เพราะดวงจิตเราไม่ใช่ดวงจิตที่มีพลังเหมือนเทพที่อยู่ชั้นสวรรค์ที่จะอิ่มทิพย์หรือเนรมิตอะไรก็ได้ตลอดเวลา ดวงจิตเราไม่ได้บริสุทธิ์ปราศจากกิเลส ถ้าเราไม่มีกายหยาบไว้อาศัย วิญญาณเราก็จะเป็นสัมภเวสีที่เต็มไปด้วยความหิวโหย มืดมิด เปล่าเปลี่ยว ต้องอาศัยพลังกุศลที่ผู้อื่นอุทิศมาให้ จะสร้างกุศลเองก็ทำได้ไม่ถนัด การที่ได้มาอยู่ในกายหยาบมีข้อดี คือ ได้ความรู้สึกทางสัมผัส 5 ซึ่งก็ทำให้ดวงจิตเรารู้สึกดี มีความสุข ในขณะเดียวกันก็มีความทุกข์ แต่นั่นก็ยังดีกว่าการเป็นสัมภเวสี ซึ่งถ้าหากไม่เคยสั่งสมบุญมาก่อนหรือมีบุญน้อยก็จะทรมานมากกว่าหลายเท่า ดังนั้นการที่ได้มาอยู่ในกายหยาบจึงเป็นโอกาสให้ดวงจิตนั้นได้สร้างพลังบุญกุศลผ่านกิจกรรมต่างๆ ทางกายหยาบ เมื่อถึงเวลาต้องละสังขาร ดวงจิตนั้นก็จะเปี่ยมด้วยพลังบุญ เหนี่ยวนำให้ไปเกิดอาศัยในกายหยาบอื่น สถานที่ ภพภูมิอื่นต่อไปในสังสารวัฏ จนกว่าจะได้หลุดพ้น