(ข้าบนที่พิมไปไม่ค่อยแน่ใจว่าพิมไปถูกรึป่าวนะค่ะ แต่ถ้าพิมผิดหรือความหมายผิดต้องขอโทษด้วยนะคะ)
หนูพึ่งจะสอบติดม.1 ที่รร.มัธยม ที่หนูว่าดังในเขตที่หนูอยู่คะมีทั้งข้อดีและข้อเสียสำหรับหนู แต่นี้ไม่ค่อยใช่ประเด็นสักเท่าไรคะ (งั้นเดี๋ยวหนูขอเริ่มแรกๆเลยนะคะ) ตั้งแต่วันแรกที่หนูไปรร.
คืออีกใจหนูอยากไปคะอยากมีเพื่อนใหม่มากๆ เพราะรร.เก่าขอหนูมีปัญหากับเพื่อนนิดหน่อยแต่ก็ไม่ได้ไม่เล่นกันนะคะ เล่นแต่ไม่ขนาดที่จะสนิดมากคะ ส่วนอีกใจนึ่งหนูไม่อยากไปคะ หนูเหมือนยังไม่ชินเท่าไหร่เลยไม่ชอบคะคือหนูนั่งรถประจำคะ (ถึงกับร้องไห่เกือบทุกวันเลยคะ) จนมาเรื่อยๆหนูก็มีเพื่อนคะ ก็ไม่ถึงสนิดรึป่าวไม่ค่อยแน่ใจเพราะเขาก็มีเพื่อนของเขาเราก็มีของเราคะ ส่วนเพื่อนของเราพึ่งย้ายมาตอนป.6 เป็นคนเงียบๆ แต่คนนี้ไม่มีปัญหาสักเท่าไร แต่ก็โอเคคะแต่เสียดายมากๆที่อยู่คนละห้องกัน(มาตอนที่ห้องเลยนะคะ) ครูที่ปรึษาของเรามี2คนคะ ครูสองคนนี้คือมีความดุอยู่นะคะเขาก็อธิบายต่างๆเกี่ยวกับเรื่องเรียนค่ะ แต่ที่แทงใจหนูมากที่สุดคือ มีติด0 ติด ร. คะ คือส่วนตัวคืออยู่ม.1แล่วหนูก็กลัวเรียนไม่จบ ทำให้พ่อแม่เสียใจคะ จนเรียนมาได้เกือบ2-3 สัปดาห์คะแม่เรามีแววว่าจะได้รถ คือดีใจคะ บอกแม่ว่าหนูไม่อยากนั่งรถประจำแล้วนะ หนูไม่ชอบอะเบื่อ จนแม่บอกได้ แต่ก็ยังไม่ได้นั่งไปรร.สักทีคะ แต่มีอยู่ครั้งนึ่งคะไม่แน่ใจว่าแม่ไปใหนคือมาอยู่หน้าบ้านคะพี่ก็มาด้วย คือหนูก็คุยกับพี่คะว่า หนูอยากนั่งรถไม่อยากนั่งรถประจำแล้ว พี่ก็บอกเดี๋ยวช่วยคุยกับแม่ให้ ตอนนั้นแม่ก็บอกว่าจะไปรับคะเพราะว่าจะย้ายน้องให้ไปอยู่รร.ใกล้กับเราเราก็ดีใจคะดีใจมากกกก จนเมื่อวานที่20 มิ.ย.คะ ทางบ้านเราย่าเสียคะ คือเราก็รู้แหละว่าเสียแม่ปลุกให้ตื่นไปรร.แล้วเขาก็บอก จนเราอาบน้ำเส็จแม่ก็บอกว่าไม่ต้องไปรร.แล้วให้ไปกับแม่(คือย่าและพ่อเราอยู่อีกอำเภอหนึ่งคะ คือก็ไกลมากอยู่) ทีนี้เราก็โทรให้แม่บอกครูบอก รถประจำว่าลา ว่าไม่ไปแล้ว จนถึงตอนไปคะ เมื่อวานเริ่มรู้สึกว่าแบบยากไปเรียนคะกลัวติด0 ติดร. มากที่สุดเลยคะ ก็บอกแม่แม่ก็บอกกลับใหมล่ะไม่น่าพามาอะไรประมานนี้คะ จนมีน้ามาที่งานเหมือนกันคะ ขณะที่ยืนแจกอยู่อยู่ๆ ก็นึกถึงเรื่องการเรียนขึ่นมาก็ร้องไห่เลยคะน้าเห็นน้าก็ปลอบๆว่าไม่ต้องร้อง ตอนน้าอยู่ม.1น้าก็ดื้อไม่ไปรร.