สวัสดีค่ะ ตอนนี้หนูก็ยังไม่ทราบว่า ตัวเองเป็นโรคซึมเศร้ารึเปล่า หนูแค่รู้สึกเหนื่อย หนูพยายามคิดเรื่องต่างๆในแง่ดีแล้ว แต่หนูก็ยังรู้สึกไม่ดี คำพูดคนบางคนที่พูดออกมา กับความรู้สึกหนูตอนนี้คือ ตรงข้ามกันเลยค่ะ หลายๆคนมองว่าหนูปกติดี ซึ่งก็อาจจะจริง โรคซึมเศร้าเขานั่งยิ้มเล่นเรื่อยเปื่อยได้ปกติใช่มั้ยคะ? หนูรู้สึกท้อแท้กับชีวิตมาก เขาบอกให้หนูลองดูคนที่ลำบากกว่าเรา หนูก็พยายามคิดว่าชีวิตหนูไม่ได้แย่แล้วนะคะ แต่สุดท้ายก็มาจมกับตัวเองว่า อยู่ทำไม อยู่ไปแล้วจะเรียนจบเหรอ อยู่ไปแล้วจะมีงานทำเหรอ มีเงินมีบ้านมีครอบครัวที่สุขสบาย มันเป็นแบบนั้นจริงๆเหรอ มันยังมีอะไรที่แย่กว่านี้อีกเหรอ หลายๆคำถามผุดขึ้นมาซึ่งหนูตอบคำถามเหล่านั้นในความคิดว่า. ไม่ มันไม่มีอะไรที่มีความสุขได้ถึงขนาดนั้นแน่ จนตอนนี้ก็เหมือนรอเวลาที่หนูดาวน์แล้วดึงตัวเองลงมาค่ะ หนูยอมรับว่าหนูทำร้ายร่างกายตัวเองเป็นบางครั้ง แต่หนูก็ปกปิดรอยมันตลอดมา แมวข่วนบ้างล่ะ หนามต้นไม้บ้างล่ะ ถ้าถามถึงความสุขตอนนี้ หนูคงจะตอบได้ทันทีเลยค่ะว่า ภาษาญี่ปุ่น แต่ก็กลับมานั่งคิดนะคะว่าเรียนแล้วจะทำอะไรต่อ หนูกลัวว่าจะไม่มีกำลังใจไปถึงตอนนั้นเหมือนกันค่ะ หนูควรพบหมอได้แล้วใช่ไหมคะ?