อยากระบายอะ เก็บไว้คนเดียวมันเหนื่อยแล้วอะ
ต้นทุนชีวิตของคนเรามันต่างกัน อย่างเช่นเราที่ต้นทุนชีวิตไม่ได้สูงหรอ ครอบครัวเรามีปัญหา เศษฐกิจไม่ดีไม่มีเงิน
แม้ที่จะไปโรงเรียน หาเช้ากินค่ำ มีน้อยกินน้อย จากชีวิตที่เคยมีเเต่ตอนนี้กลับไม่มี ไม่มีเงินซื้อข้าวเที่ยงที่โรงเรียน
ได้กินแค่นม1กล่องเพราะมีเงินแค่นั่น เห็นคนอื่นมีของใหม่ๆใช้เราก็อยากมีบ้าง เห็นคนอื่นกินของดีๆก็อยากกินบ้าง
บางทีก็อิจฉาคนอื่นนะที่อยากได้อะไรเเล้วก็ได้
ต่างจากเราที่ต้องแอบไว้ในใจเพราะซื้อของเหล่านั้นไม่ได้
เพราะภาระที่เราแบกอยู่มันมากกว่าที่เราจะมานั่งเสียใจ
เราต้องประหยัดเงิน ประหยัดทุกๆอย่างที่จะประหยัดได้เพื่อที่จะช่วยครอบครัว แอบมาร้องไห้คนเดียวในห้องเพราะไม่อยากให้ใครเห็น เล่าให้เพื่อนฟังเค้าก็มองเป็นเรื่องตลก จนในที่สุดเลือกที่จะเก็บไว้คนเดียว ภายนอกหัวเราะยิ้มมีความสุขแต่ใครจะรู้ว่าข้างในมันท้อมันแพ้ทุกอย่างมันไม่มีความสุขเลย มันรู้สึกเหนื่อยมากๆเหนื่อยจนไม่อยากจะทำอะไรเหนื่อยจนไม่อยากเดินต่อ อยู่ๆน้ำตาก็ไหลมาเอง เพราะมันท้อ เราอายุแค่16 เอง ต้องมาเจอกับอะไรที่บันทอนชีวิตเราขนาดนี้เลยหรอ
ใครไม่เจอเหมือนเราไม่รู้หรอ ว่าการที่ไม่มีเงินเลยสักบาทมันจะรู้สึกอย่างไร
หวังไว้เสมอว่าสักวันชีวิตเราจะต้องดีขึ้นในสักวัน
เเละบอกกับตัวเองเสมอว่า เราต้องสู้เพื่อคนข้างหลังที่รอเราอยู่อยากเห็นเรามีอนาคตที่ดีดูเเลพวกเค้าได้
เเละเชื่อว่าความอดทนลำบากในวันนี้จะทำให้เราเป็นคนที่เเข็งแกร่งในวันข้างหน้า ใครที่มีปัญหาเหมือนกัน สู้ๆน่ะค่ะสักวันมันต้องดีขึ้นค่ะ☺