ปาร์ตี้ ในสถานบันเทิงชื่อดังแห่งหนึ่ง กลางกรุงเทพมหานคร...

ค่ำคืนนี้ เป็นการฉลองวันคล้ายวันเกิดของ วัลลภา หญิงสาวผิวขาว สวย ผมยาวประบ่า กัดสีผมเป็นสีทอง ตัดกับชุดดำสลับแดงเหลือง แถมยังสะท้อนแสงอีกต่างหาก ทำให้เธอดูเด่นเป็นสง่าในงานเลี้ยงสมกับความเป็นเจ้าภาพ

มิตรสหายมากมายหลากหลายอาชีพ มาร่วมงานปาร์ตี้ HBD ของเธอในคืนนี้อย่างคับคั่ง วัลลภาต้องเดินไปโต๊ะโน้นทีโต๊ะนี้ทีเพื่อรับแขก พูดคุยกับทุกคนอย่างทั่วถึง

สิ่งหนึ่งที่ดึงดูดให้ทุกคนไม่พลาดงานนี้ โดยเฉพาะหนุ่มๆ ทั้งหนุ่มน้อยและหนุ่มใหญ่ ก็คือ เธอยังไม่มีแฟน!

ดังนั้นจึงเป็นที่หมายปองของบรรดาชายเหล่านั้น แต่ละคนต่างก็พยายามจีบเธอให้ได้ ตามความสามารถของตนๆ ซึ่งวัลลภาก็แบ่งรับแบ่งสู้ไปหมด ไม่ปฏิเสธไมตรี แต่ก็ไม่ตอบสนองใครคนใดคนหนึ่งเป็นพิเศษ

จนกระทั่งเธอมาที่โต๊ะๆ หนึ่ง...

"ยัยภา ชั้นขอแนะนำเพื่อนคนนี้ให้เธอรู้จักนะจ๊ะ" อรอนงค์ เพื่อนสนิทของเธอผายมือไปยังหนุ่มหล่อผิวขาวร่างสูงใหญ่คนหนึ่ง สวมชุดดำปนเทา ดีไซน์คล้ายชุดสมัยโบราณในคริสตศตวรรษที่ 16-17 ดูแปลกและโดดเด่นในงานเลี้ยงเช่นกัน หน้าตาเหมือนเป็นลูกครึ่ง สวมแว่นตาเรย์แบนด์สีเข้ม แต่ภายใต้กรอบแว่นนั้นก็ยังพอมองเห็นดวงตาคมกริบแวววาวซึ่งจ้องมองเธอ และทำให้เธอรู้สึกตื่นเต้นอย่างน่าประหลาดใจ

"นี่คือ คุณ ดราคู อนันตกาล เพื่อนร่วมคณะสมัยที่ชั้นเรียนมหาลัยที่โรมาเนียจ้ะ"

"หวัดดีครับคุณภา ยินดีที่ได้รู้จักครับ" ชายหนุ่มกล่าวทักทายก่อนพร้อมกับยื่นมือมาเหมือนจะขอเชคแฮนด์

"หวัดดีค่ะคุณ...อ่า..ดราคู ยินดีที่ได้รู้จักเช่นกันค่ะ ชื่อแปลกจังเนอะ" วัลลภากล่าวตอบพลางยื่นมือขวาออกไปหมายจะจับมือตามธรรมเนียมฝรั่ง

แต่..ดราคู กลับจับมือของเธอไว้ แล้วก้มหน้าลงไปจุมพิตหลังมือของเธออย่างนุ่มนวล ทำเอาเธอเขินไปชั่วครู่

"อุ๊ย! เขินนะคะเนี่ย คุณทำเหมือนพระเอกหนังฮอลลีวู้ดทำกับนางเอกเลย" หญิงสาวพูดยิ้มๆ

"คนเขาทำกันมาตั้งนานแล้วครับ" ดราคูกล่าวตอบและยิ้มที่มุมปาก

หลังจากนั้น ปาร์ตี้ก็ดำเนินไปเรื่อยๆ วงดนตรีเล่นเพลงเร็วบ้างช้าบ้างสลับกันไป

วัลลภาพูดคุยกับดราคูอย่างเป็นกันเองและสนุกสนาน สนิทสนมกันได้อย่างรวดเร็ว เธอชอบรูปลักษณ์ที่แปลกและโดดเด่นของเขา ทำให้หนุ่มๆ หลายคนรู้สึกอิจฉาในตัวหนุ่มหน้าตาเหมือนฝรั่งคนนี้ไปตามๆ กัน

