กระทู้นี้เป็นกระทู้ระบาย  คือ.. เราแค่รู้สึกเก็บกด ที่ตั้งกระทู้นี่เพราะแค่อยากระบายเฉยๆ... ขอไว้ก่อนน่ะว่าถ้าอ่านแล้วอย่ามาซ้ำเติม เพราะแค่นี้ก็จะเป็นซึมเศร้าแล้ว  คือเราแค่มีปัญหาครอบครัวไม่เข้าใจเราเฉยๆ  ครอบครัวเราเป็นแบบ ไม่ยอมรับฟังความคิดของอีกฝ่าย เป็นประมาณว่า จะไม่ยอมให้ตัวเองเป็นฝ่ายที่คิดผิด  สมมติว่าเราบอกเขาไปว่าเราไม่ชอบที่พ่อแม่บ่นตลอด แค่เรื่องเล็กน้อยก็บ่น บ่นแบบเรียกว่าแทบจะด่าเลยก็ได้  นานวันเข้าก็ร้องไห้แทบทุกวัน ว่าทำไมครอบครัวเราถึงเป็นแบบนี้ แล้วก็เคยมีเรื่องที่ เคยคุยกับเพื่อน เรื่องที่ครอบครัวชอบเอาไปเปรียบเทียบกับญาติ เพื่อนมันเลยบอกว่า มันเคยบอกแม่มันว่า ถ้าเปรียบเทียบลูกกับคนอื่นแบบนี้ ลูกจะกลายเป็นคนที่ไม่มีความมั่นใจ  แม่มันก็เลยหยุดพูดเรื่องเปรียบเทียบไปเลย  แล้วเรื่องนี้มันแทงใจเรามากเลย  คือแบบ.. ทำไมครอบครัวคนอื่นถึงรับฟัง  แล้วทำไมครอบครัวเราถึงไม่เปิดใจรับฟัง  แล้วมันหลายเรื่องมากที่ทำให้เราน้อยใจเสียใจ  รู้น่ะ ว่าที่พ่อแม่ทำแบบนี้เป็นเพราะรักเรา ทำเพื่อเรา รู้ทุกอย่างว่าเขาทำเพื่อเรา  แต่เรามันบ้า เรารู้สึกว่าแค่อยากให้เวลาจะพูดอะไรขอแค่สนใจความรู้สึกเราสักนิด  ไม่ได้จะว่าพ่อแม่หรอก เราก็รักท่าน แต่แค่ความรู้สึกน้อยใจ ปีสองปีมานี้ รู้สึกจะร้องไห้บ่อยมาก อยู่ที่ รร  เป็นคนร่าเริงน่ะ แต่พอกลับบ้านมา ต้องรีบทำงานบ้าน แล้วรีบขึ้นห้อง  เพราะถ้าอยู่ใกล้พ่อแม่ แล้วเราทำผิดนิดหน่อย เราก็จะโดนบ่น จริงๆ เราอยากเล่าให้เพื่อนฟังมากน่ะ  แต่ถ้าคิดในมุมเพื่อน มันจะรู้สึกว่า แค่นี้ก็ร้องไห้แล้วเหรอ  เพราะเราเคยเล่าให้เพื่อนฟังแล้วเป็นแบบนี้ คือแบบมันเหมือนตอกย้ำความรู้สึกว่าเรางี่เง่า ปัญญาอ่อน  เราอยากบอกว่า ถ้าไม่เคยรู้สึกแบบนี้ก็ไม่มีทางเข้าใจเราหรอก  เราอ่ะโดนบ่นเรื่องเล็กน้อยแบบนี้ทุกวัน ขึ้นห้องไปร้องไห้ทุกวัน ในเจ็ดวัน ร้องไห้ไม่ต่ำกว่าห้าวัน รู้สึกสงสัยว่าตัวเอาเป็นซึมเศร้ารึป่าวก็ไม่รู้  ตอนเราไป รร เรารู้สึกอิจฉาทุกคนที่มีครอบครัวที่ดี ในที่นี้ไม่ได้หมายความว่าเขารวยน่ะ หมายถึงคนที่ครอบครัวเข้าใจเรา คนที่ใช้ชีวิตโดนที่ไม่ได้คิดมากกับครอบครัว  มีครอบครัวที่เข้าใจกัน เราโคตรอิจฉา  ไม่ว่าครอบครัวนั้นจะจนหรือรวย เราก็อิจฉาเพราะเขามีคนที่เข้าใจเรา ที่เราเขียนกระทู้นี้เพราะอยากจะระบาย  เพราะเหมือนเรากลายเป็นคนเก็บกดไปแล้ว จะบอกใครก็ไม่ได้...

ขอขอบคุณที่อ่านคะ

ปล. เรารักพ่อแม่ รักครอบครัว ที่มาเขียนแบบนี้เพราะไม่มีใครรับฟังเรา  ใครที่อ่านแล้วความรู้สึกแย้งกับเราไม่ต้องคอมเม้นน่ะคะ  รู้อยู่ว่าเราผิด ได้โปรดอย่าเม้นซ้ำเติมเราเลย แค่นี้ก็ช้ำใจพอแล้ว...