วันก่อนดูทีวี เขาไปสัมภาดคน ตจว ที่มาทำงาน กทม พูดถึงเรื่องชีวิตนั้นนี่
แล้วถามว่าอยากกลับ ตจวไหม เกือบทุกคนที่มาสัมภาด พูดเหมือนๆกันหมดว่า อยากกลับ ในไม่กี่ปีนี้ 10-20 ปีนี้จะกลับแล้ว(เขาไม่ได้พูดว่าเกษียนแล้วกลับ คือจะกลับตอนที่ยังหนุ่มๆนี่แหละ ) ถ้าประสบความสำเร็จหรือมีเงินพอแล้ว จะต้องกลับไวๆ อะไรทำนองนั้น
ถามว่าทำไมไม่กลับตอนนี้เลย ก็ตอบว่า ที่ยังกลับไม่ได้ เพราะบ้านนอกไม่มีงาน หรือ หากินยาก ต้องมาหาเงิน กทม ก่อน ทำนองนั้น
แต่จากการวิเคราะห์ส่วนตัว รู้สึกแปลกๆ
1 ทุกคนที่มาสัมภาด คือ คนธรรมดาๆ (เหมือนผม) หาเช้ากินค่ำบ้าง พนักงานออฟฟิศธรรมดาๆมั้ง คนทั่วๆไปมั้ง คือดูจากหน้าที่การงาน หรือ วิธีตอบคำถามแล้ว โอกาสที่ เขาจะประสบความสำเร็จ หรือ มีเงินมากๆ จนพอกลับไปใช้ชีวิตที่บ้านนอกได้โดยไม่เดือดร้อนหรืออยู่ได้สบายๆ นั้นแทบเป็นไปไม่ได้ เพราะอย่างน้อยๆก็ต้อง หลายแสน หรือ เป็นล้าน แต่การที่คนธรรมดาๆ ที่ไม่ได้เก่งกาจอะไร ต้องกินต้องใช้ เงินเดือน 1-3 หมื่นบาท ทำงานไป 10-20 ปี จะมีซักกี่คนที่จะมีเงินเก็บหลายแสนหรือเป็นล้านกลับไปอยู่บ้านได้อย่างสบายๆ ตั้งแต่ยังอายุไม่มาก(30-40ปี) มันดูเลือนลางมาก (ถ้าจะบอกว่า มีเงินไม่ต้องมากแต่กลับไปหากินที่บ้านนอก ก็คงไม่ได้เพราะเขาก็พูดเองว่า บ้านนอกไม่มีงาน หรือหากินยาก แสดงว่าเงินที่จะเอากลับไปต้องมากพอดู) ทำไมผมรู้สึกว่าความหวังของพวกเขาที่จะทำงานไปซักพัก มีเงินแล้วกลับบ้านนอกมันดู เป็นไปได้น้อยมาก หรือทำได้แค่คนเก็บเงินเก่งๆ คนขยันๆ บางคนเท่านั้น ทำไมเขาฝันในสิ่งที่เป็นไปได้น้อยมากหรือทำยากมากๆ
2 ต่อจากข้องแรกหลายคนทำงานหาเช้ากินค่ำ ซึ่ง โอกาสที่จะมีเงินกลับไปบ้านนอก สบายๆ นั้น แทบเป็นไปไม่ได้ แต่เขาก็ยังทำงานแบบเดิม (กรรมกร คนงาน) ซึ่งงานเหล่านี้มันไม่มีทาง จะมีเงินเหลือเยอะๆไปใช้ชีวิตสบายๆอยู่แล้ว คือเหมือนฝันในสิ่งที่เป็นไปไม่ได้ (เปรียบไปก็เหมือนเด็กล้างจานอยากเป็นเศรษฐี แต่ทำงานล้างจานเป็นอย่างเดียวไม่เปลี่ยนอะไร ไม่พัฒนาอะไร มันจะเป็นเศรษฐ๊ได้อย่างไร มันต้องมีวิธีที่เป็นไปได้ซิ เช่น กำลังเรียนวิธีทำอาหารจากในร้านอยู่จะเอาสูตรไปตั้งร้านขายแถวบ้านในปีหน้า ) คืองง ว่าเขากำลังทำงานซึ่งไม่มีทางส่งเขาไปถึงฝัน และไม่ได้คิดทำอะไรให้ไปถึงฝัน แต่ยังกล้าฝันแบบนั้นได้ยังไงครับ งง ทำไมเขาไม่มีแผนที่จะทำให้ตัวเองสำเร็จที่แน่นอนบ้างหรือครับ (เช่น ถ้าคุนเรียน จบ ม 6 แต่อยากทำงานดีๆ มีเงินใช้ตลอดชีวิต คุณอาจจะพยายามสอบเข้า รร นายสิบ เพื่อรับราชการ ซึ่งถ้าสอบได้ ยังไงๆ คุณก็มีกินตลอดชีวิต ซึ่งเป็นเรื่องที่เป็นไปได้ไม่ยาก คนทำได้เยอะแยะ) เขากล้าฝัน แต่ทำไมไม่มีวิธีไปถึงฝันละครับ แล้วกล้าฝันทั้งอย่างนั้นได้อย่างไร
น้อยมากนะที่ผมจะเห็นว่ามีคนความสามารถธรรมดาๆทั่วๆไป มาทำงาน กทม แล้วมีเงินกลับไปใช้ชีวิตบ้านนอกสบายๆ
แค่สงสัยเฉยๆครับ
