ค่ำคืนกลางเมืองใหญ่ มหานครไม่เคยหลับใหล แสงไฟประดิษฐ์สาดส่องในความืดทั่วบริเวณ ชายหนุ่มรูปงาม อายุยังไม่มาก แต่บริหารธุรกิจสีเทาขนาดใหญ่ ศิลาพรั่งพร้อมบริบูรณ์ด้วยรูปโฉมและทรัพย์สิน ชาติตระกูลและภูมิหลังอาจด้อยไปบ้าง หากมันจะสำคัญอะไร มีเงินเขานับเป็นน้องมีทองเขานับเป็นพี่ สังคมเดี๋ยวนี้ก็เคารพกันที่เงินทองบารมี เมื่อมีครบทุกอย่างแล้วยังจะไม่พอใจเรื่องอะไร มนุษย์ก็อย่างนี้ .... แม้คนภายนอกคิดว่ามีล้นเหลือ แต่เมื่อใจตัวเองด่าวดิ้นคิดว่าขาดแคลนมันก็ขาด

สำหรับศิลา ... ความทุกข์ทรมาน ความแค้นและชิงชังในวัยเด็ก เป็นตะกอนที่นอนก้น ด้านบนใส ด้านล่างขุ่น หากแก้ไขสิ่งนี้ไม่ได้ก็เท่ากับชีวิตยังไม่สมบูรณ์ เวลาช่วยเยียวยาได้บางส่วน แต่หากใจยังคงไม่ปล่อยวางก็ยากที่จะใช้ชีวิตเป็นสุขได้อย่างแท้จริง บางค่ำคืนศิลาคนนี้ยังฝันร้าย ฝันถึงวันคืนที่ยังเป็น "ไอ้ต่อ" หมาขี้เรื้อน เด็กลูกเมียน้อยที่สิ้นไร้ ไม่มีความสามารถในการช่วยเหลือตนเอง เขาถูก "แม่ใหญ่" กระทำย่ำยี และ เมื่อเป็นอย่างนั้นไวน์ชั้นเลิศในอาคารส่วนตัวขนาดย่อมก็เป็นเครื่องบรรเทาให้หลับลงไปในแต่ละคืน

ไม่รู้เช่นกัน ... ว่าเป็นความบังเอิญ หรือ ว่า "กรรม" มีเวลาของมัน ทำให้อดีต และ ปัจจุบันหวนมาบรรจบ แล้วกวนตะกอนให้ขุ่นข้น เมื่อศิลาพบว่าลูกน้องในสังกัดของเขาต้องจบชีวิตลงเพราะความโหดร้ายอำมหิตของสีดา และ สาวิตต์ ไม่ผิดกับยามที่เขาเป็นเด็กน้อย อีกแล้วหรือ .... หรือว่าเขาจะต้องพ่ายแพ้ให้แก่แม่ลูกคู่นี้ตลอดไป ในเวลานั้นศิลาบอกตัวเองว่าไม่ ตัวเขาวันนั้น ไม่เหมือนวันนี้ ทรัพย์สินเงินทองบารมี พอฟัดพอเหวี่ยงกับตระกูลฤทธินารถโกศล เอาล่ะ ความทรงจำเลวร้าย ความอยุติธรรมจะต้องจบสิ้นกันในวันนี้ 

เมื่อยาวเยาว์ เขาขาดเขลา อ่อนแอ แต่วันนี้ไม่ใช่ ความยุติธรรมไม่ได้ลอยลงมาจากฟากฟ้า เป็นหนึ่งสมองและสองมือนี้ที่ต้องสรรค์สร้างขึ้นมาด้วยตัวเอง ตัวตนของต่อจะต้องถูกลบออกไป วันนี้จะไม่มีต่อเด็กผู้ชายที่ถูกผลักตกน้ำให้ตาย วันนี้จะมีแต่ศิลาผู้ชายที่ใจแข็งเหมือนหิน จะไม่มีความทรงจำเลวร้าย ไม่มีความเศร้าโศก เขาจะแก้แค้น .... เพราะเขาเชื่อว่าชัยชนะจากการแก้แค้นจะเติมจิตใจที่ขาดแคลนของเขาให้เต็ม การอยู่เหนือฤทธินาถโกศลคือจุดหมายและเส้นชัย

ศิลาจึงเริ่มต้นด้วยการวางแผนรัดกุม ทุกคนล้วนถูกชักเชิดและเล่นตามเกม ความลำพองของวัยหนุ่ม ความมั่นใจในอำนาจ ทรัพย์สิน และ เครือข่าย ทำให้เขามั่นใจในทุกหมากทุกก้าวที่เดิน แต่แผนไหนที่จะไม่มีจุดหักเหเล่า สำหรับศิลา ... นั่นคือการก้าวเข้ามาของมินตา ในชั้นแรกเขาจำเพื่อนวัยเด็กคนนี้ไม่ได้เลย จนกระทั่งชื่อเดิมของเขาหลุดจากปาก หากมันก็ไม่ได้มีความหมายอะไรมากนอกจากความทรงจำสีจางในวัยเยาว์ ศิลาไม่เคยนึกว่าเขาและมินตาจะต้องมีอะไรเกี่ยวข้องกัน เธอไม่ได้อยู่ในวงโคจรของเรื่องนี้ สิ่งที่ศิลามุ่งความสนใจ คือ "มิ่งขวัญ" พี่สาวหัวสูงของมินตาต่างหาก

