พี่ชายเราห่างกับเรา18ปี เราเป็นน้องคนสุดท้อง พ่อแม่เรามีลูก6 คน เราเป็นคนเล็กสุด ตอนเด็กพี่ชายตอนเป็นวัยรุ่น มันชอบเที่ยวชอบขโมยของพ่อแม่ บ้านเราเป็นร้านขายของเล็กๆ มันชอบขโมย เบียร์ไปกิน ขโมย บุหรี่ไป ขาย ขโมย ทองแม่ ขโมย เงินที่พ่อจะเอาไปทำบุญ เรานี้เกลียดมันเข้าใส้ พ่อเราจะมันไปเรียน รร นานาชาติ ต่างประเทศ มันก็เกเร พ่อเราเลยส่งกลับ แล้วก็ส่งไป ใหม่แต่คนละประเทศ ครั้งนั้นส่งไป ทำงาน ให้มันหาเลี้ยงตัวเอง แล้วมันก็ติดคุก เป็น10 กว่าปี พอกลับมา มันก็อายุ 30 กว่า  ไม่ทำงาน นั่งกินนอนกิน จิตมันไม่ปกติ พ่อแม่เราบอกว่าเขาไม่ปกติจะให้ทำงานได้ไง เดี่ยวนะไม่ปกติ แอบบเอาของที่ร้านไปกิน ชอบทำหยิ่งใส่เรา เถียงแม่ ด่าแม่ แต่รักพ่อ นี้เรียกปกติ ตอนแรกเราก็ปลงให้อภัย พ่อกับแม่บอกว่า อย่าไปถือสา แต่สิ่งที่มันทำกับเรา เราขอบอกว่า เราเกลียดมาก พ่อกับแม่ค่อนข้างรักมันเพราะว่ามันเป็นลูกชายคนเดียว เราเป็นลูกสาว พูดไปก็โดนด่ากลับหาว่าเราว่าเขา เราเห็นมันเป็นแค่คนอาศัยคนหนึ่งไม่เคยเห็นมันเป็นพี่เลย เวลาไปไหนก็จะไปนับมันเป็นพี่ เวลาคนอื่นถาม เราอายที่มีพี่แบบมัน จนอยากจะต่อยมันด้วยซ้ำ