ผมชอบผู้หญิงคนหนึ่งมาก เป็นรักแรกพบ อ่ะครับ เจอปุ๊บชอบเลยทั้งที่แต่ก่อนไม่ได้คิดถึงเรื่องนี้เลย ใช้ชีวิตไปวันๆทำงานวนไป ตอนนี้ก็อายุ 20ครับ เป็นรักเด็กน้อยใช่ไหม เธอแก่กว่าผม 2ปี ยิ่งรู้จักเธอผมรู้สึกเอื้อมไม่ถึง หน้าตาเค้าก็ไม่ได้โดดเด่นอะไรนะครับ หน้าตาแบบบ้านๆ แต่มีเสน่ห์เวลายิ้ม เพราะผมชอบคนที่บุคลิค ชอบมากๆจนเพ้อถ้าได้เป็นแฟนเค้าคงะดีไม่น้อย แต่มามองตัวเองจะเอาปัญญาที่ไหนไปเลี้ยงเค้า คิดว่าต้องทำตัวเองให้มั่นคงก่อน ถึงจะไปขอโอกาศเป็นแฟนจากเค้าได้ก็ดีไม่ได้ก็แอบมองอยู่ห่างๆ แต่มันคงจะนานทีเดียวเชียวหรือไม่มีโอกาศเลย พี่ๆน้องๆ คิดว่าผมรักเค้า หรือ แค่หลง แต่ถ้าหลงผมคงหลงมา1ปีละครับฮ่า ฮ่า ผมควรทำยังไงครับ ใช้เป็นแรงบัลดาลใจสร้างรากฐานอนาคต หรือ ควรตัดใจถอยห่างแล้วเริ่มชีวิตใหม่เพราะว่ามันทุกข์ใจจังเลยครับ รบกวนแชร์ความคิดบอกกันที
ปล.เจ้าของกระท็เป็นคนไม่ชอบเข้าสังคมไม่ชอบที่คนเยอะเห็นแล้วอึดอัดขนาด เฟสบุ๊ค อินสตาแกรมยังไม่มีรูปโปรไฟล์เลย แต่พอรู้ว่าเธออยู่ที่ไหน เช่น ห้าง ก็ฝืนตัวเองไปเจอหน้าซักครั้งหนึ่งทำไมทุ่มเทขนาดนี้เนี่ย กับการงานทุ่มเทขนาดนี้ไหมฮ่า ฮ่า
ปล.ถ้าถามว่าเจ้าของกระทู้หล่อไหม ก็พอใช้ไปซื้อกับข้าวตอนสายๆได้อ่ะนะ ขออนุญาติหลงตัวเองหน่อย ฉีกยิ้ม ชแว๊งงง
ถ้าเปรียบอารมณ์ตอนนี้ ก็เป็นเพลง คนหน้ารักมักใจร้าย  เก่าไปไหมครับ ฮ่าฮ่า