เชื่อน้าไม่ติด0 ติด ร. หรอก เราก็สะอื้นอยู่พักๆ พ่อก็รู้ก็คุยกันพ่อก็บอกว่ายังงี้นะหนูไม่อยากไป พ่อบอกไม่ต้องร้องเดี๋ยวพ่อจัดการเอง (ส่วนแม่เราคืออยากให้เราไปรร.วันอาทิตย์นี้ คือไอเราก็ติดแม่มาก ร้องไห่เลยค่ะ รร.ก็อยากไป อีกใจก็อยากอยู่กับแม่ คือสมองแบบคิดไม่ออก)ส่วนพ่อเขาก็รู้นะว่าเราคิดอย่างนี้เขาก็ปลอบๆ ที่นี้เขาบอกเดี๋ยวให้พ่อไปส่งอาทิตย์ ไอเราก็ว่าจะโอเคนะคะ แต่มันไม่โอคะ จนมาวันนี้คะก็ยังร้องไห่กับเรื่องนี้อยู่พ่อก็ถามเป็นไรเราก็บอกเหมือนเดิมพ่อบอกว่าไม่ต้องคิดเดี๋ยวพ่อคิดเองไอเราก็สะอึกอยู่จนมานอนในห้อง พ่อก็เรียกให้ไปปูโต๊ะ เราก็ลุกไป พ่อหรือแม่นี้แหละคะก็มาบอกว่ากลับวันอาทิตย์หน้า จนเราก็แบบเอ่อ ไม่ติด 0 ติด ร. ใหมไรงี้จนปูโต๊ะเส็จก็ไปนั่งเล่นกับน้องพ่อก็เดิมมาบอกว่ากับวันอาทิย์หน้านะ แต่กลับไปต้องทำงานเห็นเต็มที่นะ เราก็แบบพ่อจะไม่ติด 0 ติด ร.ใช่ใหม พ่อก็ไม่ติดหนูลาครูแล้วอะไรประมานนี้ หนูแบบนี้ดีใช่ใหมคะ(คือข้อมูลอาจจะไม่ระเอียดมีอาจพิมผิด หน่อยต้องขอโทษนะคะ)
ชีวิตเด็กม.1
หนูพึ่งจะสอบติดม.1 ที่รร.มัธยม ที่หนูว่าดังในเขตที่หนูอยู่คะมีทั้งข้อดีและข้อเสียสำหรับหนู แต่นี้ไม่ค่อยใช่ประเด็นสักเท่าไรคะ (งั้นเดี๋ยวหนูขอเริ่มแรกๆเลยนะคะ) ตั้งแต่วันแรกที่หนูไปรร.
คืออีกใจหนูอยากไปคะอยากมีเพื่อนใหม่มากๆ เพราะรร.เก่าขอหนูมีปัญหากับเพื่อนนิดหน่อยแต่ก็ไม่ได้ไม่เล่นกันนะคะ เล่นแต่ไม่ขนาดที่จะสนิดมากคะ ส่วนอีกใจนึ่งหนูไม่อยากไปคะ หนูเหมือนยังไม่ชินเท่าไหร่เลยไม่ชอบคะคือหนูนั่งรถประจำคะ (ถึงกับร้องไห่เกือบทุกวันเลยคะ) จนมาเรื่อยๆหนูก็มีเพื่อนคะ ก็ไม่ถึงสนิดรึป่าวไม่ค่อยแน่ใจเพราะเขาก็มีเพื่อนของเขาเราก็มีของเราคะ ส่วนเพื่อนของเราพึ่งย้ายมาตอนป.6 เป็นคนเงียบๆ แต่คนนี้ไม่มีปัญหาสักเท่าไร แต่ก็โอเคคะแต่เสียดายมากๆที่อยู่คนละห้องกัน(มาตอนที่ห้องเลยนะคะ) ครูที่ปรึษาของเรามี2คนคะ ครูสองคนนี้คือมีความดุอยู่นะคะเขาก็อธิบายต่างๆเกี่ยวกับเรื่องเรียนค่ะ แต่ที่แทงใจหนูมากที่สุดคือ มีติด0 ติด ร. คะ คือส่วนตัวคืออยู่ม.1แล่วหนูก็กลัวเรียนไม่จบ ทำให้พ่อแม่เสียใจคะ จนเรียนมาได้เกือบ2-3 สัปดาห์คะแม่เรามีแววว่าจะได้รถ คือดีใจคะ บอกแม่ว่าหนูไม่อยากนั่งรถประจำแล้วนะ หนูไม่ชอบอะเบื่อ จนแม่บอกได้ แต่ก็ยังไม่ได้นั่งไปรร.