ตอนอายุประมาณสิบเก้าอาให้ท้าวเวสสุวรรณมาให้ เวลาเข้าค่ายอะไรก็ติดตัวไว้ เราก็พกมาตลอด จนมีช่วงนึงที่แม่ป่วย ต้องนอนรพ. เราเป็นคนเฝ้า เราก็ติดท้าวเวสสุวรรณไปด้วย ไม่ได้คิดว่าที่รพ.จะมีผีอะไรรึป่าว เอาไปเพื่อความสบายใจ ก่อนนอนเราสวดมนต์เอาท้าวเวสสุวรรณไว้บนหัวนอน แม่นอนหลับไปละ จากนั้นเราก็ได้ยินเสียงปึงๆ เหมือนคนกระทืบเท้าอยู่บนเพดานห้อง ดังมาก พอสักพักก็เงียบไป ก็ไม่ได้คิดอะไรมารู้สึกตัวอีกทีก็ตอนสลึมสลือ มองไปที่ช่องประตูมันเป็นช่องกระจกเล็กๆอะค่ะ มองไปด้วยความที่เราสายตาสั้น มองเห็นไม่ค่อยชัดเหมือนมีคนมองมาที่เรา คล้ายๆใบหน้าคนเนี่ยแหละค่ะ แต่ว่าดูจะเป็นสีช้ำเลือดช้ำหนองซะมากกว่า เราก็ง่วง ทำเป็นไม่สนใจแล้วนอนต่อ พอเช้า ได้เวลากลับบ้าน ถึงบ้านก็คุยกับแม่ เมื่อคืนได้ยืนเสียงกระทืบเท้ามั้ย แม่ทำหน้างงใส่ บอกไม่ได้ยิน เราก็เล่าเหตุการณ์เมื่อคืนให้แม่ฟัง เราก็คิดว่าน่าจะเป็นเพราะท้าวเวสสุวรรณท่านช่วยป้องกันมิให้ผีเข้ามาแน่ๆ เพราะท่านเป็นผู้เป็นใหญ่ในโลกของฑูตผีปีศาจ จนถึงตอนนี้ก็ยังคงพกท่านติดตัวอยู่ค่ะ
ปล.ยังมีอีกเรื่องถ้าว่างจะมาเล่าเหตุการณ์ให้เพื่อนๆฟังต่อนะ