเลย  และก็ให้ผมส่งดอกเบี้ยคนเดียวเลย  ค่าน้ำ ค่าไฟ ค่าอะไรทุอย่าง ผมเป็นคนจ่ายหมดครับ 

ผมซื้อกับข้าวมาบางวัน มันก็พอกินได้ สำหรับผม มันก็อร่อยดี แต่แม่ผมก็ชอบบ่นว่าผมซื้อของไม่เป็น เลือกของไม่เป็น แล้วก็ว่าผมโง่ 

บางวันผมไม่หิวข้าว ผมอยากกินก๋วยเตี๋ยว ผมก็ไปกิน แต่แม่ผมก็มาบ่นให้ผมว่าก๋วยเตี๋ยวไม่อร่อย ไปกินทำไม  แต่สำหรับผมก็อร่อยดีนะครับ และแม่ผมก็บ่นว่าผมโง่กินของไม่เป็นทั้งวันเลยครับ

ผมทำอะไรแม่ผมไม่เคยยอมรับผมเลยครับ แกสั่งผมทำอะไรผมก็ทำให้แกหมดทุกอย่าง แต่แกก็ใช้งานผมเยอะมากๆครับ ถ้าจะให้ผมพิมพ์ลงในกระทู้นี้ ผมคงพิมพ์ไม่ไหวครับผม ผมไม่รู้จะทำยังไงดี ไม่รู้จะปรึกษาใครครับ

😢😢😢😢