อาจจะพิมพ์เล่าวกไปวนมาก็ขออภัยครับเป็นการเล่าชีวิตตัวเองครั้งแรกเลย 
ผมเคยคบกับผู้หญิงคนหนึ่งขอไม่เอ่ยชื่อนะครับ ผ่านมา4-5ปีได้แล้วแหละ ที่เลิกกัน เพราะผมจับได้ว่าเค้ามีคนอื่นตอนที่คบกับผม
จับได้หลายครั้งมากแต่ผมก็พร้อมที่จะให้โอกาสไม่เคยโกรธผมบอกเค้าตลอดนะ ว่าที่ผ่านมาผมไม่โกรธ ปล่อยผ่าน สุดท้ายก็เลิกกันครับ
หลังจากนั้นก็มีคนนั้นคนนี้เข้ามาคุยประปรายบ้างแต่ก้ไม่ได้เกินไปกว่านั้น
แล้วก็มีเมื่อปี60ที่มีคบกกันจริงจัง แต่ก็ได้ไม่นานครับก้เลิกเพราะความที่ผมจับได้ว่าเค้านอกใจ(อีกแล้ว)
ผมกลับมาทบทวนความผิดของผมตลอดว่าที่ผ่านมาผมไม่ดียังไง ไปรับไปส่ง ไปทำงาน ไปนู้นไปนี่ มีเวลาให้
บางทีก้รับเค้ามานอนบ้าน พ่อแม่ผมรับรู้หมดผมเปิดเผยทุกๆอย่าง หรือผมยังทำดีให้เค้าไม่พอ
ผมย้อนกลับมามองตัวเอง ทำไมเวลาผมรักใครผมให้เค้าได้ทุกอย่าง ให้ได้เต็มที่ทุกครั้ง
แต่ทุกครั้งที่ผมมีความรักทำไมผมถึงเจอแต่เหตุการณ์แบบนี้ตลอด
ผ่านมา 2 ปี ผมไม่มีแฟนอีกเลย อันนี้ไม่ได้ขอให้เชื่อผมนะ แต่ผมไม่กล้ามีจริงๆครับ ผมกลัวไปเลย
กลัวที่จะมีความรักกลัวที่จะเริ่มต้นใหม่ไปเลย  กลัวที่จะก้าวออกจากเซฟโซนตัวเองเพื่อมาเจอคนอื่น
ผมไม่กล้าเข้าสังคมเลย ไม่เที่ยว ไม่ดื่ม เพราะผมกลัวที่จะออกไปแล้วไปเจออะไรที่มันซ้ำกับอดีตอีก