เราเป็นคนนึงที่ค่อนข้างจะจมกับความรักที่เป็นไปไม่ได้ เราแอบรักผู้ชายคนนึงมาเป็นเวลา9ปีเต็ม แต่ไม่กล้าแม้แต่จะบอกเขา เราเริ่มต้นเข้าหาเขาด้วยคำว่า 'เพื่อน' ใครจะไปรู้ว่าจุดเริ่มต้นตรงนี้นี่แหละ คือจุดเริ่มต้นของความเจ็ปปวด T^T
ย้อนไปเมื่อ9ปีที่แล้ว เราเจอเพื่อนคนนี้ตอนเข้าเรียนมหาลัย ในวันรับน้องของคณะวันนั้น สายตาเรามองเห็นแค่เขาคนเดียว เราจึงเริ่มทำความรู้จักเขาในฐานะเพื่อน (ทั้งๆที่เราเริ่มชอบเขาตั้งแต่ตอนนั้น) ตั้งแต่นั้นเป็นต้นมาเราก็เริ่มคุยกันมากขึ้นจนสนิท ด้วยความที่เราเป็นเพื่อนกันมันจึงทำให้เขาปรึกษาเราทุกเรื่อง ทั้งเรื่องแฟน เรื่องเรียน หรือเรื่องต่างๆ หลายครั้งที่รู้สึกเสียใจเวลาที่เขาเสียใจหรือมีปัญหา แต่เราเองก็ทำตัวปกติพยายามไม่ให้เขาสงสัยทำได้แค่คอยปลอบค่อยให้กำลังใจอยู่ข้างๆ แต่เราไม่รู้ว่าเราเก็บอาการเก่งขนาดไหนเพราะลึกๆแล้วเรามั่นใจว่าเขาน่าจะรู้ว่าเรารู้สึกดีกับเขาเพราะเพื่อนๆส่วนใหญ่ก็มักจะแซวจนทำให้เราเองรู้สึกอึดอัดเอง. จนกระทั่งตอนที่เรากำลังจะขึ้นปี2 ก็มีเหตุที่ทำให้เขาต้องลาออกจากมหาลัยไปและบินไปเรียนต่อเมืองนอก เขาให้คำสัญญาว่าจะกลับมาเจอกันเมื่อเขาเรียนจบ จะไม่ขาดการติดต่อ จะสนิทกันเหมือนที่เป็นอยู่ตอนนี้ แต่แล้ววันเวลาผ่านไปคำสัญญาก็เหมือนแค่ลมปาก เพราะเขาเริ่มขาดการติดต่อ เราเริ่มคุยกันน้อยลง ทักไปเริ่มไม่อ่าน เขาเริ่มมีแฟน จากที่คุยกันทุกวัน จนกลายเป็นเดือนละครั้ง และปัจจุบันสถานะของเราเหมือนกับคนที่ไม่รู้จักกัน เราเคยคิดว่าสักวันจะบอกความจริงกับเขา อยากบอกให้รู้ว่าเรารู้สึกดีมาโดยตลอด แต่ด้วยสถานะของเรากับเขาที่ดูเหมือนจะมีแค่เราที่ยังอยากสนิทกับเขาอยู่แค่ฝ่ายเดียว ทำได้แค่ตามส่องfacebook ทั้งๆที่อยากทักใจแทบขาด แต่ทำได้แค่ส่อง เรารู้ว่ามันทรมานแค่ไหนที่รักคนที่เขาไม่รัก ไม่ว่าจะมีใครผ่านเข้ามาเราไม่กล้าที่จะเปิดใจเพราะใจมันคิดตลอดว่าเรารักเขา แค่ได้ยินเพลงเศร้าหรือที่เกี่ยวกับเพื่อนสนิท พอนึกถึงวันเวลาเมื่อก่อนว่าเคยสนิทใกล้ชิดขนาดไหน น้ำตาก็คลอแล้วค่ะ ตอนนี้เขาวางแผนกำลังจะแต่งงาน เราเข้าใจแล้วค่ะว่ามันเจ็บขนาดไหน ส่วนความรักที่เรามี ก็คงต้องเป็นความลับอยู่แบบนี้ตลอดไป เพิ่งเข้าใจที่มีประโยคหนึ่งที่ว่า ‘ความรักที่คงอยู่นานที่สุด คือความรักที่ไม่ได้บอกไป’ ตอนนี้เข้าใจแล้ว เข้าใจว่ามันเจ็บแค่ไหน
เราอยากจะรู้ว่าคนที่เคยมีเหตุการณ์ลักษณะนี้ส่วนใหญ่ เลือกที่จะบอกรักไปหรือเก็บไว้ให้ลึกสุดใจคะ แล้วนานแค่ไหนถึงจะยอมเปิดใจให้ใครสักคน มาแชร์ประสบการณ์กันนะคะ เราแค่เหงาๆ นอยด์ๆอ่ะค่ะ อยากหาเพื่อนคุย
จริงหรือ ? ว่าความรักที่คงอยู่นานที่สุด คือความรักที่ไม่ได้บอกไป...
