มีแฟนค่ะ ตอนนี้ก็กำลังเรียนมหาลัยอยู่ แต่ว่าเรียนกันคนละจังหวัด เราเรียนอยู่ม.ดังในภาคกลาง ส่วนเขาเรียนอยู่ม.ประจำจังหวัดในภาคเหนือค่ะ
เราสองคนต่างคนต่างมีกิจกรรมเยอะมากกก เวลาคุยกันแต่ละวันก็น้อยมาก ส่วนมากก็แค่ถามไถ่ ทำอะไรอยู่ กินข้าวยัง เหนื่อยมั้ย ไม่กี่ประโยค
แต่ก็มีโทรหากัน และวิดีโอคอลอยู่บ้าง แต่ทุกครั้งที่มีเวลา ฝ่ายชายเขาก็จะเล่นเกมส์ ทำงานของเขา ส่วนเราก็ทำงานอะไรของเรา คุยกันจริงๆจังๆแค่ไม่กี่ประโยค ส่วนมากจะคุยเล่นกันซะมากกว่า เหมือนต่างคนต่างเครียดกับเรื่องของตัวเองอยู่แล้ว เลยไม่อยากเอาอะไรมายัดใส่กัน มาพูดจาใส่กันให้มากมาย
.
ตัวเราก็มีเป้าหมายของเราค่ะ เราค่อนข้างเป็นคนทะเยอทะยาน เรามีเป้าหมายในการใช้ชีวิต เช่นว่า เทอมนึงเราจะเรียนให้ได้เท่านี้ เพื่อที่เราจะไปสอบชิงทุนนี้ และหลังจากเรียนจบ อยากจะไปสอบเรียนต่อที่ต่างประเทศ หรืออาจจะต่อโทอีก ซึ่งเราเลือกเรียนม.ดังในด้านที่เราสนใจค่ะ เพื่อที่จะได้ทำให้สุดในสายงานที่เราสนใจ แล้วก็จะได้มีงานทำที่รัก มีชีวิตอย่างที่ฝันเอาไว้ตอนนี้
.
แตกต่างจากเขาค่ะ เขาเป็นคนสบายๆ ง่ายๆ ไม่ทะเยอทะยาน เขาเป็นลูกคนเดียว พ่อแม่เขาหวงเขามาก (แต่ไม่ได้หวงที่มาคบกับเรานะคะ แต่หวงในเชิงว่า ไม่อยากให้ไปไหนไกล ไม่อยากให้ห่างไกลจากครอบครัวเขา เป็นห่วง กลัวจะเป็นอะไรไป เพราะครอบครัวเขามีเขาคนเดียว) เขาก็เลยเรียนมหาลัยในจังหวัด ห่างจากบ้านแค่สิบกว่าโล เพราะตัวเขาเอง ไม่ใช่แค่ว่าเพราะพ่อแม่ห่วงอย่างเดียว แต่เป็นเพราะเขาก็เป็นห่วงพ่อแม่เขามากเหมือนกัน ชีวิตเขาก็ไม่ได้มีใครมาก เขาเป็นคนเงียบๆค่ะ เพื่อนฝูงเฮฮาปาร์ตี้ก็มีน้อย เขามีเพื่อนสนิทแค่ไม่กี่คน ส่วนเพื่อนเฉยๆที่ไลฟ์สไตล์ไม่ตรงกับเขา เขาก็จะไม่ไปไหนมาไหนด้วย ไปแค่กับเพื่อนสนิทเท่านั้น นอกนั้นเขาก็มีเราค่ะ 
.
