ครอบครัวผมมีพ่อเเม่พี่อีก3คนเเล้วก้ผม พ่อกินเหล้าชอบมาทะเลาะกับครอบครัวตั้งเเต่พี่เกิดจนตอนนี้พี่ก้ทำงานอายุก้ราวๆ30เเล้ว ผมคนเล็กสุดยังไม่จบม.6ยังไปไหนไม่ได้ต้องทนเห็นสภาพพ่อขี้เมามาโวกเวกโวยวายมาทะเลาะกับเเม่ตั้งเเต่เล็กจนใหญ่ เวลาพ่อเมามาทีรัยมันเหมือนกับผมจะกลายเป็นโรคซึมเศร้าจิตตกเลยตลอด ก้คงจะเป็นเเหละเพราะตั้เเต่เกิดมาผมก้เจอกับเรื่องนี้มาตลอดไม่บ้าก้บุญเเล้ว เวลาพ่อเมาผมจะชอบเข้าไปเก็บตัวอยู่ในห้องไม่อยากได้ยินเสียงร้องเสียงโวยวายอยากหลับเเล้วไม่ต้องตื่นขึ้นมาเลยยิ่งดีเเต่มันก้ตื่นทุกครั้งที่ผมหลับตอนพ่อเมาผมจะห่วงเเม่เสมอผมก้สิ่งที่ไม่คาดคิดจะเกิดผมเป็นผู้ชายคนเดียวในบ้านผมต้องปกป้องเเม่ ผมก้ไม่เข้าใจเหมือนกันในเมื่อมีพ่อ ๆเเบบนี้ทำไมเเม่ไม่เลิกลาตั้งเเต่ตอนอยู่กินกันเเรกๆเเต่ก้คงจะโทษเเม่ไม่ได้เพราะเเม่ไม่ใจเเข็งพอที่จะทิ้งพ่อ เลยทำให้พวกผมต้องกลายเป้นสภาพเเบบนี้ ผมเหนื่อยมากคิดอยากจะฆ่าตัวตายเเต่ก้กลัวลึกๆเเล้วผมก้ยังอยากจะใช้ชีวิตให้คุ้มค่ากับที่เกิดมาอยากมีครอบครัวเป็นของตัวเองอยากสร้างครอบครัวนั้นให้สงบไม่มีปัญหาให้ลูกได้เป็นเหมือนผม ผมนอนคิดอยู่นานมากว่าเมื่อไหร่พ่อจะตายสักทีทั้งๆที่กินมาเยอะขนาดขี้เเล้วก้ไม่ตายสักที ขอเพียงเเค่พ่อตายทุกอย่างก้จะดีไปหมด ทำไมว่ะทำไมผมต้องมาเกิดในครอบครัวเเบบนี้ด้วย เเค่ต้องทนเห็นสภาพพ่อตัวเองที่เมาโวยวายอยู่กลางบ้านอีกวันเดียวผมก้จะทนไม่ได้เเล้ว ผมรักเเม่รักพี่ เเต่ไม่เคยรักพ่อ