มิ่งขวัญ นี่เองจะเป็นสะพานพาเขาไปหาสาวิตต์ และ เจ้าตัวก็เป็นอีกหนึ่งฝันร้ายในวัยเยาว์ของศิลา ยิงปืนนัดเดียวจะได้นกสองตัว พวกนั้นทำเขาเจ็บ ตอนนี้ก็ถึงคราวเขาเอาคืนบ้างแล้ว แต่เวลายิ่งผ่านไป ยิ่งทำตามแผนมากเท่าไหร่ ความคิดและจิตใจก็ยิ่งออกนอกลู่ทางได้ทุกวัน เมื่อความทรงจำที่คิดว่าเบาบางเหมือนหมอกกลับเข้มข้นขึ้นทุกที เผลอตัวไม่เท่าไหร่ "มินตา" กลับทวีความสำคัญในใจของศิลามากขึ้นทุกที "พี่ต่อ" ตัวตนที่อยากลืม ตัวตนที่ต้องการจะลบทิ้ง บัดนี้เขาโหยหามันเหลือเกิน เด็กผู้หญิงน่ารักอ่อนโยนคนนั้นเรียกหาเขา แต่เขาจะกลับไปได้อย่างไร เมื่อเรื่องราวมันล่วงเลยมาถึงขั้นนี้ แผนของเขาแม้นไม่ตั้งใจมันก็ทำร้ายเธอทั้งทางตรงและทางอ้อม เธอถามเขาว่าเธอผิดอะไร เขาตอบคำถามนั้นไม่ได้ หากก็ยังไม่คิดว่าตัวเองผิดพลาดที่ตรงไหน

เพราะความรู้สึกนี้นี่เอง แม้เขาอยากให้มินตาอยู่วงนอกเท่าไหร่ ก็ดูเหมือนการกระทำจะตรงข้าม มินตายิ่งเข้ามาชิดใกล้วงโคจรความแค้นของเขามากขึ้นเรื่อย ๆ แล้ววันหนึ่ง เกมก็พลิกกลับ หลังเสพสุขกับชัยชนะหอมหวาน ศิลาก็เพิ่งรู้ว่าที่แท้แล้ว "กรรม" ไม่เคยปราณีใคร การแก้แค้นก็เหมือนยาขมเคลือบน้ำตา กัดลงไปก็หวานซ่าน แต่ความยื่นจะติดลิ้น กรรมมีผลสะท้อนกลับเสมอมา ยามนั้นที่น้าแหม่มตักเตือน ว่าถึงเขาไม่ทำอะไร ดูจากนิสัยสันดานของสาวิตต์ ... ความพังพินาศต้องสะท้อนเข้าตัวในไม่ช้า แต่เขาไม่เชื่อ หากกรรมทำหน้าที่ของมันจริง 15 ปีผ่านไป สีดากับสาวิตต์จะยังคงอยู่ตรงนี้ละหรือ 

นั่นแหละหนา ... บางสิ่งหากไม่เจอด้วยตนเองคงไม่มีวันเข้าใจ จนกระทั่ง "ผลสะท้อน" ของกรรมวิ่งกลับมาหาศิลาจนล้มคว่ำ กรรมที่แปลว่าการกระทำ ทำอะไรก็ได้อย่างนั้น ศิลาจุดไฟสิ่งที่เขาได้ก็เป็นไฟ ไฟที่ยามแรกให้ความอบอุ่น แต่เมื่อคุมไม่อยู่ก็ลามเลียถึงเนื้อตัว เขาเล่นงานสีดา สีดาก็เล่นงานเขา เขาเล่นงานสาวิตต์ที่เป็นของรักและดวงใจ สีดาก็เล่นงานดวงใจของเขาด้วยเช่นเดียวกัน จนคนที่มีความหมายต่อชีวิตได้หายไปทีละคนนั่นแหละ เขาถึงได้รู้ จะเป็นทรัพย์ เป็นอำนาจ บารมี หรือ การแก้แค้น มันไม่ได้ช่วยอะไรเลยแม้แต่น้อย นอกจากทำให้บาดแผลเพิ่มขึ้นทั้งเก่าใหม่ แล้วเมื่อไหร่มันจะจบ ?

แก้แค้นแล้วได้แม่กลับมาไหม แก้แค้นแล้วน้าแหม่มคืนมารึเปล่า แล้วนี่ .... เขากำลังจะเสียมินตาไปอีกคน ไม่นับอีกหลายชีวิตที่บาดเจ็บล้มตาย เพราะ ความยากเติมเต็มบ้า ๆ ของเขา เขาไม่เคยพอใจสิ่งที่มีอยู่ เขาเดินมาไกลจากจุดนั้นแค่ไหนแล้ว ชีวิตที่เคยหักพังมันเป็นอดีต แก้แค้นแล้ววัยเด็กจะดีขึ้นอย่างนั้นหรือก็ไม่ เขาเคยเชื่อว่าความดีไม่ช่วยอะไรถ้าเจอคนเลว 

แต่นั่น ... เป็นเพราะเขาไม่อดทนจะเห็นดอกผลของความดีหรือเปล่า ? ดอกไม้ดอกน้อยที่ขึ้นบนก้อนหิน เขาเคยมองมันบ้างไหม หลังจากมินตาผ่านความเป็นความตายมาได้ ในใจของศิลาก็ตกผลึกหลายอย่าง ความขาดแคลน หรือ คั่งแค้น ล้วนเป็นเรื่องของ "ใจ" ชีวิตที่คิดว่าเจ็บช้ำ ไม่ใช่ว่าเขาผ่านมันมาได้แล้วหรืออย่างไร ความพ่ายแพ้อ่อนแอก็ไม่ใช่ว่าเขาเปลี่ยนแปลงแล้วหรืออย่างไร แล้วทำไมต้องหันกลับไปมองเอาอดีตมาบรรจบกับปัจจุบัน สู้วางอดีตเป็นเรื่องของอดีต ปัจจุบันเป็นเรื่องของปัจจุบัน และ อนาคตเป็นเรื่องของอนาคตไม่ดีกว่าหรือ