เราไปนั่งรถเที่ยวที่ "เลห์ ลาดักห์" มา เราว่าเมืองนี้เหมาะสำหรับนักเดินทางที่ "กินง่าย ถ่ายคล่อง"
กินง่าย?
~ อะไรก็กินได้ คนเมืองนี้ไม่ค่อยกินเนื้อสัตว์ ผักผลไม้ก็หากินยาก ยิ่งออกไปบริเวณนอกๆ เมืองยิ่งหากินยากมากกก เชื่อเหอะ เตรียมมาม่ากับน้ำพริกไปด้วย โดยเฉพาะซอสแม็กกี้ พกไว้กินที่ไหนก็อร่อย
ถ่ายคล่อง ?
~ ตรงไหนก็ "ถ่าย" ได้ จะหนักเบา จะริมกองหินข้างถนน ทุ่งหญ้าอันสวยงามที่กว้างใหญ่ ริมลำธารที่มีน้ำใสไหลเย็น ถ้ารถจอด แล้วมีเสียงลอยมาว่า Toilet เป็นอันรู้กัน! (กระดาษทิชชู่เปียกเป็นสิ่งจำเป็นต่อชีวิตอยางแรง)
~ ตรงไหนก็ "ถ่าย" สวย จะกล้องโปร กล้องไม่โปร กล้องมือถือ กล้องเล็ก กล้องใหญ่ กล้องเพื่อน ถ่ายไปเถอะ สวยทุกมุม เป็นเมืองที่ไม่ต้องมีทักษะใดๆ ในการถ่ายรูป รูปเราก็ออกมาสวยยังกะ มืออาชีพ (อันนี้คิดเอง สวยเอง 555)
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
และนี่คือ ลาดักห์ ในมุมมองของเรา
~ คนเมืองนี้ใจดี พร้อมให้ความช่วยเหลือ ให้คำแนะนำดีมาก และที่สำคัญไม่เอาเปรียบนักท่องเที่ยว...เราว่านะ!
~ สถานที่ท่องเที่ยวแต่ละที่ต้องนั่งรถไปกันเป็นวันๆ แต่เป็นการนั่งรถที่เราจะหลับไม่ลง ไม่ว่าจะเพลียแค่ไหนเพราะ "ระหว่างทาง" นี่มัน สวรรค์ ชัดๆ
~ สัญญาณโทรศัพท์ ไวไฟ อินเตอร์เนต ในเมืองนี้ เปรียบเสมือน rare item อ่ะ ต้องอาศัย "ดวง" เท่านั้นถึงจะได้มา ตรงนี้เราชอบมาก เพราะได้ใช้เวลา และเสพสิ่งที่อยู่และเห็นตรงหน้าได้เต็มที่
Leh Ladakh ... เมืองที่แทบจะตัดขาดจากโลกภายนอก ได้อยู่กับตัวเอง เสพบรรยากาศโดยรอบ ได้ใช้เวลาเต็มที่ กับ คนข้างๆ
ที่นี่ทำให้รู้ว่า "เพื่อนร่วมทาง" ที่ดี ไม่ใช่แค่ "รู้ใจ" แต่ต้อง "บ้า" ด้วย ... ไปเหอะ!
