สำหรับบางคนที่คิดว่าความรักมันคือทุกอย่างทุกสิ่งคือ สิ่งที่ไม่ตาย
    คุณเคยเป็นมั้ยสมัยที่เรียนคบกับแฟนแล้ววันนึงเราต้องเรียนที่ต่างกันห่างกันแต่เราเลือกที่จะรักกันไม่ทิ้งกันคอยใส่ใจกันแต่แล้วคำนั้นก็ไม่สำเร็จเป็นแค่ลมปากที่สัญญากันจนวันนึงเขาเริ่มห่างเริ่มหายจนรักเราจบลง คำพูดคำๆนึงที่เด็กมัธยมสัญญากันรักษาไว้ไม่ได้มันไม่ผิดแค่เรายังไม่เข้าใจความรักพอความรักไม่ใช่การที่เรารักกันแล้วต้องอยู่ด้วยกันตลอดต้องติดกันต้องคุยกันทุกวินาที สำหรับผมความรักก็คือสิ่งที่สองเราเข้าใจและเลือกที่ใส่ใจความรู้สึกเขาบ้างไม่ใช่พยายามจนตัวเราเสียตัวเอง ผมที่เคยเกิดเหตุการณ์แบบนี้จนตอนนี้เราโตขึ้นมาอีกก้าวมีความรักเข้าใจและให้เวลาเขา ความรักแบบผู้ใหญ่ที่ให้เวลากันแต่ต้องซื่อสัตย์ไม่นอกใจกันคือความรักที่ดีผมพูดไม่ได้หรอกว่ามันคือความรักจริงๆมันก็แค่เหตุการณ์นึงที่ผมเคยผ่านมามันก็เป็นแค่คำสัญญาของเด็กที่ยังไม่เข้าใจความรักพอ เป็นเหมือน”แค่ลมปาก”ที่สัญญากันแต่ทำไม่ได้ แต่บางคนทำได้เพราะเขาเข้าใจฝั่งตรงข้ามเข้าใจเหตุและผล ซื่อสัตย์ บางคนเริ่มจากคบม.ต้นจนถึงปัจจุบันมี ความรักไม่ได้วัดที่คำพูดแต่มันวัดที่”การกระทำ”ว่าเรานั้นพูดแล้วทำได้รึป่าวแค่นั้นเอง.
   ปล.แค่เล่าให้ฟังนะครับให้บางคนคิดได้อย่าเสียตัวเองเพียงแค่เขามีใหม่ ถ้าเราเลิกแล้วทำใจไม่ได้ ผมก็ช่วยไม่ได้นะมันอยู่ที่แต่ละคนเลือกจะสู้กับเหตุการนั้นอย่างไรมากกว่าแค่นั้น.