เราลองเปิดใจให้คนดีเข้ามา เริ่มจากเคยรู้จักกันเคยคุยกันมาหลายปีแล้ว ถ้านับตั้งแต่คุยกันคือ 5 ปี แต่ไม่เคยเปิดใจคบเขาเป็นแฟน เขาก็ยังดีกับเราเสมอ เป็นพ่อของลูก เป็นพี่ เป็นเพื่อน เป็นให้ได้ทุกอย่าง แต่ความรู้สึกเรามันไม่ได้ เคยไปคบคนอื่น เป็นแฟนระหว่างนี้ ก็เลิกกันไป พี่เขาก็ยังไม่ได้ไปไหนยังไม่ได้มีใคร จนได้มาลองเปิดใจให้มากขึ้นกับพี่เขาคบกันเป็นแฟน ทำทุกอย่างเหมือนแฟน แต่...วันที่ลองใกล้ชิดกันมากขึ้น ให้เขาเข้ามามีโมเม้นร่วมกัน เช่น จับมือ โอบกอด เราเองกลับรู้สึกอึดอัด มากกกก...แต่ในโมเม้นคุยกัน ทำกิจวัตรประจำวัน ก็เฉยๆไปด้วยกันได้ปกติเหมือน เป็นเหมือนพี่เหมือนเพื่อนไปด้วยกันได้ 
เราอึดอัดมากในโมเม้น กอด หรือต้องแสดงความรู้สึกหวานๆ ใส่เรา ถ้าถามความรู้สึกคืออยากให้เขาอยู่ในชีวิตนะ อยากปรับตัวเองเพื่อให้มีเขาในชีวิต
แต่ไม่รู้จะฝืนความรู้สึกตัวเองได้อย่างไร ถ้าถามสำหรับพี่เขา รักเรามาก ให้เราได้ทุกอย่าง ความรัก เวลา ยอมรับทุกอย่างที่เป็นตัวเรา ตกลงเป็นแฟนกันก็ตั้งใจคบเพื่อสร้างครอบครัวแล้ว แต่ตอนนี้มาติดที่ตัวเอง ฝืนความรู้สึกตัวเองไม่ไหว ถ้าไม่ได้จริงๆ ก็คงต้องปล่อยให้เขาไปเจอคนที่รักเขาจริงๆ
เผื่อมีใครเคยผ่านช่วงเวลาแบบนี้บ้างมาเล่าสู่กันฟังบ้างนะคะ..