"คุณสวมแว่นตลอดเวลาเลยเหรอคะ ?" เธอถามเขาในช่วงหนึ่ง หลังจากดื่มไวน์จนเริ่มมึนๆ

"ครับ..." เขาตอบด้วยน้ำเสียงราบเรียบ แต่ฟังดูลุ่มลึกเหมือนมีพลังสะกดให้คนฟังเคลิ้มและหลงใหล

"ช่วยถอดแว่นให้ภาดูแป๊บนึง ได้ไหมคะ ? ภาว่าดวงตาของคุณดูสวยนะ จากที่เห็นผ่านกระจกรางๆ เนี่ย" วัลลภาเอียงคอถาม

"ถอดตรงนี้คงไม่ได้ครับ" เขาปฏิเสธ

"ทำไมล่ะคะ ?"

"เพราะผมเป็นโรคแพ้แสงสว่างครับ แสงไฟฟ้าก็ไม่ได้ นอกจากแสงที่สลัวๆ เท่านั้น แล้วก็...อีกอย่างหนึ่ง..."

"อะไรเหรอคะ ?"

ดราคูยื่นหน้าเข้ามาใกล้เธอ แล้วกระซิบที่หู

"ถ้าเราอยู่กันสองคนตามลำพัง ผมจะถอดให้คุณดู...แน่นอนครับ"

"ว้าว!" วัลลภายิ้มกรุ้มกริ่ม "ยังงั้น ปาร์ตี้จบแล้ว ภาให้คุณเป็นแขกพิเศษเลยค่ะ!" เธอบอกกับเขาและยิ้มกว้าง เชิดหน้าจ้องมองเขาอย่างท้าทาย

"ได้เลยครับ แล้วผมจะจัดให้!" ดราคูตอบและยิ้มอย่างมีเลศนัย...แต่หญิงสาวตีความว่าเขาชอบเธอ และอยากมีอะไรกับเธอ...

หลังปาร์ตี้เลิก...

วัลลภา เชิญชวนหนุ่มลูกครึ่งไทยโรมาเนียไปที่บ้านพัก ด้วยความมึนเมา และกระหายใคร่ลิ้มลองประสบการณ์แปลกใหม่!

ในห้องนอน...ดราคูเลือกหาเพลงบรรเลงคลาสสิคจากยูทูปให้เธอ และระหว่างที่เปิดฟัง ทั้งสองก็เต้นรำ "สโลว์ซบ" ต่อกัน...

ดราคูค่อยๆ ลูบไล้เรือนร่างของวัลลภาอย่างแผ่วเบา และเริ่มหนักมือขึ้น เมื่อเห็นว่าเธอ "ร้อน" ขึ้นทีละน้อยๆ

ในที่สุดเขากระชากเธอเข้ามาหาตัวเอง และประทับจูบอย่างเร่าร้อน!

วัลลภาแอ่นกายสู้ และจูบตอบ ลิ้นพันลิ้นกันนัวเนีย ส่งเสียงร้องครางอย่างกระหาย!!

เท่านั้นเอง ดราคูก็ฉีกชุดนอนของเธอดังควาก! ผ้าลูกไม้บางและโปร่งใสขาดเป็นทางยาว ปทุมถันของเธอทะลุออกมาท้าทายสายตาวาวของเขา

เขากอด เคล้น จูบเธอ...และเธอก็สนองตอบทุกท่วงท่า...

จนกระทั่งถึงที่สุดแห่งความหฤหรรษ์ เธอกรีดร้อง....

แต่แล้วหญิงสาวก็ต้องตาเหลือก และกรีดร้องดังกว่าเดิม! เมื่อสัมผัสได้ถึงคมเขี้ยวแหลม กัดจมซอกคออย่างทันทีทันใด!!

กร้วมมม !!!

"กรี๊ดดดดดดดด......"

แล้ววัลลภาก็ล้มลงไปนอนสิ้นสติ...เพื่อรอเวลาฟื้นตื่นขึ้นมาใหม่ มีชีวิตใหม่ที่เป็นอมตะ เหมือนอย่างเขา!!

"ฮ่ะ ๆๆๆๆๆๆๆ......."

ดราคู แหงนหน้า หัวเราะด้วยความพึงพอใจ

และบัดดลนั้น เขามองไปนอกหน้าต่างที่เปิดอ้ารับลมเย็นในยามราตรี แล้วร่างของเขาก็แปรเปลี่ยน กลายเป็นค้างคาวตัวใหญ่ กระพือปีกโผบินออกจากหน้าต่างขึ้นสู่ท้องฟ้าในยามราตรีนั้น!!