คนที่ทำงานธรรมดาๆ แต่ฝันอยากประสบความสำเร็จ หรือ รวยแล้วกลับบ้านนอก มันจะเป็นจริงได้หรือครับ
แล้วถามว่าอยากกลับ ตจวไหม เกือบทุกคนที่มาสัมภาด พูดเหมือนๆกันหมดว่า อยากกลับ ในไม่กี่ปีนี้ 10-20 ปีนี้จะกลับแล้ว(เขาไม่ได้พูดว่าเกษียนแล้วกลับ คือจะกลับตอนที่ยังหนุ่มๆนี่แหละ ) ถ้าประสบความสำเร็จหรือมีเงินพอแล้ว จะต้องกลับไวๆ อะไรทำนองนั้น
ถามว่าทำไมไม่กลับตอนนี้เลย ก็ตอบว่า ที่ยังกลับไม่ได้ เพราะบ้านนอกไม่มีงาน หรือ หากินยาก ต้องมาหาเงิน กทม ก่อน ทำนองนั้น
แต่จากการวิเคราะห์ส่วนตัว รู้สึกแปลกๆ
1 ทุกคนที่มาสัมภาด คือ คนธรรมดาๆ (เหมือนผม) หาเช้ากินค่ำบ้าง พนักงานออฟฟิศธรรมดาๆมั้ง คนทั่วๆไปมั้ง คือดูจากหน้าที่การงาน หรือ วิธีตอบคำถามแล้ว โอกาสที่ เขาจะประสบความสำเร็จ หรือ มีเงินมากๆ จนพอกลับไปใช้ชีวิตที่บ้านนอกได้โดยไม่เดือดร้อนหรืออยู่ได้สบายๆ นั้นแทบเป็นไปไม่ได้ เพราะอย่างน้อยๆก็ต้อง หลายแสน หรือ เป็นล้าน แต่การที่คนธรรมดาๆ ที่ไม่ได้เก่งกาจอะไร ต้องกินต้องใช้ เงินเดือน 1-3 หมื่นบาท ทำงานไป 10-20 ปี จะมีซักกี่คนที่จะมีเงินเก็บหลายแสนหรือเป็นล้านกลับไปอยู่บ้านได้อย่างสบายๆ ตั้งแต่ยังอายุไม่มาก(30-40ปี) มันดูเลือนลางมาก (ถ้าจะบอกว่า มีเงินไม่ต้องมากแต่กลับไปหากินที่บ้านนอก ก็คงไม่ได้เพราะเขาก็พูดเองว่า บ้านนอกไม่มีงาน หรือหากินยาก แสดงว่าเงินที่จะเอากลับไปต้องมากพอดู) ทำไมผมรู้สึกว่าความหวังของพวกเขาที่จะทำงานไปซักพัก มีเงินแล้วกลับบ้านนอกมันดู เป็นไปได้น้อยมาก หรือทำได้แค่คนเก็บเงินเก่งๆ คนขยันๆ บางคนเท่านั้น ทำไมเขาฝันในสิ่งที่เป็นไปได้น้อยมากหรือทำยากมากๆ
2 ต่อจากข้องแรกหลายคนทำงานหาเช้ากินค่ำ ซึ่ง โอกาสที่จะมีเงินกลับไปบ้านนอก สบายๆ นั้น แทบเป็นไปไม่ได้ แต่เขาก็ยังทำงานแบบเดิม (กรรมกร คนงาน) ซึ่งงานเหล่านี้มันไม่มีทาง จะมีเงินเหลือเยอะๆไปใช้ชีวิตสบายๆอยู่แล้ว คือเหมือนฝันในสิ่งที่เป็นไปไม่ได้ (เปรียบไปก็เหมือนเด็กล้างจานอยากเป็นเศรษฐี แต่ทำงานล้างจานเป็นอย่างเดียวไม่เปลี่ยนอะไร ไม่พัฒนาอะไร มันจะเป็นเศรษฐ๊ได้อย่างไร มันต้องมีวิธีที่เป็นไปได้ซิ เช่น กำลังเรียนวิธีทำอาหารจากในร้านอยู่จะเอาสูตรไปตั้งร้านขายแถวบ้านในปีหน้า ) คืองง ว่าเขากำลังทำงานซึ่งไม่มีทางส่งเขาไปถึงฝัน และไม่ได้คิดทำอะไรให้ไปถึงฝัน แต่ยังกล้าฝันแบบนั้นได้ยังไงครับ งง ทำไมเขาไม่มีแผนที่จะทำให้ตัวเองสำเร็จที่แน่นอนบ้างหรือครับ (เช่น ถ้าคุนเรียน จบ ม 6 แต่อยากทำงานดีๆ มีเงินใช้ตลอดชีวิต คุณอาจจะพยายามสอบเข้า รร นายสิบ เพื่อรับราชการ ซึ่งถ้าสอบได้ ยังไงๆ คุณก็มีกินตลอดชีวิต ซึ่งเป็นเรื่องที่เป็นไปได้ไม่ยาก คนทำได้เยอะแยะ) เขากล้าฝัน แต่ทำไมไม่มีวิธีไปถึงฝันละครับ แล้วกล้าฝันทั้งอย่างนั้นได้อย่างไร
น้อยมากนะที่ผมจะเห็นว่ามีคนความสามารถธรรมดาๆทั่วๆไป มาทำงาน กทม แล้วมีเงินกลับไปใช้ชีวิตบ้านนอกสบายๆ
แค่สงสัยเฉยๆครับ