คือเราเริ่มล่ะนะ คือเราเเอบชอบเพื่อนคนนี้มาสองรอบเเล้ว จริงๆตอนเเรกที่ชอบก็ยังตัดใจไม่ได้หรอก ตอนนั้นเราไปเเอบชอบรุ่นพี่เพื่อตัดใจจากเค้า เเต่อยู่ด้วยกันทุกวันเรียนห้องเดียวกันทุกวันเราก็เริ่มชอบเค้าเป็นครั้งที่สอง เเต่เอาจริงๆนะเค้ามีเเฟนตั้งเเต่จบป.6เเล้วอ่าเเต่เเฟนเค้าอยู่อีกโรงเรียนหนึ่งเราบอกรักเค้าไปเเล้วบอกหลายรอบมากเค้าก็บอกว่าเค้ามีเเฟนเเล้ว คือตอนนั้นเจ็บมากกก เเต่!!!เคยมีคนมาเล่าให้ฟังหลายคนมากกกว่าเเฟนของคนที่เราชอบอ่าเค้สไม่ซื่อสัตย์ต่อคนที่เราชอบเลย คือเค้าเล่าว่ามีคนใช้เฟสผชคนหนึ่งทักไปหาคนที่เราเเอบชอบว่ามีเเฟนรึยังเเฟนคนที่เราเเอบชอบก็บอกว่ายังไม่มีคือมันเเบบนอกใจชัดๆ มีคนถามเเฟนคนที่เราเเอบชอบเยอะเค้าก็ตอบว่าไม่มี เราเคยถามคนที่เราเเอบชอบนะว่าไม่เจ็บบ้างหรอที่ตอนหลอกให้รักมาตลอดเค้าก็บอกว่าเค้ารักเเฟนของเค้ารักมากก เราคิดว่าเค้าคงรักเเฟนเค้ามากเเหละเลยไม่ยอมทิ้ง เราเเอบไปดูสตอรี่เเฟนเค้ามาคือเค้าคุยกันน่ารักมากอ่า คือจนเราคิดว่าเเบบเเฟนเค้าเป็นคนเดียวที่ทำให้เค้ากลายเป็นเด็ก เราก็คิดมาตลอดเเละว่าเค้ามีเเฟนเเล้วอย่าไปยุ่งคือมันเจอหน้ากันทุกวันอ่าทำไงได้มันตัดใจอยากมากก เราเลยตัดสินใจรอดูเค้ากับเเฟนพัฒนาความสัมพันธ์ไปเรื่อยรอจนวันหนึ่งเค้าจะหันมาหาเรา เราจะรอจนกว่าเค้าจะเห็นเราในใจของเค้า 

ตอนเราอยู่โรงเรียนเราไม่ได้เกลียดกันนะทุกคน เราเป็นเพื่อนกันไม่มีใครเกลียดใครเลยยย ทุกวันนี้เรามีความสุขมากกที่ได้อยู่ดูเเลเค้าเเทนเเฟนเค้า เเต่มันก็มีบางครั้งที่ทุกใจบางครั้งมันคิดขึ้นมาเองเลยว่าเราจะอยู่เเบบนี้ไปอีกนานมั้ยต้องรออีกนานมั้ยเเล้วมันก็เศร้าไปเอง เเต่เราก็พยายามคิดนะว่าเราไม่เกลียดกันอ่าดีเเล้วเเอบชอบต่อไปดีกว่ารอจนกว่าเราจัเป็นตัวเลือกเเรกของเค้า

อยากบอกเค้านะว่าเรารักเค้า อยากดูเเลเค้า เเต่ตอนนี้เราเหลือเวลาที่จะได้อยู้ด้วยกันเเค่ปีกว่าไม่รู้ว่าตอนม.ปลายจะได้อยู่ด้วยกันรึเปล่า เราจะเก็บความทรงจำที่มีต่อผชคนนี้ให้ได้มากที่สุด