ตัวเมืองเลห์ ก็จะมีการก่อสร้างเยอะหน่อย เพื่อรองรับนักท่องเที่ยวและการเติบโตของเมือง เรามาที่เลห์ครั้งแรก เมื่อ มิ.ย.2016 กับปีนี้ พ.ค.2019ที่แตกต่างอย่างเห็นได้ชัดคือมีการก่อสร้องที่พักเยอะมากขึ้น แล้วก็ร้านขายของสำหรับนักท่องเที่ยวเปิดใหม่เยอะมาก
ธงมนต์ เป็นสิ่งที่จะเห็นแทบจะทุกที่ ชาวลาดักห์ส่วนใหญ่เป็นชาวพุทธธิเบต ก็จะมีความเชื่อในเรื่องของการผูกธงมนต์ ในสถานที่ต่างๆ ขนาดบนเขาสูงๆ ก็ยังปีนขึ้นไปผูกเลย
เรานั่งรถแบบนี้แหละตะลอนไปเรื่อยๆ
ศาลาที่ทะเลสาบปันกอง
ระหว่างทางไปกลับจากทะเลสาบโมริริ Tso Moriri
ระหว่างทางไปกลับจากทะเลสาบโมริริ Tso Moriri
เด็กน้อยในหมู่บ้านที่พักริมทะเลสาบ Tso Moriri
ที่พักที่เราพักที่ทะเลสาบ Tso Moriri
นี่ก็ระหว่างทางไปกลับจากทะเลสาบโมริริ Tso Moriri
นี่คือร้านขายของระหว่างทาง ประมาณว่า หิวเมื่อไหร่ก็แวะมา ถึงไม่มีทุกสิ่งให้เลือกสรรค์ แต่รับประกันว่าต้องมีอะไรติดไม้ติดมือออกไปแน่
และก็เป็นร้านอาหารด้านในด้วย ไข่เจียว คือคำตอบที่ดีที่สุดสำหรับเราค่ะ
ที่เห็นอาคารสีฟ้าๆ คือห้องน้ำค่ะ
หมู่บ้านนี้ไม่แน่ใจว่าชื่ออะไร อยู่ในบริเวณ Nubra Valley
Khadrung La Pass ถนนที่สูงที่สุดในโลก
ระหว่างทางขึ้น Chang La Pass
ระหว่างทางขึ้น Chang La Pass หิมะตกหนักมากค่ะ
ตรงนี้คือจุดแรกที่ทะเลสาบปันกองเปิดเผยตัวออกมาให้ได้เจอค่ะ หลังจากนั้นก็รูปบริเวณทะเลสาบปันกองรัวๆ เลยค่ะ
*** ข้อมูลและรายละเอียดการการเดินทาง เราเห็นว่ามีเพื่อนๆ ใจดีเอามาแบ่งปันกันเยอะอยู่ และข้อมูลคงจะปึกและเป็นประโยชน์กว่าเราเยอะ ก็เลยไม่ได้ใส่รายละเอียดลงไป แต่เราเดินทางเองจัดการทุกอย่างเอง ดังนั้นยินดีมากถ้าเผื่อใคร อยากจะได้ข้อมูลเพิ่มเติม **
เลห์ ลาดักห์ เมื่อจุดหมายไม่มีปลายทาง
กินง่าย?
~ อะไรก็กินได้ คนเมืองนี้ไม่ค่อยกินเนื้อสัตว์ ผักผลไม้ก็หากินยาก ยิ่งออกไปบริเวณนอกๆ เมืองยิ่งหากินยากมากกก เชื่อเหอะ เตรียมมาม่ากับน้ำพริกไปด้วย โดยเฉพาะซอสแม็กกี้ พกไว้กินที่ไหนก็อร่อย
ถ่ายคล่อง ?
~ ตรงไหนก็ "ถ่าย" ได้ จะหนักเบา จะริมกองหินข้างถนน ทุ่งหญ้าอันสวยงามที่กว้างใหญ่ ริมลำธารที่มีน้ำใสไหลเย็น ถ้ารถจอด แล้วมีเสียงลอยมาว่า Toilet เป็นอันรู้กัน! (กระดาษทิชชู่เปียกเป็นสิ่งจำเป็นต่อชีวิตอยางแรง)
~ ตรงไหนก็ "ถ่าย" สวย จะกล้องโปร กล้องไม่โปร กล้องมือถือ กล้องเล็ก กล้องใหญ่ กล้องเพื่อน ถ่ายไปเถอะ สวยทุกมุม เป็นเมืองที่ไม่ต้องมีทักษะใดๆ ในการถ่ายรูป รูปเราก็ออกมาสวยยังกะ มืออาชีพ (อันนี้คิดเอง สวยเอง 555)
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
และนี่คือ ลาดักห์ ในมุมมองของเรา
~ คนเมืองนี้ใจดี พร้อมให้ความช่วยเหลือ ให้คำแนะนำดีมาก และที่สำคัญไม่เอาเปรียบนักท่องเที่ยว...เราว่านะ!