สักทีคะ แต่มีอยู่ครั้งนึ่งคะไม่แน่ใจว่าแม่ไปใหนคือมาอยู่หน้าบ้านคะพี่ก็มาด้วย คือหนูก็คุยกับพี่คะว่า หนูอยากนั่งรถไม่อยากนั่งรถประจำแล้ว พี่ก็บอกเดี๋ยวช่วยคุยกับแม่ให้ ตอนนั้นแม่ก็บอกว่าจะไปรับคะเพราะว่าจะย้ายน้องให้ไปอยู่รร.ใกล้กับเราเราก็ดีใจคะดีใจมากกกก จนเมื่อวานที่20 มิ.ย.คะ ทางบ้านเราย่าเสียคะ คือเราก็รู้แหละว่าเสียแม่ปลุกให้ตื่นไปรร.แล้วเขาก็บอก จนเราอาบน้ำเส็จแม่ก็บอกว่าไม่ต้องไปรร.แล้วให้ไปกับแม่(คือย่าและพ่อเราอยู่อีกอำเภอหนึ่งคะ คือก็ไกลมากอยู่) ทีนี้เราก็โทรให้แม่บอกครูบอก รถประจำว่าลา ว่าไม่ไปแล้ว จนถึงตอนไปคะ เมื่อวานเริ่มรู้สึกว่าแบบยากไปเรียนคะกลัวติด0 ติดร. มากที่สุดเลยคะ ก็บอกแม่แม่ก็บอกกลับใหมล่ะไม่น่าพามาอะไรประมานนี้คะ จนมีน้ามาที่งานเหมือนกันคะ ขณะที่ยืนแจกอยู่อยู่ๆ ก็นึกถึงเรื่องการเรียนขึ่นมาก็ร้องไห่เลยคะน้าเห็นน้าก็ปลอบๆว่าไม่ต้องร้อง ตอนน้าอยู่ม.1น้าก็ดื้อไม่ไปรร.เชื่อน้าไม่ติด0 ติด ร. หรอก เราก็สะอื้นอยู่พักๆ พ่อก็รู้ก็คุยกันพ่อก็บอกว่ายังงี้นะหนูไม่อยากไป พ่อบอกไม่ต้องร้องเดี๋ยวพ่อจัดการเอง (ส่วนแม่เราคืออยากให้เราไปรร.วันอาทิตย์นี้ คือไอเราก็ติดแม่มาก ร้องไห่เลยค่ะ รร.ก็อยากไป อีกใจก็อยากอยู่กับแม่ คือสมองแบบคิดไม่ออก)ส่วนพ่อเขาก็รู้นะว่าเราคิดอย่างนี้เขาก็ปลอบๆ ที่นี้เขาบอกเดี๋ยวให้พ่อไปส่งอาทิตย์ ไอเราก็ว่าจะโอเคนะคะ แต่มันไม่โอคะ จนมาวันนี้คะก็ยังร้องไห่กับเรื่องนี้อยู่พ่อก็ถามเป็นไรเราก็บอกเหมือนเดิมพ่อบอกว่าไม่ต้องคิดเดี๋ยวพ่อคิดเองไอเราก็สะอึกอยู่จนมานอนในห้อง พ่อก็เรียกให้ไปปูโต๊ะ เราก็ลุกไป พ่อหรือแม่นี้แหละคะก็มาบอกว่ากลับวันอาทิตย์หน้า จนเราก็แบบเอ่อ ไม่ติด 0 ติด ร. ใหมไรงี้จนปูโต๊ะเส็จก็ไปนั่งเล่นกับน้องพ่อก็เดิมมาบอกว่ากับวันอาทิย์หน้านะ แต่กลับไปต้องทำงานเห็นเต็มที่นะ เราก็แบบพ่อจะไม่ติด 0 ติด ร.ใช่ใหม พ่อก็ไม่ติดหนูลาครูแล้วอะไรประมานนี้ หนูแบบนี้ดีใช่ใหมคะ(คือข้อมูลอาจจะไม่ระเอียดมีอาจพิมผิด หน่อยต้องขอโทษนะคะ)