เกาะรูปหยดน้ำขนาดเล็กที่เรียกว่า Mocha
ระยะทาง 30 กิโลเมตรที่ห่างจากชายฝั่งประเทศชิลี
เกาะแห่งนี้เป็นถิ่นที่อยู่ของชนเผ่าพื้นเมือง Mapuche
เป็นที่รู้จักกันดีในพวกชาวกะลาสีเรือ
โดยเฉพาะเรือโจรสลัดและเรือทั่วไป
ที่มักจะมาแวะพักที่เกาะแห่งนี้
เพื่อทำการซื้อขายจัดหาและแลกเปลี่ยน
สินค้าเหล็ก สินค้าสำหรับปศุสัตว์ ข้าวโพดและมันฝรั่ง ฯลฯ

เรือของอังกฤษและดัตช์  ก็มักจะมาแวะพักที่เกาะแห่งนี้
เพื่อบรรทุกสินค้าอาหารและจัดเตรียมอุปกรณ์ต่าง ๆ
หลังจากที่ได้หยุดพักเป็นเวลาสั้น ๆ จนพอเพียงแล้ว
ก็จะแล่นเรือไปตามชายฝั่งมหาสมุทรแปซิฟิก
บางลำก็ปล้นสะดมเรือสเปนก่อนที่จะแล่นหนีหายไปในท้องทะเล
(เรือสเปญจะบรรทุกสินค้า/ทองที่ปล้นชิงมาจากชาวพื้นเมืองละตินอเมริกา)

รอบ ๆ น่านน้ำของเกาะแห่งนี้ 
Mocha Dick ได้ถูกพบตัวเป็นครั้งแรกในปี 1810
Mocha Dick ได้รับการตั้งชื่อตามเกาะแห่งนี้
เพราะพบเห็นมันบ่อยครั้งมาก  รวมทั้งมันมีชื่อเสียงมาก
ในหมู่ชาวอังกฤษและนักล่าปลาวาฬหมู่เกาะ Nantucket

ปลาวาฬเผือกขนาดมหึมาจริง ๆ แล้วค่อนข้างจะเชื่อง
บางครั้งก็ว่ายน้ำไปพร้อม ๆ กับเรือล่าปลาวาฬ
แต่แล้ว มีครั้งหนึ่งที่ Mocha Dick ถูกทำร้ายจากเรือล่าปลาวาฬ
Mocha Dick ก็เกิดอาการของขึ้นทันที
กลายเป็นปลาวาฬหัวรุนแรง/ดุร้าย
และตอบโต้การรุกรานของเรือล่าปลาวาฬ
ด้วยการโจมตีเรือล่าปลาวาฬอย่างรุนแรง
จนสามารถจมเรือล่าปลาวาฬได้เป็นจำนวนหลายลำ
ความสามารถในการจมเรือล่าปลาวาฬของ Mocha Dick
ได้รับการยอมรับและมีชื่อเสียงเลื่องลือกันมาก
ขนาดกัปตันเรือล่าปลาวาฬที่มากด้วยประสบการณ์
ยังเคยพ่ายแพ้จนเรือต้องจมลงด้วยฝีมือของ Mocha Dick

" ชื่อของ Mocha Dick  จะมีการพูดคุยเล่าสู่กันฟังมาก
ในบรรดาพวกนักล่าปลาวาฬน่านน้ำมหาสมุทรแปซิฟิก
มักจะถามกันว่า มีข่าวอะไรบ้างจาก Mocha Dick "
Jeremiah N Reynolds นักสำรวจชาวอเมริกัน
เขียนในนิตยสาร The Knickerbocker ฉบับปี 1839 




Jeremiah N Reynolds ได้อธิบายว่า
Mocha Dick เหมือนสัตว์ประหลาดในธรรมชาติ
มันมีสีขาวเหมือนขนสัตว์  ลำตัวปกคลุมไปด้วยเพรียง Whale barnacle
ด้านหลังลำตัวมีฉมวกเหล็กเต็มไปด้วยสนิมไม่น้อยกว่า 20 อันปักติดหลังอยู่
เป็นของที่ระลึกจากนักล่าปลาวาฬที่สิ้นหวัง/สิ้นชีพหลายราย
ปลาวาฬตัวนี้มีวิธีการแปลก ๆ ในการพ่นน้ำออกมาก
แทนที่จะพ่นน้ำออกไปข้างหน้าอย่างเอียง ๆ แบบปลาวาฬทั่วไป
พร้อมกับการพ่นช่วงสั้น ๆ ด้วยอาการหดเกร็งกล้ามเนื้อภายใน
ตามมาด้วยเสียงอึกทึกครึกโครมตามปกติกับสายพันธุ์ปลาวาฬชนิดนี้

