อ่ะเข้าเรื่องดีกว่าครับ!!ผมแอบชอบเพื่อนคนนึงครับขอแทนชื่อว่าBละกัน ตอนผมเจอครั้งแรกBเป็นคนทักผมก่อนครับตอนรู้จักกันแรกๆก็คิดว่าเอ้อรู้สึกว่าคนๆนี้เค้าเฟรนลี่ดีแฮะ(ผมเป็นคนไม่ค่อยกล้าทักใครก่อนครับ)เพื่อนผมมันเรียนคนละห้องกับผมนะครับมันเรียนห้อง1ส่วนผมห้อง2....หลังจากรู้จักกันไปสักพักเราก็สนิทกันขึ้นเรื่อยๆก็ตามประสาเพื่อนพึ่งรู้จักกันน่ะครับผมก็อยากตีสนิทเลยไปหาที่ห้องประจำชั้นของBทุกๆเช้าจนผ่านมา3อาทิตย์ที่รู้จักกันมีวันหนึ่งผมทักไปถามเรื่องเกมกับมันคุยไปคุยมามันถามว่า เอาไอดีกูไปเล่นไหม?    ผมก็งงว่าจะเอาไอดีมาให้ทำไมเพราะถ้าจะเข้าไอดีเกมของใครได้ต้องใช้เฟสกับรหัสของเจ้าของอะดิ ผมปฏิเสธครับเพราะผมเกรงใจเขารู้จักกันได้ไม่กี่อาทิตย์เอาไอดีเกมมาให้เล่น แต่ก็ไม่เป็นผลครับมันอ้อนตื้อจนผมต้องรับมันมาครับ555

นั้นแหละครับมันก็ส่งรหัสเฟสกับอีเมลมาให้กับผม ผมถามมันว่า "ไม่กลัวเหรอให้รหัสเฟสกับอีเมลมาอ่ะไว้ใจกูเหรอ" มันก็บอกว่า "ถ้ากูไม่ไว้ใจกูจะกล้าให้ได้ไง" ตอนนั้นก็รู้สึกดีครับที่เพื่อนไว้ใจ........ผ่านมาหลายเดือนให้หลังผมกับBก็สนิทกันมากขึ้นเรื่อยๆผมก็มาเล่นที่ห้องประจำชั้นกับมันตามปกติจนเพื่อนในห้อง1จับผมกับนายBจิ้นกันเฉยเลยแต่ตอนนั้นก็เฉยๆครับ555........เอ้อลืมบอก ตอนที่รู้จักนายBตอนแรกๆผมมีแฟนอยู่แล้วครับเป็นผู้หญิง  จนผ่านมาได้ไม่นานคืนหนึ่งผมทะเลาะกับแฟนครับจนต้องเลิกลากันไป พอเช้ามาอีกวันผมทำใจไม่ได้ครับร้องไห้สิครับ555😂😂 แต่ก็ยังไม่วายครับไปเล่นที่ห้องประจำนายBเหมือนผมพยายามทำตัวปกติครับว่าไม่ได้ร้องไห้....แต่นั้นแหละครับนายBดูออกว่าร้องไห้มามันเลยถามว่า "เป็นไรร้องไห้อ่อ??" ยังไม่ทันได้ตอบก็ปล่อยโฮออกมาเลยครับทุกอย่างที่กลั้นไว้มันออกมาหมดเลย....มันเห็นแบบนั้นเลยดึงผมเข้าไปกอดปลอบไว้เพื่อนในห้องบางส่วนก็มานั่งปลอบผมเหมือนกันครับจนผมหยุดร้อง....หลังจากเหตุการ์ณครั้งนั้นผมก็สนิทกับมันมากขึ้นเรื่อยยๆช่วยเหลือ ให้คำปรึกษากันมาตลอดบางการกระทำก็เรียกได้ว่าเกินเพื่อนก็มีบ้าง.....จนมาถึงจุดตรงนี้แหละครับที่ผมรู้หวั่นไหวกับมันเฉยเลย😂😂พอผมรู้ตัวเองผมก็เก็บความรู้สึกนี้ไว้พร้อมกับความสับสนกับตัวเองว่าเกิดอะไรขึ้นกับตัวเอง.......จนมาวันนึงช่วงเวลาตอนเย็นผมนั่งคุยเล่นกับเพื่อนของนายBที่ของสนามบาสประมาณ2คน(ไปนั่งเฝ้ามันเล่นบาส)ก็คุยกันตามประสาเพื่อนแหละครับคุยไปเรื่อยแต่พอมาถึงเรื่องการมีแฟนนี้แหละครับก็นั่งคุยกันไปต่างคนก็เล่าประสบการ์ณของแต่ละคนให้ฟังกัน แต่ผมคิดไงไม่รู้ว่าจู่ๆก็อยากถามเรื่องความรักของนายB ผมดันถามไปว่า

ผม:ไอ้Bมันเคยมีแฟนป่าวว่ะ??

เพื่อนของไอ้Bคนที่1:เคยดิแต่เลิกกันไปแล้ว

ผม:ออ

เพื่อนของไอ้Bคนที่2:เห้ยยยๆได้ข่าวว่าไอ้Bมันแอบชอบพี่รหัสมันด้วยละงงง

ผม:.......

เพื่อนของไอ้Bคนที่1:เออใช่ๆๆได้ข่าวว่าคุยๆกันอยู่ด้วยละง

ผมสตั้นเลยครับพอได้ยินประโยค

สักพักไอ้Bมันก็วิ่งมาหาเพื่อนกับผมที่ข้างสนามครับ

ผม:เห้ยพวกกูกลับก่อนนะ......

เพื่อนของไอ้B:เออๆๆๆจะรับวิ่งไปไหนว่ะนั่น

นั้นแหละครับผมรีบวิ่งออกมาเพราะไม่อยากเจอหน้าไอ้Bจนผมกลับมาถึงบ้านผมก็นั่งเลื่อนๆเฟสไปมาครับระงับความเครียดแต่......ดันเครียดกว่าเดิมอีกครับพอมาเจอมันโพสถึงพี่รหัสของมันมันสตั้นมากครับจะร้องไห้แต่ฮึบไวไ้ด้หลังจากผ่านวันนั้นมาผมก็ไม่ค่อยได้ไปหาไอ้Bเท่าไหร่ครับจะไปจริงๆก็เรื่องกิจกรรมรร.ยอมรับว่าผมพยายามหลบหน้ามันบางครั้งยืนในแถวก็ชอบมีจังหวะที่หันหน้ามาเจอกันแต่ผมก็ทำเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้นก็ยิ้มแห้งๆส่งให้มันไป

ผมอยากจะให้ความรู้สึกนั้นออกไปจากหัวผมแต่นั้นแหละครับผมทำมันไม่ได้......ใครพอมีวิธีทำให้ตัดใจได้บ้างครับผมไม่อยากจะหวังลมๆแล้งๆแบบนี้ครับผมจะตัดใจกับเขาได้ยังไงบ้างครับ ให้คำปรึกษาผมที😭😭