เราก็ถามไถ่เรื่องความฝันของเขา สิ่งที่เขาอยากจะทำ แล้วก็เรื่องอนาคตของเราค่ะ 
เรื่องความฝันของเขา เขาไม่มีเป็นพิเศษค่ะ ตอนนี้เขาเลือกเรียนในคณะสาขาที่เขาสนใจ แต่ในอนาคตก็ยังไม่ทราบว่าจะทำอะไร เราก็คุยกับเขาเรื่อยๆ คอยสร้างแรงบันดาลใจให้เขา แต่ด้วยความที่เขาก็เป็นคนเรื่อยๆ ง่ายๆ สบายๆ เขาก็ใช้ชีวิตอยู่แบบที่เขาเป็น คือ มีความสุขกับสิ่งที่ทำอยู่ ไม่ได้ต้องการจะทะเยอทะยานอะไร เหมือนกับว่า ให้โชคชะตาพาไป ไม่ได้คิดการณ์ไกลนัก

---ส่วนเรื่องของเรา เขาก็บอกว่าเขารักเดียวใจเดียวแน่นอน และในอนาคตถ้ายังรักกันอยู่ เขาก็คิดว่าอยากอยู่ด้วยกันหรือคิดเรื่องแต่งงานอยู่เหมือนกันค่ะ แต่ว่าเขาไม่อยากให้เราคิดมากตอนนี้ ว่าอนาคตจะเป็นยังไง ค่อยๆดูเป็นวันๆไป ถ้าเกิดว่าเราสองคนเข้ากันไม่ได้จริงๆ ก็อาจจะต้องแยกทางกันไปพบเจอคนใหม่ๆ (มีครั้งนึงค่ะ เราเคยร้องไห้เพราะไม่เห็นคุณค่าในตัวเอง (เรามีปัญหาโรคซึมเศร้าอ่อนๆค่ะ ซึ่งก็พบกับจิตแพทย์จนหมดการรักษาไปแล้ว) เขาก็บอกว่า เขาเห็นคุณค่าในตัวเรา แล้วถึงแม้ว่าจะไม่มีเขาแล้ว เราก็ต้องเห็นคุณค่าในตัวเราเองนะ และเขาก็เชื่อว่าสักวันถ้าไม่มีเขาแล้ว ก็จะต้องมีใครสักคนที่มารักเรา มาเห็นคุณค่าในตัวเราเหมือนที่เขาเห็นแน่นอน) ซึ่งเราได้ฟังแนวคิดเขาก็เหมือนกับว่า เขาจริงจังกับเรานะคะ แต่ว่าถ้ามันไม่ไหว มันไปต่อไม่ได้ ไปกันไม่รอดก็คงต้องเลิกรากันไป
.
แต่เราไม่คิดอย่างนั้นค่ะ เราเป็นคนจริงจังกับการใช้ชีวิตค่ะ คบใครสักคนแล้วอยากจะคบไปนานๆ พอคบกันมาแล้วรู้สึกว่าเขาเป็นคนดี มีความคิด มีทัศนคติดีที่ไม่ได้ขัดแย้งกับทัศนคติเรา ส่วนข้อเสียของเขามันก็ไม่ได้แย่ เรารับได้ ก็ยิ่งไม่อยากเลิกกันไปเลยค่ะ บอกตามตรงว่าอยากคบกับเขาจนแต่งงานมีครอบครัวไปเลย5555
...แต่ดูเหมือนว่า เส้นทางชีวิตของเรากับเขาในอนาคตจะไม่มีทางมาบรรจบกันได้เลยค่ะ เรามีทางของเรา เขามีทางของเขา เราอยากจะบินไปให้ไกลที่สุด แต่เขากลับมีความสุขกับสิ่งที่เป็นอยู่ ไม่อยากไปไหน อีกอย่างคือก่อนคบกัน เราอยู่จังหวัดเดียวกันค่ะ แต่พอเราเข้ามหาลัย คุณพ่อของเราเกษียณราชการย้ายออกจากบ้านหลวงไปอยู่บ้านจริงๆของเราอีกจังหวัดค่ะ เราเลยไม่ได้อาศัยอยู่จังหวัดนั้นแล้ว ก็รู้สึกเหมือนว่าที่ที่เขาอยู่ มันไม่มีเราอีกแล้ว ในทางกลับกันที่ที่เราอยู่ ก็ไม่มีทางมีเขาได้เลย เลยรู้สึกหวั่นใจค่ะ 
.
ถึงจะมีความคิดว่าชีวิตเราจะมีทางมาบรรจบกันมั้ยน้อ... แต่เราก็ไม่เคยคิดอยากจะเลิกรากันไปเลยค่ะ เขาเป็นคนดี ทัศนคติดี บอกตามตรงว่าอยากคบกับเขาไปนานๆ ไม่อยากเลิกไปเลย เพราะผู้หญิงอย่างเรา กว่าจะเจอคนดีๆก็ยากแล้วเลยอยากรักษาไว้ค่ะ ช่วยบอกวิธีรักษาระยะห่าง แล้วก็แนวทางในอนาคตของเราสองคนด้วยก็ได้นะคะ ขอบคุณมากๆล่วงหน้านะคะะะ 

ปล.มีการแก้ไขคำผิดนะคะ