ตอนนี้ผมคบกับแฟนมาประมาณ 3ปีเกือบๆจะ4ปีแล้วครับ ผมกับแฟนมีไลฟ์สไตล์ที่แตกต่างค่อนข้างเยอะครับ และ นิสัยที่ต่างกัน แฟนผมไม่ชอบไปเที่ยวที่ไหนแต่ผมชอบการไปเที่ยวมากแต่ผมไม่เคยบังคับเค้าเลยสักครั้ง บางครั้งเค้าอยากจะไปตลาดนัดขับรถไป20 กม ผมก็ยอมไป ผมอยากไปตลาดอีกแห่งนึง10กม บอกผมว่าไกลอยากไปนะแต่ไม่อยากนั่งรถไปรถเยอะ ผมคิดว่าแล้วทำไมที่นั้นไกลมากเยอะทำไมถึงไปได้ แต่ผมบอกว่าไม่เป็นไร อีกหลายครั้งผมขวนไปนุ้นนี้ไม่เคยไป ถ้าเค้าไม่มีใจที่อยากจะไปที่นั้นเค้าก็จะไม่ไป ผมไม่เคยบังคับเค้าสักครั้งเดียว และอีกหลายๆอย่าง การใช้ชีวิตก็แตกต่างกันมาก นิสัยที่ผมคิดว่ามันแย่กับความสำพันธ์ผมมากที่สุดคือ เค้าไม่เคยเป็น safe zone ให้ผมได้เลย เวลาผมมีเรื่องที่ไม่สบายใจหรือมีเรื่องเหนื่อยกับงานหรือสิ่งที่เจอมาในแต่ละวัน ผมแค่อยากจะระบายกับเค้า ไม่ได้มีเจตตาให้เค้าเครียดกับเรา แต่ผมไม่มีคนอยู่ข้างๆเวลาเป็นแบบนี้ ผมระบายให้เค้าฟังไม่ทันจบประโยค เค้าก็เถียงผมว่าทำแบบนี้ๆ ความคิดผมคิดว่าแค่ฟังกุก่อนได้มั้ยจะสอนหรืออะไรค่อยได้มั้ยอยากให้ฟังก่อน เวลาผมมีปัญหาอะไรผมสู้ด้วยตัวเองไม่เคยคุยกับใครเลย ร้องกับตัวเองทุกครั้ง ผมมีความคิดอยากจะเลิกกับเค้าอยู่เกือบทุกครั้ง เค้าเคยพูดว่าผมวางแผนอะไรกับเค้าไว้บ้าง ผมไม่มีอยู่ในความคิดเลยครับ มันดูแย่นะว่าทำไมถึงทนคบไป แต่ผมทิ้งเค้าไม่ได้เพราะคำว่าเป็นห่วง อยากจะให้พี่ๆแนะนำหรือสอนผมมั้ยครับว่าผมควรทำยังไงต่อไป