Mocha Dick จะพ่นน้ำออกขึ้นมาในแนวตั้งฉากมีระดับสูงมาก
และใช้เวลาค่อนข้างนานกว่าปลาวาฬตัวอื่น ๆ
พร้อมกับเสียงคำรามอย่างต่อเนื่อง
ดังเหมือนกับเสียงไอน้ำที่หวีดร้อง
จากรูระบายของวาล์วนิรภัยของเครื่องจักรไอน้ำ

ในที่สุด Mocha Dick ถูกฆ่าตายในปี 1838
ซากของ Mocha Dick ถูกวัดแล้วพบว่ามีความยาว 70 ฟุต(21.3 เมตร)

28 ปีที่ผ่านมา ผลงานของ Mocha Dick
มีรายงานว่าได้โจมตีเรือปลาวาฬมากกว่า 100 ครั้ง
ชนเรือล่าปลาวาฬจนได้รับความเสียหาย
ทำให้มีผู้เสียชีวิตมากกว่า 30 คนจากการถูกโจมตี
และมีเรือล่าปลาวาฬจมลงไปในท้องทะเลถึง 20 ลำ

แต่ผลงานของ Mocha Dick ไม่เหมือนปลาวาฬตัวใด
เพราะมันปลาวาฬสีขาวเพียงตัวเดียวในทะเล
ที่ตั้งหน้าตั้งตาเป็นศัตรูกับมนุษย์
ขณะที่ปลาวาฬทั่วไปมักจะไม่ยุ่ง/สุงสิงกับคน
แต่ยังมีปลาวาฬสเปิร์มอีกตัวที่ก้าวร้าวต่อเรือล่าปลาวาฬ
คือ ในปีพ. ศ. 2363 ปลาวาฬสเปิร์มยักษ์ยาวประมาณ 85 ฟุต(25.9 เมตร)
ได้พุ่งเข้าโจมตีเรือล่าปลาวาฬ Essex จนจมลง

ลูกเรือถูกทิ้งหนีตายขึ้นบนเรือชูชีพ Whaleboats อีกจำนวน 3 ลำ
เรือที่มีรูปร่างยาวและแคบเคลื่อนที่ได้เร็ว
ลูกเรือต่างล่องลอยอยู่กลางท้องทะเล
คิดเป็นระยะทางหลายพันไมล์ที่ห่างจากชายฝั่งที่ใกล้ที่สุด
ลูกเรือทีละคน ๆ ต่างยอมจำนนต่อความอดอยากและการขาดน้ำ
แม้ว่าพยายามจะจับเต่าปลาและกางผ้าใบรับน้ำฝน
แม้กระทั่งยอมดื่มน้ำปัสสวะของตนเอง
แต่อาหารและน้ำดื่มก็ยังขาดแคลนจำนวนมาก
จนกระทั่งเหลือกะลาสีเพียง 8 คนที่รอดตายจากจำนวน 20 คน
โดยทั้งหมดได้รับการช่วยเหลือหลังจากนั้นเป็นเวลา 3 เดือนต่อมา
มีลูกเรือจำนวน 7 คนที่ยอมแพ้และกลายเป็นอาหาร
เพื่อให้คนอื่นได้กินศพเพื่อความอยู่รอด
เรื่องราวของความยากลำบากที่คาดเดาไม่ได้
และเรื่องราวของความสิ้นหวังอย่างแรง
ในตอนที่  Herman Melville ได้ยินเรื่องราวนี้แล้ว
และยังได้พบกับกับตันเรือ  Essex 
ทำให้ได้สร้างแรงบันดาลใจ ให้เขียนนวนิยายเรื่อง  Moby Dick
ที่ผสมทั้งเรื่องจริงและเรื่องราวประสบการณ์ของตนเองที่เคยเป็นกะลาสีเรือ
ปลาวาฬสีขาวที่ล่าได้ยากที่สุดในนวนิยายมาจากเรื่องราว Mocha Dick




ตำนานของ Mocha Dick ยังคงเล่าสู่กันฟังในหมู่ชาวเกาะ Mocha
ตามตำนานของชนเผ่า Mapuche
จะมีสตรีสูงอายุ 4 คนบนเกาะที่ทุก ๆ ตอนเย็น
จะแปลงร่างเป็นปลาวาฬ 4 ตัว ที่เรียกว่า trempulcahue
จะนำวิญญาณคนตายไปส่งที่
Ngill chenmaywe  (สถานที่คนได้พบกันอีก)
ดวงวิญญาณจะเริ่มเดินทางไปทางตะวันตก
เลยมีความเชื่อกันว่าเกาะ Mocha คือ Ngill chenmaywe

ทุกวันนี้  พื้นที่ราวครึ่งหนึ่งของเกาะ
ได้กลายเป็นพื้นที่สงวนแห่งชาติ
เพราะบนเกาะมีประชากรเบาบาง
แต่มีนกจำนวนมากในพื้นที่ป่าที่ยังค่อนข้างอุดมสมบูรณ์