1.คนเวียดนามเหนือตั้งแต่ปี 1954-1985 เขาอยู่แบบตัวใครตัวมัน คุณฆ่าไก่เพื่อทำอาหารในบ้านคุณต้องเอาขนไข่ไปฝังดิน
  เพื่อไม่ให้ใครรู้หรือพรรครู้ ชาวบ้านได้รับข้าวสารคนละไม่เกินสามกิโลกรัมต่อเดือน แต่ถ้าทำงานให้รัฐ(เส้นใหญ่)ก็จะได้เพิ่มหรือ
  ได้มากกว่าชาวบ้านทั่วไป
  ส่วนคนเวียดนามใต้ทำได้เท่าไหร่ก็เอาเข้าครัวเรือนตัวเองทั้งหมด
  แต่หลังจากปี 1975-1985 คนใต้ก็สิ้นเนื้อประดาตัว ต้องไปรอรับของแจกจากรัฐบาลตั้งแต่เช้ามืด
  บางครั้งแค่น้ำมันพืชกิโลเดียวไปรอตั้งแต่เช้าได้รับก็เกือบค่ำ ปูนซีเมนต์จะสร้างบ้านก็ต้องกำหนดไว้ไม่เกินกี่ถุง
  แต่หลังจากอาเมริกายกเลิกแซงชั่นเวียดนามใต้ก็เจริญแบบก้าวกระโดด เงินชาวเวียดนามโพ้นทะเลส่งกลับมาให้ครอบครัวใช้จ่ายซื้อของ
  ซื้อบ้าน ซื้อที่ดิน ซื้อสวนยาง ซื้อที่นา โดยใช้ชื่อของญาติ ทำให้เวียดนามใต้ดูพัฒนาได้เร็ว
2.แม้ว่าจะเปลี่ยนชื่อเมืองหลวงจาก ไซงอนเป็นโฮจิมินห์ เวียด
แต่คนเวียดนามใต้ไม่เคยเรียกชื่อว่านครโฮจิมินห์เลย แต่ยังคงเรียกว่านครไซงอน(ไซกองตามภาษาใต้)เหมือนเดิม
3.หลังเวียดนามใต้ล่มสลาย อาเมริกาก็ไม่ได้เหลียวแลเวียดนาม แต่จะมีคนเวียดเกี่ยว(เวียดนามโพ้นทะเล)ซึ่งส่วนมากเป็นคนใต้
ส่งเงินกลับประเทศจุนเจือครอบครัว แม้แต่ทุกวันนี้(2019)คนเวียดนามที่อพยพสงครามหนีไปอยู่ต่างประเทศโดยเฉพาะอาเมริกา
ก็ยังต้องขวนขวายเพื่อให้ญาติพี่น้องได้เดินทางไปอาเมริกา ยิ่งถ้าใครได้ทำงานราชการที่อาเมริกาก็จะมีช่องทางพาญาติพี่น้องเดินทางไปง่าย
ทุกวันนี้ถ้าใครอยากจะไปอยู่อาเมริกา ก็จะมีคนเวียดนามที่มีสัญชาติอาเมริการับจ้างแต่งงานหลอก(ทุกอย่างแต่งจริงจดทะเบียนจริง)
แต่ไม่ได้นอนด้วยกัน ราคาประมาณ 7 แสนบาทไปจนถึง 1 ล้านบาทไทย เพื่อจะได้เข้าไปอยู่อาเมริกาอย่างถูกต้องตามกฏหมาย
4.สมัยสงคราม เวียดนามเหนือไม่สามารถที่สร้างเมืองหรือทำการเกษตรได้เต็มที่ เพราะโดนเครื่องบินทิ้งระเบิด หน้าหนาวปลูกข้าวไม่ได้
ผู้ชายก็ต้องไปเป็นทหารเหลือแค่คนแก่กับผู้หญิง
ส่วนเวียดนามใต้แม้จะผลิตไม่ได้ แต่ทุกอย่างที่ขาดหายอาเมริกาก็นำจากเมืองไทยไปให้
ถ้าไปเวียดนามใต้ลองถามคนที่อายุเกินหกสิบจะรู้จัก บุหรี่สามิตร รองเท้าตราดาวเทียว กางเกงยีนส์แรงเลอร์ ฯลฯ
5.สมัยสงครามเวียดนามใต้ไม่มีอะไรส่งออกเป็นชิ้นเป็นอัน
6.จริงๆแล้วทหารไม่ได้อ่อนแอ
7.ถ้าสมัยก่อนคนเวียดนามใต้จะแตกต่างจากคนเหนือ เพราะคนเวียดนามใต้นิสัยคล้ายกับคนไทยทำได้หนี่งร้อยกินร้อยยี่สิบ
  คนเหนือทำได้หนึ่งร้อยกินยิ่สิบส่วนหนึ่งร้อบเก็บ แต่คนรุ่นใหม่ทั้งเหนือและใต้ทำได้หนี่งร้อยกินไม่เหลือเหมือนกัน
8.การปกครองประเทศยังอยู่ใต้อุ้งมือของคนเหนือครับ
  ถ้าเป็นข้าราชการทั้งหลายต้องมาจากลูกสมาชิกพรรค หรือ ลูกหลานของเวียดกง(คนใต้)
  ยิ่งนักเรียนนายรอยทุกเหล่าทัพ(เพื่อคุมกำลังในวันหน้า)เกือบทั้งหมดจะเป็นคนเหนือ ลูกหลานเวียดกงน้อยมาก
  แต่หลูกหลานเวียดกงก็สามารถเป็นผู้ว่าเป็นนายอำเภอเป็นหัวหน้าส่วนราชการในท้องถิ่นได้