ใช่แล้ว....มันคือ แวมไพร์ตัวพ่อ! และกระหายในการเสพหญิงสาว ทั้งเสพสวาท และเลือดหวานๆ ของสาวๆ และหลังจากนั้นพวกเธอ ก็จะกลายเป็นบริวารรับใช้มันตลอดไป !!

ขณะโบยบิน มันก็สอดส่ายสายตา มองไปตามท้องถนน หาเหยื่อรายใหม่....

บนทางสายเปลี่ยวสายหนึ่ง ห่างไกลออกไป...

สาววัยรุ่นสามคน เพิ่งกลับจากการดริ๊งค์กันมาจนเมาได้ที่ เดินคุยกันเสียงดังลั่นถนนที่ค่อนข้างมืดและเปลี่ยว นานๆจะเจอแสงไฟจากเสาไฟฟ้าที แต่พวกเธอหาได้หวั่นกลัวอะไรไม่...

กำลังเดินคุยกันไปเพลินๆ ก็เดินสวนทางกับชายหนุ่มคนหนึ่ง ผิวขาว ใส่แว่นดำ และชุดดำปนเทา เดินก้มหน้า กำลังจะผ่านพวกเธอไป...

"จะไปไหนจ๊ะ คนหล่อ ?"

"เดินคนเดียว ไม่กลัวหรือจ๊ะ ?"

"ไปสนุกด้วยกันไหม ?"

เสียงแซวของทั้งสามสาว ทำให้ชายคนนั้นหยุดเดิน แล้วหันมาตอบด้วยน้ำเสียงเรียบๆ แต่ฟังดู "เสียงหล่อมาก" ในความรู้สึกของทั้งสามสาว

"ผมกำลังจะกลับบ้าน ไม่กลัวหรอกครับ คนอื่นต่างหาก ที่ควรจะกลัวผม! พวกคุณก็เหมือนกัน!"

สามสาวพากันกรี๊ดกร๊าดกับน้ำเสียง "หล่อสุดๆ" ของเขา

"อู๊ยย....ไม่กลัวหรอกจ้ะ!"

"ช่าย...จ้างให้ก็ไม่กลัวร้อกก"

"ไปเล่นเกมเรือโล้สำเภากันม้า....คุณต้องทำให้พวกเรามันส์กันฝุดๆ แน่นวลลเลย หน้าตาและหุ่นแบบนี้"

ชายหนุ่มหัวเราะหึๆ น้ำเสียงฟังดูแปลกๆ สำหรับคนทั่วไป แต่สำหรับเธอทั้งสามคนกลับฟังดูรู้สึกมีเสน่ห์เร้าใจ!

"ผมทำให้พวกคุณสนุกกัน มันส์กันได้แน่นอน...แต่ผมเป็นบุคคลที่น่ากลัวนะ! ขอเตือน..."

แต่เพราะน้ำเสียงที่ฟังดูหวานหูนั้น แทนที่พวกเธอจะหวั่นกลัว กลับพากันกรี๊ดหนักขึ้น แล้วพากันกลุ้มรุมเขา

"ไปๆๆ ไปเล่นเกมมันส์ๆ กันก่อนนอน จะได้นอนหลับสบายนะจ๊ะสำหรับคืนนี้" หนึ่งในสามสาวคว้าแขนเขาหมับ

"อย่างนั้น ผมก็ไม่ขัดข้องครับ" เขาตอบและยิ้ม ดวงตาวาวเป็นประกายอีกครั้ง!

คนทั้งสี่ พากันไปยังบ้านอีกหลังหนึ่ง....

ชั่วโมงเศษๆ หลังจากนั้น มีเสียงกรีดร้องสามครั้งสามครา จากสาวแต่ละคน ตามด้วยเสียงหัวเราะด้วยความพึงพอใจ...

แล้วต่อมา....ก็มีค้างคาวตัวใหญ่ บินขึ้นสู่ฟ้า เหนือหลังคาบ้านหลังนั้น...แล้วบินไปยังที่อื่นต่อ...

มันคือ ค้างคาวไฟ....ไฟแห่งราคะ ที่ไม่มีวันดับ !!

มันท่องเที่ยวไป ตามแหล่งบันเทิงเริงรมณ์...หาโอกาสดื่มกินเลือดหวานๆ ของบรรดาสาวไวไฟทั้งหลาย

ใช่แล้ว! มันคือนักล่า...ล่าผู้หญิงเท่านั้น! ไอ้ค้างคาวไฟ !!!