ผมจะเล่าถึงยายผมที่ป่วยอ่ละเดินไม่ได้ต้องต่อท่อให้อาหารเนื่องจากหัวใจหยุดเต้นไปละหมอได้มาถามแม่ว่าจะเอาไงแม่ผมตัดสินใจยื้อยายผมเอาไวมันเป็นเรื่องระเอียดอ่อนมากคับจากนั้นหมอก็ช่วยทุกทางฟอกไตฟอกเลือดจนยายผมอาการคงที่พักอยู่รพ.หลังจากปั้มหัวใจอยู่เดือน1หมอบอกให้พายายกลับบ้านเพราะยายก็ต้องการแค่ยาฆ่าเชื้อไม่จำเป็นต้องอยู่รพ.เลยกลับมารักษาตัวอยู่ที่บ้านยายผมกลับแต่เค้าพูดโต้ไม่ค่อยได้แต่ผมก็ดูแลเค้าเต็มที่ทุกวันทำให้มันดีที่สุดในทุกวันแต่ผมไม่รู้ว่ามันเป็นความต้องการของผมหรือของยายตอนที่ยายเข้ารพ.ผมไม่ได้อยู่กับเค้าก่อนที่เค้าจะไม่รู้เรื่องก็ไม่ได้สังเสียอะไรไวเลยผมไปหาเค้าก็ตอนออกจากห้องไอซียูแล้วตอนนั้นยายผมก็พูดโต้ตอบไม่รู้เรื่องแต่ก่อนที่จะไปรพ.ยายได้บอกกับพี่ผมว่าเค้าตายแน่เลอะผมจึงสับสนว่าที่แม่ผมตัดสินถูกหรือป่าวเพราะตอนนี้จะถามอะไรเค้าก็ไม่รู้แล้วว่าเค้าต้องการอะไร

ปล.ผมเป็นหลานที่มากคับไม่เคยทำให้เค้าภูมิใจเลยผมพึงมาคิดได้ก็ตอนที่เค้ารับรู้ไม่ค่อยได้แล้วยายเป็นคนเลี้ยงผมมาคับตอนแม่ติดคุกยายก็ไม่เคยทิ้งผมเลยเลี้ยงผมจนแม่ออกมาจากคุกละเค้าก็ล้มป่วย