ย้อนไปเมื่อ9ปีที่แล้ว เราเจอเพื่อนคนนี้ตอนเข้าเรียนมหาลัย ในวันรับน้องของคณะวันนั้น สายตาเรามองเห็นแค่เขาคนเดียว เราจึงเริ่มทำความรู้จักเขาในฐานะเพื่อน (ทั้งๆที่เราเริ่มชอบเขาตั้งแต่ตอนนั้น) ตั้งแต่นั้นเป็นต้นมาเราก็เริ่มคุยกันมากขึ้นจนสนิท ด้วยความที่เราเป็นเพื่อนกันมันจึงทำให้เขาปรึกษาเราทุกเรื่อง ทั้งเรื่องแฟน เรื่องเรียน หรือเรื่องต่างๆ หลายครั้งที่รู้สึกเสียใจเวลาที่เขาเสียใจหรือมีปัญหา แต่เราเองก็ทำตัวปกติพยายามไม่ให้เขาสงสัยทำได้แค่คอยปลอบค่อยให้กำลังใจอยู่ข้างๆ แต่เราไม่รู้ว่าเราเก็บอาการเก่งขนาดไหนเพราะลึกๆแล้วเรามั่นใจว่าเขาน่าจะรู้ว่าเรารู้สึกดีกับเขาเพราะเพื่อนๆส่วนใหญ่ก็มักจะแซวจนทำให้เราเองรู้สึกอึดอัดเอง. จนกระทั่งตอนที่เรากำลังจะขึ้นปี2 ก็มีเหตุที่ทำให้เขาต้องลาออกจากมหาลัยไปและบินไปเรียนต่อเมืองนอก เขาให้คำสัญญาว่าจะกลับมาเจอกันเมื่อเขาเรียนจบ จะไม่ขาดการติดต่อ จะสนิทกันเหมือนที่เป็นอยู่ตอนนี้ แต่แล้ววันเวลาผ่านไปคำสัญญาก็เหมือนแค่ลมปาก เพราะเขาเริ่มขาดการติดต่อ เราเริ่มคุยกันน้อยลง ทักไปเริ่มไม่อ่าน เขาเริ่มมีแฟน จากที่คุยกันทุกวัน จนกลายเป็นเดือนละครั้ง และปัจจุบันสถานะของเราเหมือนกับคนที่ไม่รู้จักกัน เราเคยคิดว่าสักวันจะบอกความจริงกับเขา อยากบอกให้รู้ว่าเรารู้สึกดีมาโดยตลอด แต่ด้วยสถานะของเรากับเขาที่ดูเหมือนจะมีแค่เราที่ยังอยากสนิทกับเขาอยู่แค่ฝ่ายเดียว ทำได้แค่ตามส่องfacebook ทั้งๆที่อยากทักใจแทบขาด แต่ทำได้แค่ส่อง เรารู้ว่ามันทรมานแค่ไหนที่รักคนที่เขาไม่รัก ไม่ว่าจะมีใครผ่านเข้ามาเราไม่กล้าที่จะเปิดใจเพราะใจมันคิดตลอดว่าเรารักเขา แค่ได้ยินเพลงเศร้าหรือที่เกี่ยวกับเพื่อนสนิท พอนึกถึงวันเวลาเมื่อก่อนว่าเคยสนิทใกล้ชิดขนาดไหน น้ำตาก็คลอแล้วค่ะ ตอนนี้เขาวางแผนกำลังจะแต่งงาน เราเข้าใจแล้วค่ะว่ามันเจ็บขนาดไหน ส่วนความรักที่เรามี ก็คงต้องเป็นความลับอยู่แบบนี้ตลอดไป เพิ่งเข้าใจที่มีประโยคหนึ่งที่ว่า ‘ความรักที่คงอยู่นานที่สุด คือความรักที่ไม่ได้บอกไป’ ตอนนี้เข้าใจแล้ว เข้าใจว่ามันเจ็บแค่ไหน
เราอยากจะรู้ว่าคนที่เคยมีเหตุการณ์ลักษณะนี้ส่วนใหญ่ เลือกที่จะบอกรักไปหรือเก็บไว้ให้ลึกสุดใจคะ แล้วนานแค่ไหนถึงจะยอมเปิดใจให้ใครสักคน มาแชร์ประสบการณ์กันนะคะ เราแค่เหงาๆ นอยด์ๆอ่ะค่ะ อยากหาเพื่อนคุย