ขอเริ่มเลยนะครับ
โดยส่วนตัวอยู่ไม่นิ่งชอบหาอะไรทำตลอด เวลานั่งชอบเขย่าขา นั่งอยู่ที่โต๊ะก็ชอบเอาปากกามาควงเล่น การเรียนก็แย่ลง จนเกือบไม่จบ ไม่มีสมาธิในการทำงานหรือเรียน อารหม์ขึ้นง่ายลงเร็ว หุนหันพลันแล่นสุดๆ วอกแวกง่ายสุดๆ ขี้ลืม สุดๆ บางทีว่าโทรศัพย์ไว้บนโต๊ะยังลืม (คลายๆกับคนสมองเสื่อม)
บางที่ผมก็แสดงอาการเหล่านี้ออกมาโดยไม่รู้ตัว หัวหน้างานเดินมา ถามผมเป็นสมาธิสั่นหรอ ผมเองก็ไม่ค่อยจะยอบรับว่าเป็น เริ่มแรกผมเป็นมาแต่เด็กแต่ไม่ได้รับการรักษา เคยไปวัด IQ ตอนเด็ก หมอบอก IQ 148 ไม่รู้ว่าปรกติรึเปล่านะตั่งแต่วันนั้นมาก็ไม่เคยรักษาเลย จนมาโตขึ้นเข้าสู่วัยทำงาน ใครๆเขาก็ว่าผมเป็นสมาธิสั่น
ตอนเด็กของเก็บตัวอยู่คนเดียวไม่ค่อยออกไปเล่นกับเพื่อน เวลามีกิจกรรมชอบแยกตัวออกมาจากกลุ่มเพื่อน ไม่ค่อยมีเพื่อนคบสักเท่าไร เหมื่อนเราเป็นแกะดำในห้องอะ คือไม่แน่ใจว่าตรงนี้จะเป็นส่วนหนึ่งของอาการนี้หรือไม่ การเรียนเกือบไม่ผ่าน แทบจะเป็นเส้นยาแดงผ่าแปดเลย โดนเพื่อนแกล้งมาตลอด ไม่ให้เข้ากลุ่ม แกล้งเล็กแกล้งน้อย
เข้าสู่วัย ปวช เริ่มมีคบเพื่อนมากขึ้น พูดคุยดีขึ้น แต่การเรียนก็แย่ลง เพราะติดเพื่อน โดนเรียนก็ไป ไม่เข้าเรียนตามเพื่อน ก็ไป จนสุดท้ายโดนรีไทร์ตอนปวชปี 3 ต้องกลับไป ปี 1 ใหม่และโอนหน่วยกิตเอา การเรียนดีขึ้นหน่อยแต่ยังมีอาการติดเพื่อนอยู่ สุดท้ายก็จบมาได้
วัยทำงาน ดีมัยก็ ok คบเพื่อนได้มากหน่อย แทบจะทั้งโรงงานแต่ ชอบรับงานไว้หลายงานแต่ทำไม่สำเร็จ หรือสำเร็จแต่ต้องผลัดวันประกันพรุ่งของงานอื่นที่รับไว้ไปเป็นวันอื่น ชอบทำงานคนเดียว บางที่ก็เบื่อง่ายต้องการอะไรมากระตุ้น ขาดระเบียบวินัยในตนเอง ห้องนอนตัวเองรกยังกะรังหนูเลย ขี้ลืมอาการดังเดิมเลย ที่เป็นบ่อยที่สุด ชอบเดินรอนโรงงานเลย นั่งเฉยได้ไม่นานหรก กลับบ้านมากินข้าวแล้วเก็บตัวแต่ในห้องไม่ค่อยออกไปไหน
คือหลายสิ่งที่ผมพูดมาผมไม่เคยมาพูดกับเพื่อนร่วมงานเลย ส่วนใหญ่จะเก็บไว้คนเดียวไม่ค่อยบอกใคร แต่บางที่ผมได้อธิบายอย่างนี้ไปผมก็สบายใจดีที่ได้ระบายมันออกมา บางที่การยอมรับโรคสมาธิสั่นก็อาจจะเป็นสิ่งที่ผมต้องรับมัน แต่จะมียารักษารึเปล่าอันนี้ผมไม่รู้ได้ แต่หลายคนบอกให้ปรับเปลี่ยนพฤติกรรมการใช่ชีวิตประจำวันมันสามารถที่จะช่วยรักษาได้ เพื่อนๆว่ามันจริงมัยครับ