~ สถานที่ท่องเที่ยวแต่ละที่ต้องนั่งรถไปกันเป็นวันๆ แต่เป็นการนั่งรถที่เราจะหลับไม่ลง ไม่ว่าจะเพลียแค่ไหนเพราะ "ระหว่างทาง" นี่มัน สวรรค์ ชัดๆ
~ สัญญาณโทรศัพท์ ไวไฟ อินเตอร์เนต ในเมืองนี้ เปรียบเสมือน rare item อ่ะ ต้องอาศัย "ดวง" เท่านั้นถึงจะได้มา ตรงนี้เราชอบมาก เพราะได้ใช้เวลา และเสพสิ่งที่อยู่และเห็นตรงหน้าได้เต็มที่
Leh Ladakh ... เมืองที่แทบจะตัดขาดจากโลกภายนอก ได้อยู่กับตัวเอง เสพบรรยากาศโดยรอบ ได้ใช้เวลาเต็มที่ กับ คนข้างๆ
ที่นี่ทำให้รู้ว่า "เพื่อนร่วมทาง" ที่ดี ไม่ใช่แค่ "รู้ใจ" แต่ต้อง "บ้า" ด้วย ... ไปเหอะ!
ตัวเมืองเลห์ ก็จะมีการก่อสร้างเยอะหน่อย เพื่อรองรับนักท่องเที่ยวและการเติบโตของเมือง เรามาที่เลห์ครั้งแรก เมื่อ มิ.ย.2016 กับปีนี้ พ.ค.2019ที่แตกต่างอย่างเห็นได้ชัดคือมีการก่อสร้องที่พักเยอะมากขึ้น แล้วก็ร้านขายของสำหรับนักท่องเที่ยวเปิดใหม่เยอะมาก
ธงมนต์ เป็นสิ่งที่จะเห็นแทบจะทุกที่ ชาวลาดักห์ส่วนใหญ่เป็นชาวพุทธธิเบต ก็จะมีความเชื่อในเรื่องของการผูกธงมนต์ ในสถานที่ต่างๆ ขนาดบนเขาสูงๆ ก็ยังปีนขึ้นไปผูกเลย
เรานั่งรถแบบนี้แหละตะลอนไปเรื่อยๆ
ศาลาที่ทะเลสาบปันกอง
ระหว่างทางไปกลับจากทะเลสาบโมริริ Tso Moriri
ระหว่างทางไปกลับจากทะเลสาบโมริริ Tso Moriri
เด็กน้อยในหมู่บ้านที่พักริมทะเลสาบ Tso Moriri
ที่พักที่เราพักที่ทะเลสาบ Tso Moriri
นี่ก็ระหว่างทางไปกลับจากทะเลสาบโมริริ Tso Moriri
นี่คือร้านขายของระหว่างทาง ประมาณว่า หิวเมื่อไหร่ก็แวะมา ถึงไม่มีทุกสิ่งให้เลือกสรรค์ แต่รับประกันว่าต้องมีอะไรติดไม้ติดมือออกไปแน่
และก็เป็นร้านอาหารด้านในด้วย ไข่เจียว คือคำตอบที่ดีที่สุดสำหรับเราค่ะ
ที่เห็นอาคารสีฟ้าๆ คือห้องน้ำค่ะ
หมู่บ้านนี้ไม่แน่ใจว่าชื่ออะไร อยู่ในบริเวณ Nubra Valley
Khadrung La Pass ถนนที่สูงที่สุดในโลก
ระหว่างทางขึ้น Chang La Pass
ระหว่างทางขึ้น Chang La Pass หิมะตกหนักมากค่ะ
ตรงนี้คือจุดแรกที่ทะเลสาบปันกองเปิดเผยตัวออกมาให้ได้เจอค่ะ หลังจากนั้นก็รูปบริเวณทะเลสาบปันกองรัวๆ เลยค่ะ
*** ข้อมูลและรายละเอียดการการเดินทาง เราเห็นว่ามีเพื่อนๆ ใจดีเอามาแบ่งปันกันเยอะอยู่ และข้อมูลคงจะปึกและเป็นประโยชน์กว่าเราเยอะ ก็เลยไม่ได้ใส่รายละเอียดลงไป แต่เราเดินทางเองจัดการทุกอย่างเอง ดังนั้นยินดีมากถ้าเผื่อใคร อยากจะได้ข้อมูลเพิ่มเติม **