ตามหัวข้อเลยค่ะ เราเคยให้คำสัญญากับคนคนนึงไว้ แต่มีเหตุให้ไม่ได้ติดต่อกันอีกแล้ว  

เรื่องมีอยู่ว่า เราเป็นคนชอบเดินป่าอยู่แล้ว ชวนเพื่อนไปบ้าง ไปคนเดียวบ้าง ขึ้นเขาขึ้นดอยสูดบรรยากาศ หาประสบการณ์

ตอนนั้นเราได้คุยกับคนๆ เชิงชู้สาว เค้าบอกว่าอยากทำกิจกรรมร่วมกันกับเรา เลยชวนเค้าเดินขึ้นดอยแห่งหนึ่ง เส้นทางยากลำบาก แต่ก็พากันขึ้นไปถึงสูงของดอยได้ด้วยกัน ไปทำบุญด้วยกันหลายครั้ง

และก็มาถึงครั้งสุดท้าย วันสุดท้ายที่ได้เจอกัน เขาบอกว่าคบกับเราอารมณ์ประมาณว่าไม่ได้จริงใจถึงขั้นแฟน และเขาก็มีคนอื่นหลายคนในเวลาเดียวกัน ซึ่งตอนนั้นเราเริ่มรู้สึกดีกับเขา เลยโกรธ และไม่อยากคุยต่อให้เจ็บ เลยเริ่มทำตัวห่างๆ เขาก็ถามว่าเราเป็นอะไร แต่คือ… เราเลือกที่จะเงียบ และวางแผนว่าจะถอยออกมาเงียบๆ

แต่มีวันนึงเขาถามว่าเราจะไปไหนทำอะไรเพราะรู้ว่าเป็นวันหยุดของเรา เราบอกว่าจะไปเดินขึ้นดอย เขาก็เลยอาสาจะไปกับเราด้วย ตอนแรกก็ไม่อยากให้ไป แต่ก็ใจอ่อนจนได้ ก็เลยให้ไป ในระหว่างทางที่เดินด้วยกันวันนั้นเราเงียบ และทำเป็นไม่สนใจเขา พอขึ้นไปถึงบนดอยแวะกินข้าวด้วยกัน เขาก็นั่งคุยกับผู้หญิงอีกคนทางแชทมือถือ ยิ้มหัวเราะ มีความสุข เรานี่อยากจะเดินหนีเขาไปให้ไกลๆ ตอนนั้น

ขณะนั้นมีผู้ชายคนนึงเดินมาคุยเรื่องการเดินทาง บอกว่ามีอีกทางนึงที่ใกล้กว่าที่เราเดินมาแล้วแนะนำเส้นทางให้  เขาก็พูดขึ้นมาว่าครั้งหน้าถ้าเดินขึ้นดอยนี้อีกให้ชวนเขาด้วย ตอนแรกเราก็ไม่อยากตกลง แต่เขาขอแบบจริงจังเราเลยตกลง สัญญาไป หลังจากนั้นก็พากันเดินกลับ

นับจากวันนั้นเราก็เลิกยุ่งกับเขาแบบถาวรด้วยการตัดช่องทางติดต่อทั้งหมดและย้ายที่อยู่

ปัจจุบันเรายังลืมเขาไม่ได้สนิท สิ่งที่ยังค้างคาคือ “คำสัญญา” ว่าถ้าเดินขึ้นดอยนั้นครั้งหน้าให้ชวนเขา แต่เราไม่อยากกลับไปคุยกับเขาอีกแล้ว เพราะเขาทำร้ายจิตใจเรามากๆ ไม่อยากให้มันเกิดขึ้นอีก เราให้อภัยเขาไม่ได้

ปัญหาคือเราชอบการเดินป่าแห่งนั้นมาก อยากเดินขึ้นดอยนั้นมาก โดยที่ไม่ต้องชวนเขา แต่ทำไม่ได้ เราเป็นคนที่ถ้าหลุดปากสัญญาอะไรกับใครแล้ว คำสัญญานั้นมันจะวนเวียนมาเตือนในหัวไม่ให้ละเมิด แม้ว่าเขาอาจจะลืมไปแล้วว่าเราเคยให้สัญญาไว้ แต่ถ้าเราเผลอไปผิดคำเมื่อไหร่ จะรู้สึกแย่มากๆ

เหมือนมันเว่อมาก นะคะ แค่คำพูดลมปาก จะคิดอะไรมาก แค่ลืมๆ มันก็จบ แต่ปัญหาคือลืมไม่ได้ มันคือเรื่องจริง เราทำผิดกับคำพูดตัวเองไม่ได้จริงๆ


ถ้าย้อนกลับไปวันนั้นได้ เราจะบอกเลิกคุยกับเขาเลย จะได้ไม่ต้องไปให้คำสัญญาอะไรอีก แต่มันผ่านมาแล้วไปแก้ไขอะไรไม่ได้แล้ว

ทุกวันนี้เราอยากเดินขึ้นดอยนั้น แต่ไม่กล้า เพราะติดแค่คำสัญญาคำเดียว

มันพอจะมีวิธีคิดแบบไหนคะ ที่เราจะหลุดพ้นจากคำสัญญาที่เคยให้ไว้กับคนๆ นึงไหมคะ??