แชร์ประสบการณ์โรคสมาธิสั่น ที่บางที่ผมเองก็งุดหงิดเวลาใครมาถาม
โดยส่วนตัวอยู่ไม่นิ่งชอบหาอะไรทำตลอด เวลานั่งชอบเขย่าขา นั่งอยู่ที่โต๊ะก็ชอบเอาปากกามาควงเล่น การเรียนก็แย่ลง จนเกือบไม่จบ ไม่มีสมาธิในการทำงานหรือเรียน อารหม์ขึ้นง่ายลงเร็ว หุนหันพลันแล่นสุดๆ วอกแวกง่ายสุดๆ ขี้ลืม สุดๆ บางทีว่าโทรศัพย์ไว้บนโต๊ะยังลืม (คลายๆกับคนสมองเสื่อม)
บางที่ผมก็แสดงอาการเหล่านี้ออกมาโดยไม่รู้ตัว หัวหน้างานเดินมา ถามผมเป็นสมาธิสั่นหรอ ผมเองก็ไม่ค่อยจะยอบรับว่าเป็น เริ่มแรกผมเป็นมาแต่เด็กแต่ไม่ได้รับการรักษา เคยไปวัด IQ ตอนเด็ก หมอบอก IQ 148 ไม่รู้ว่าปรกติรึเปล่านะตั่งแต่วันนั้นมาก็ไม่เคยรักษาเลย จนมาโตขึ้นเข้าสู่วัยทำงาน ใครๆเขาก็ว่าผมเป็นสมาธิสั่น
ตอนเด็กของเก็บตัวอยู่คนเดียวไม่ค่อยออกไปเล่นกับเพื่อน เวลามีกิจกรรมชอบแยกตัวออกมาจากกลุ่มเพื่อน ไม่ค่อยมีเพื่อนคบสักเท่าไร เหมื่อนเราเป็นแกะดำในห้องอะ คือไม่แน่ใจว่าตรงนี้จะเป็นส่วนหนึ่งของอาการนี้หรือไม่ การเรียนเกือบไม่ผ่าน แทบจะเป็นเส้นยาแดงผ่าแปดเลย โดนเพื่อนแกล้งมาตลอด ไม่ให้เข้ากลุ่ม แกล้งเล็กแกล้งน้อย
เข้าสู่วัย ปวช เริ่มมีคบเพื่อนมากขึ้น พูดคุยดีขึ้น แต่การเรียนก็แย่ลง เพราะติดเพื่อน โดนเรียนก็ไป ไม่เข้าเรียนตามเพื่อน ก็ไป จนสุดท้ายโดนรีไทร์ตอนปวชปี 3 ต้องกลับไป ปี 1 ใหม่และโอนหน่วยกิตเอา การเรียนดีขึ้นหน่อยแต่ยังมีอาการติดเพื่อนอยู่ สุดท้ายก็จบมาได้
วัยทำงาน ดีมัยก็ ok คบเพื่อนได้มากหน่อย แทบจะทั้งโรงงานแต่ ชอบรับงานไว้หลายงานแต่ทำไม่สำเร็จ หรือสำเร็จแต่ต้องผลัดวันประกันพรุ่งของงานอื่นที่รับไว้ไปเป็นวันอื่น ชอบทำงานคนเดียว บางที่ก็เบื่อง่ายต้องการอะไรมากระตุ้น ขาดระเบียบวินัยในตนเอง ห้องนอนตัวเองรกยังกะรังหนูเลย ขี้ลืมอาการดังเดิมเลย ที่เป็นบ่อยที่สุด ชอบเดินรอนโรงงานเลย นั่งเฉยได้ไม่นานหรก กลับบ้านมากินข้าวแล้วเก็บตัวแต่ในห้องไม่ค่อยออกไปไหน
คือหลายสิ่งที่ผมพูดมาผมไม่เคยมาพูดกับเพื่อนร่วมงานเลย ส่วนใหญ่จะเก็บไว้คนเดียวไม่ค่อยบอกใคร แต่บางที่ผมได้อธิบายอย่างนี้ไปผมก็สบายใจดีที่ได้ระบายมันออกมา บางที่การยอมรับโรคสมาธิสั่นก็อาจจะเป็นสิ่งที่ผมต้องรับมัน แต่จะมียารักษารึเปล่าอันนี้ผมไม่รู้ได้ แต่หลายคนบอกให้ปรับเปลี่ยนพฤติกรรมการใช่ชีวิตประจำวันมันสามารถที่จะช่วยรักษาได้ เพื่อนๆว่ามันจริงมัยครับ