คนเราเลือกเกิดไม่ได้ แต่เลือกที่จะเป็นได้ แล้วถ้าเราเลือกอะไรไม่ได้เลยละ แม้กระทั้งการที่เราจะเป็นอะไร จะพยายามแค่ไหน สุดท้ายมันก็ล้มเหลว ไม่หนักกว่าการถูกทิ้งลำพังขนาดนี้ พระเจ้าห่าเหวอะไรนั้นนะ ไร้สาระสิ้นดี ไม่เชื่ออีกต่อไปแล้ว ไม่เชื่อในทุกสิ่งอยาก หมดศรัทธา​กับการมีชีวิตอยู่ต่อ
ทั้งสิ้นหวัง ทั้งเหนื่อยหน่ายชีวิต เหลือเพียงแค่ตัวคนๆหนึ่งบนโลกโสมม​ ไม่มีความสัมพันธ์​อะไรกับใคร ไม่มีคนใกล้ชิด​ ไม่มีคนรู้จัก อยู่ตัวตนคนเดียวบนโลกนี้
ย้อนกลับไปเมื่อเราเกิด เราเลือกเกิดไม่ได้ด้วยซ้ำ เราเกิดมาทั้งที่อาจะเป็นแค่อุบัติเหตุ​โง่ๆของคนมักง่าย คิดว่าชีวิตมันง่ายขนาดนั้นหรอ ถ้าไม่มีปัญญาเลี้ยงจะทำให้คนๆนึ่งเกิดมาทำอะไรวะ  เราเกิดมาไม่เป็นที่ต้องการของครอบครัวด้วยซ้ำ ถูกเลี้ยงดูแบบทิ้งๆขว้างๆ ถูกบังคับให้มีชีวิตอยู่ไปวันๆ ถูกบังคับให้เรียน ถูกบังคับให้กิน ให้ทำอะไรที่ไม่ชอบ ถูกกลั่นแกล้ง ถูกรังแก ถูกปลูกฝัง ความกลัว ความเชื่อต่างๆนาๆ และเป้าหมายลมๆแร้งๆ เราเลือกอะไรได้บ้าง ทั้งชีวิต เ​รา​เลือกอะไรไม่ได้เลยด้วยซ้ำ เลือกมองที่ความสุขหรอ ตลกวะ เลือกมองวันพรุ่งนี้​ แล้วถ้ามันไม่มีอยู่จริงละ ถ้าการมีชีวิต มันไม่มีจุดมุ่งหมาย ถ้าการมีชีวิตมันทำให้เราทรมาน​ขนาดนั้น ทำไมเราไม่เลือกที่จะตายไปซะละ ทิ้งมันไปซะ ความกลัว ความโดดเดี่ยว ความขื่นขม​ในจิตใจ ปล่อยตัวปล่อยอารมณ์​ให้มันพาไป ปล่อยใจให้ว่างเมื่อวาระสุดท้าย อาจจะเจ็บบ้าง แต่คงแป๊ปเดียวเท่านั้น เดี๋ยวมันก็จะจบแล้วนะ